เปียเขินจนหน้าแดง ภายในรถมีเพียงแค่แสงสว่างจากตัวไฟของรถแต่ละคันที่ผ่านไปมา เพราะตอนนี้เป็นเวลากลางคืน ถ้าเป็นตอนกลางวันเธอคงอายมากกว่านี้
ก็คุณหมอทำให้เธอเขินนี่น่า เขาพูดคำว่า กลับบ้านกัน มันเป็นคำชวนที่ทำให้เธอใจเต้นแรง สมองคิดเตลิดไปไกลว่าเธอกับคุณหมอเป็นคู่สามีภรรยากัน ไม่งั้นจะใช้คำนี้เหรอ ถ้าไม่ใช่...
ดวงตาสวยมองออกไปยังนอกหน้าต่าง เริ่มมีเม็ดฝนโปรยปรายหยดลงบนกระจกรถ เปียยกนิ้วถูเป็นรูปหัวใจแล้วยิ้มเพียงคนเดียว ด้านคุณหมอหนุ่มแอบชำเลืองมองเด็กสาวเป็นระยะ ดูว่าเธอกำลังทำอะไรหรือว่ากลับหรือเปล่า แต่พอไปเห็นเธอกลับใช้นิ้วตัวเองถูวนกระจกรถของเขา
"ทำอะไร" คิรสถาม เปียสะดุ้งตกใจเล็กน้อยแล้วหันกลับมานั่งนิ่งๆ เพราะคิดไปว่าคุณหมอจะต้องดุที่เธอนิ้วซนแอบวาดรูปหัวใจตรงกระจกรถยนต์คันหรู
"เปียขอโทษค่ะ"
"ขอโทษเรื่องอะไร ฉันแค่ถามว่าทำอะไร"
"ก็...เปีย..."
"เมื่อกี้วาดรูปอะไรล่ะ"
"ปะ เปล่าค
