“ผมขอโทษนะครับ ทุกอย่างเป็นความผิดของผมเอง”
คริสบอกด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ ใช่! เขาผิด ผิดที่ไม่สามารถปกป้องผู้หญิงที่ตัวเองรักให้รอดพ้นจากเงื้อมมือของคนเป็นพ่อได้ ผิดที่ไม่ได้อยู่ข้างกายแก้วมุกดาตลอดเวลา ผิดที่โง่เขลาเพราะไม่รู้เลยว่าผู้หญิงที่รักอุ้มท้องลูกชายและอยู่อย่างโดดเดี่ยวทรมาน กว่าจะรู้ตัวก็สายไปแล้ว เพราะบนโลกใบนี้ไม่มีแก้วมุกดาผู้หญิงที่เขารักอีก
“ผมผิดเอง”
“ฉันไม่รู้หรอกนะว่าเป็นความผิดของคุณหรือเปล่า ฉันก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ไม่รู้ว่าทำไมแก้วมุกดาถึงได้ด่วนจากไปเร็วขนาดนี้ ทั้งๆ ที่น้องสาวของฉันควรได้เห็นภาพที่คุณอุ้มลูกชายแนบอก น้องสาวฉันควรรู้ว่าคุณรักคิงส์แค่ไหน”
“ผม...”
“จะว่าไปฉันก็มีส่วนผิด ถ้าหากว่าฉันไม่ละเลยน้องละก็คงรู้ทุกเรื่องเกี่ยวกับเธอ ตั้งแต่เธอพบคุณ ตั้งท้อง คลอดลูก หรือแม้แต่คืนนั้น ถ้าฉันอยู่กับน้องและเป็นคนขับรถให้ บางทีอุบัติเหตุอาจไม่เกิดขึ้น
