บทที่14.1

1474 Words

ฉันเกิดคอแห้งตอนตีหนึ่งจึงค่อย ๆ ลุกขึ้นจากเตียงอย่างระมัดระวัง เพราะกลัวว่าแรงสั่นสะเทือนจากการเคลื่อนไหวจะทำให้คุณย่ารู้สึกตัวแล้วตื่นขึ้นมากลางคัน ใช้เวลาไม่นานก็ลงบันไดมาถึงชั้นล่างของบ้าน ฉันมุ่งตรงไปยังโซนครัวโดยอาศัยการนำทางจากแสงของพระจันทร์เต็มดวงที่ส่องสว่างลอดผ่านผ้าม่านสีขาว เป้าหมายคือตู้เย็นขนาดกลางข้างเคาน์เตอร์ อาจเพราะตื่นขึ้นมากะทันหันในช่วงเวลาที่ควรหลับฝันดีด้วยละมั้ง อาการงัวเงียจึงยังหลงเหลืออยู่มากทีเดียว ดังนั้นเมื่อเปิดตู้เย็นแล้วฉันถึงย่อตัวลงนั่งยอง ปล่อยให้ความเย็นที่แผ่ซ่านออกมาอังผิวหน้าและร่างกายส่วนอื่น ๆ กระทั่งรู้สึกสดชื่นกระปรี้กระเปร่า ถึงค่อยเอื้อมมือหยิบน้ำเปล่าหนึ่งขวด ตามด้วยปิดตู้เย็น หยัดตัวขึ้นเตรียมเดินไปหยิบแก้วใบเล็กที่วางอยู่ตรงเคาน์เตอร์ ทว่า... ฉันกลับต้องผงะจนเกือบทำขวดน้ำร่วงหล่น เพราะทันทีที่ประตูตู้เย็นปิดลง ก็พบเข้ากับร่างสูงของก

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD