คามินยังคงนั่งเฝ้าร่างบางของอันนาอยู่ไม่ห่าง หลังจากที่หมอบอกว่าเธอปลอดภัยแล้วก็ถูกย้ายมาที่ห้องพักฟื้นพิเศษของโรงพยาบาล สองมือหนากอบกุมมือเล็กของเธอไว้ตลอดเวลา
"เธอห้ามเป็นอะไรไปเด็ดขาดอันนา ฉันสัญญาไว้กับพ่อเธอแล้วว่าจะดูแลเธอให้ดี เพราะฉะนั้น ห้ามเป็นอะไรเด็ดขาด"
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
"ขออนุญาตครับนาย คุณท่านโทรมาครับ" เจมส์ยื่นโทรศัพท์ในมือส่งให้ผู้เป็นนายทันทีที่พูดจบ
"..." แต่ทว่าคามินกับยังคงนั่งนิ่งไม่ได้สนในสิ่งที่ลูกน้องคนสนิทพูด
"นายครับ คุณท่านจะคุยด้วย"
"…" ไม่ว่าเจมส์จะเอ่ยเรียกเท่าไหร่ เขาก็ไม่หันมามองหรือสนใจเลยสักนิด สายตาคมยังคงจดจ้องร่างบางที่นอนไม่ได้สติบนเตียงคนไข้ไม่ละสายตา
เมื่อเห็นแบบนั้นเจมส์เองก็เดินหันหลังออกมาเงียบๆ ปล่อยให้คามินได้อยู่ตามลำพังกับอันนาเหมือนเคย
เขาได้ยินทุกคำพูดของลูกน้องคนสนิท แต่ตอนนี้เขาไม่อยากจะคุยกับใคร เอาแต่นั่งจ้องมองใบหน้าซีดเซียวของคน
