INOSENTE: 3
2059 Words
"A-Asawa ko, abutin mo si Marilag at tumakbo kayo sa kabilang panig, hayaan niyo na ako dito!" utos nito sa kanya nakakapit pala itong sa isang baging at isang kamay lamang ang nakahawak dahil hawak-hawak nito si Marilag sa kabilang kamay.
Mabilis naman niyang kinuha si Marilag hirap na hirap si Nelly sa pagkuha sa kanyang anak dahil natatakot siyang baka mahulog din. Alalang-alala siya sa kanyang asawa ng makuha na niya si Marilag itinabi niya ito kay Arlott.
"Arlott hawakan mo lang si Marilag ha, tutulungan ko lang si Tito Roland mo," bilin niya sa bata tsaka muli siyang tumingin sa banging kinahulugan ng kanyang asawa hindi niya ito makita dahil sa sobrang dilim pero naririnig niya ang boses nito.
"Asawa ko ito ang kamay ko apuhapin mo. Bilisan mo na, h-hindi kita i-iwan dito kailangan natin makatakas paparating na sila!" umiiyak na wika ni Nelly sa asawa.
"Tumakas na kayo asawa ko, huwag mo na akong intindihin. Hayaan mo na ako dito, pipilitin kong kumapit hangga't kaya ko ang mahalaga makatakas na kayo ng mga bata!" pagtataboy nito sa kanya.
Pwede ba namang iwanan niya ito eh asawa niya ito at mahal na mahal niya. Ilang taon na nga silang hindi nagkita dahil sa nag-abroad ito para sa kanilang mag-ina tapos ngayon mangyayari na naman. Kung madisgrasya ito ng tuluyan, pano kung ikamatay nito ang pag iwan niya dito kaya hindi siya papayag. Gagawin niya ang lahat para mailigtas ito.
"Hindi! Hindi ako papayag hindi ka maiiwan dito, dapat kasama ka namin. Sige na pilitin mong umakyat asawa ko. H-Humawa ka dito sa kamay ko. Gagawin ko ang lahat para makaakyat ka, sige na parang awa mo na subukan mo!" Pakiusap niya sa asawa.
Maya-maya ay narinig niya na tila may pagkilos sa bahaging iyon ng bangin. Nabuhayan siya ng loob dahil nababanaag niya na umaakyat na ang kanyang mahal na asawa.
"Bilisan mo asawa ko, paparating na sila heto ang isa kong kamay dito ka humawak." Iniabot niya ang kamay dito, lumuluha siya dahil awang-awa siya dito hirap na hirap din siya sa pag alalay dito medyo may katabaan pa naman ito. Mahigpit na yakap ang ipinagkaloob niya dito ng ganap na itong makaakyat.
"Okay ka lang ba asawa ko walang masakit sayo?" nag-aalalang tanong niya dito.
"Okay lang ako asawa ko tayo na, kailangan nating makalayo dito!" Maawtoridad na wika nito tsaka kinarga ulit nito si Marilag.
Hinawakan naman niya sa kamay si Arlott at tangka na silang aalis sa kanilang kinatatayuan ngunit...
"Puking*na! Pinahirapan niyo pa kaming mga hayop kayo. Nandito lang naman pala kayo! Sige subukan nyo pang humakbang at isa-isang sasambulat ang bungo niyo!" galit na singhal ng isa sa mga bandido.
Nahihintakutan namang tumago sa likuran niya si Arlott. Si Marilag naman ay umiyak nanaman ng malakas dahil sa takot sa dumadagundong na boses ng lalaki.
"Patawad po sir, hindi na po mauulit h-hwag nyo po kaming patayin!" Pakiusap niya sa mga ito.
Kitang-kita nila ang galit na aura ng mga ito dahil may dala-dala ang mga ito ng flashlight tinutukan pa nga sila sa mukha kaya napapikit na lamang siya dahil sa masakit sa mata ang liwanag na nagmumula sa flashlight.
"Dami nyo pang sinasabi mga hayop kayo imbis na natutulog kami binulabog niyo pa kami. Kung pwede lang kayo tadtarin na lang bala dito eh! Kung hindi ko lang iniisip ang ransom money na magmumula sa inyo! Sumunod lang kayo kung ayaw niyong masaktan pa!" singhal ulit ng lalaki. Mabilis itong lumapit sa kanyang asawa at sinuntok sa mukha.
