หญิงสาวหยุดคิดแค่นั้นก็สะบัดหน้าเดินขึ้นไปนั่งบนเตียง จากนั้นก็จ้องมองเขา
“งั้นก็เชิญเสด็จออกไปให้องครักษ์คู่ใจทำแผลให้เถอะเพคะ”
เขาไม่ได้ตอบอะไรหล่อนมาอีก นอกจากก้าวเดินออกไปจากห้องหอทันที
ความรู้สึกอัปยศอดสูแล่นผ่านเข้ามาในอกทันทีเมื่ออยู่ตามลำพัง น้ำตารื้นทั้งสองข้าง ขณะก้มลงมองรอยหยุดเลือดบนผ้าปูเตียง
เจ้าชายอัฟฟาน องอาจ ทระนง และไม่ยอมที่จะทำให้ราชวงค์เสื่อมเสียเกียรติเพียงเพราะผู้หญิงอย่างพี่สาวของหล่อน
หล่อนต้องดีใจสิที่ได้นอนคนเดียว บนแท่นบรรทมที่แสนจะนุ่มและกว้างขวาง แถมยังได้ตำแหน่งพระชายามาครอบครองอีกด้วย แต่ทำไม... ทำไมถึงได้รู้สึกปวดหน่วงๆ ในหัวใจแบบนี้
หล่อนต้องการ... ต้องการเจ้าชายอัฟฟานบนเตียง แต่เขากลับไม่ต้องการหล่อน
“ถ้าพระองค์รู้ว่าหม่อมฉันไม่ใช่พี่แมรี่ และหม่อมฉันยังบริสุทธิ์ พระองค์จะเกลียด จะโกรธ หรือว่าจะรู้สึกยังไงกับหม่อมฉันนะเพคะ”
หล่อนพึมพำออกมาขณะลดตัว
