สองวันต่อมา
หลังจากวันนั้นคามินก็หายไปแบบไม่บอกกล่าวอะไรเลย เขาไม่มาให้เธอเห็นหน้าอย่างที่พูดจริงๆ จะมีก็แต่พ่อกับแม่เขาและเอวาที่คอยมาเยี่ยมเยือนถามไถ่อาการของเธอเท่านั้น แต่เอาเข้าจริงๆ พอไม่มีเขาอยู่ใจมันกับรู้สึกหดหู่อย่างบอกไม่ถูก
วันนี้เธอจะได้ออกจากโรงพยาบาลแล้วตามที่หมอบอก แต่ก็ยังไม่มีวี่แววของเขาเลยสักนิดเดียว อันนาก็เอาแต่นั่งมองไปยังประตูห้องครั้งแล้วครั้งเล่า หวังจะให้คนที่เปิดมันออกมาเป็นเขา แต่ทุกครั้งที่ประตูเปิดออกเธอก็ต้องพบกับความผิดหวัง...
"เสื้อผ้าครับคุณอันนา" เจมส์ยื่นถุงกระดาษในมือส่งให้เธอตามที่ได้รับสั่งมาจากคามิน
"ขอบคุณค่ะ"
"ผมรอข้างนอกนะครับ"
"ค่ะ" พอเจมส์เดินออกไปจากห้อง ร่างบางบนเตียงก็ได้แต่ก้มมองของที่อยู่ในมือแล้วถอนหายใจแรงๆ
"ไม่มาก็ช่างเขาสิ" เสียงเล็กพึมพำกับตัวเองเบาๆ ก่อนจะลุกไปเปลี่ยนชุดที่ได้มาจากเจมส์เมื่อกี้นี้
เธอเป็นคนไล่เขาเองแต่ก็ยังแอ
