"ข้าวต้มของเธอไม่เห็นจะอร่อยสักนิด" ดาราชายต่อว่าหลังจากที่ฉันเข้าไปร้องไห้ภายในห้องแล้วปล่อยให้ผู้หญิงคนนั้นป้อนเขาตามที่เขาต้องการ ผ่านไปประมาณสามนาทีผู้หญิงคนนั้นมาเคาะประตูหน้าห้องและบอกกับฉันว่านายนี่ต้องการพบจึงเป็นเหตุให้ฉันได้ยินประโยคนี้ยังไงล่ะ
แต่ฉันก็เลือกที่จะเงียบ แล้วเดินเข้าไปเก็บถ้วยข้าวต้ม ทำไมฉันต้องสะทกสะท้านล่ะ ในเมื่อฉันไม่ได้เป็นคนทำข้าวต้ม
หมับ!
"เฮ้ย!" ฉันร้องเสียงหลงเพราะเขาดันดึงฉันให้ล้มลงไปทับเขา ฉันพยายามจะลุกขึ้นแต่แรงแขนของเขาจับฉันไว้แน่นมาก นี่ใช่คนป่วยจริงๆใช่ไหม?
"ปล่อยฉันค่ะ" ฉันบอกเขาในขณะที่เขาจ้องมองฉันไม่กระพริบตา
"เธอแม่งไม่คิดถึงฉันเลยหรือไง" เขาเอ่ยขึ้น
"....." ส่วนฉันก็งงสิคะ
"ยัยเต่า" วงแขนสองข้างโอบกอดฉันไว้ ขณะที่ฉันยังคงงงเช่นเดิม แต่ที่เพิ่มเติมขึ้นมาคือ...ยัยเต่า? ตกลงเขาจำเรื่องราวครั้งที่เป็นวิญญาณได้ใช่ไหม
"ไม่ต้องหึงผู้หญิงคนนั
