“จริงหรือคะ” ถามด้วยความตื่นเต้น แต่คำตอบต่อมาของเขาก็ทำเอาน่าเศร้าลงทันตา
“หลังจากแต่งงานกันไปแล้วสักสองสามปีนะ”
“แต่ฉันอยากกลับไปเร็วๆ นี้นี่นา”
พึมพำเพียงเท่านั้นก็ปล่อยให้ตัวเองอยู่กับความเงียบ โดยไม่ลืมปรายตามองเขาอยู่เป็นระยะๆ ดูเหมือนตั้งแต่ออกจากคฤหาสน์หลังใหญ่ไคล์ก็ดูยุ่งไปหมด เขาสั่งงานวอนโดที่นั่งอยู่ด้านหน้าไปหลายคำ แถมยังโทรศัพท์กับหลายคนจนสายแทบไหม้ โดยไม่สนใจใบหน้างอๆ เลยแม้แต่นิดเดียว ซึ่งเธอก็พอจะเข้าใจได้ว่า การที่เขาแต่งงานคงสร้างเรื่องยุ่งยากและวุ่นวายไม่น้อย ดังนั้นแทนที่จะปิดปากเงียบตลอดทาง พอรถเคลื่อนเข้าสู่อาณาเขตของบ้านเขาก็อดพูดขึ้นมาไม่ได้ “ถ้าการแต่งงานระหว่างเราทำให้คุณลำบากขนาดนี้ เราเลื่อนไปอีกสักปีสองปีดีไหมคะ”
“บุปผาสวรรค์!”
น้ำเสียงเกรี้ยวกราดของเขาทำให้เธอได้แต่นั่งตัวแข็งทื่อ เพราะฉะนั้นทันทีที่รถจอดก็รีบก้าวลงไปด้วยความรีบร้อน หนำซ้ำจุดมุ่งหมายยังเ