"Diyos ko po! Sir, tama na po!" Umiiyak na pakiusap niya dito tsaka iniharang ang katawan sa asawa. Kung hindi sila nagkakamali ay ito iyong lalaking mainitin ang ulo na humablot kay Marilag kanina. Walang awa ang hayop medyo nanghihina pa nga ang kaniyang asawa nagawa pang saktan.
Lumapit naman ang dalawang kalalakihan sa kanila at tinalian ang kanilang mga kamay. Nagpumiglas ang kanyang asawa at nakiusap na hindi na sila tatakas. Hayaan lamang ito na di nakatali ang kamay dahil kakargahin nito si Marilag pero hindi na pumayag ang lalaki, tila nadala na sa nangyari.
"Hala lakad! Tangina pinahirapan nyo pa kami, walang iiyak mga bata! Papatayin ko kayo pag ako ng bwisit sa inyo! Baka hindi ko kayo matantsa kahit mga bata kayo. Muntik pa kaming madali ni boss dahil sa kagagawan nyo." galit na wika ng lalaki sa kanila.
Halos mangudngod na siya sa pagtulak ng lalaki tila nanggigigil sa kanila, natatakot man pero tinatagan niya ang kanyang kalooban para na lamang sa mga bata dahil si Marilag ay iyak ng iyak. Ang ginawa niya hinawakan ito sa kamay kahit na nakatali ang dalawa niyang kamay kahit medyo hirap na hirap siya kasi ayaw din dumulog ng bata sa lalaking tinangka itong kargahin.
Medyo malayo na pala ang narating nila pero natunton pa rin sila ng mga ito dahil nga sa kabisado ng mga ito ang daan sa kagubatan na iyon. Kinakabahan siya ayaw niyang makita ang malamig na bangkay ng mag-asawang sina Ellen at Ariel. Paano nalamang si Arlott kawawang bata.
Ilang sandali pa ay nakarating na sila sa pinag tigilan nila kanina, kinakabahan siya sa makikita ngunit nagulat sila ng makitang buhay ang mag-asawa. Laking pasasalamat niya sa Diyos. Ngunit nakatali nga lang ang mga ito sa puno ng kahoy. Duguan ang mukha ni Ariel at punit punit naman ang damit ni Ellen, may bahid din ng dugo ang gilid ng labi nito.
"Diyos ko Ellen! Hayop kayo anong ginawa niyo sa kanila?! Wala talaga kayong puso mga hayop! Ellen!" bulalas niya at tangkang nilapitan ito, pero tinabig siya nang lalaking kanina lamang ay galit na galit sa kanila. Awang-awa siya sa babae, kaya naman hindi niya napigilan ang hindi maluha.
Tila hinang-hina ang babae, may dugo din sa may gilid ng labi nito umiiyak at gano'n din si Ariel ang asawa nito. Duguan ang mukha at walang tigil sa pag iyak sa naiisip niya parang hindi niya kayang tanggapin, sana hindi nga ganoon, sana ay binugbog lamang ito.
"Ano magtatangka pa kayong tumakas? Hindi lang yan ang aabutin nyo kapag tinangka ninyo pa ulit. Hindi ko pa nga nahahawakan ang 20 million na patong sa ulo ninyo, tatakasan niyo na ako! Hindi maari yon, hindi kayo makakatakas dito sa kabundukan dahil ito, kaharian ko to! Alam ko ang bawat pasikot-sikot dito kaya kahit saan kayo magtungo, matatagpuan ko pa rin kayo, mabait pa ako. Binuhay ko pa kayo at ikaw babae natikman mo pa kung gaano ako kasarap kumabayo diba mas magaling pa ako sa asawa mo!" humalakhak pa ang hayop.
"Hayop ka, tang*na mo! Hayop ka, wala kang kasing sama! Binaboy mo ako hayop ka! Hayop ka, buhay ka pa sinusunog na ang kaluluwa mo sa impyerno! Hayop kaaa!" umiiyak na sigaw ni Ellen. Pero hirap na hirap ito sa pagsasalita halatang pinahirapan ng walanghiyang leader ng bandido na iyon.
"Bakit? Nasarapan ka rin naman ah, ayaw mo pa nong pinapanood ka ng asawa mo habang kinakabayo kita?!" wika pa nito na tila nakakaloko at humalakhak pa.
Nakita niya kung gaano kahirap kay Ariel ang sinabi nito, hinang-hina ito pero kita sa mga mata nito ang matinding galit.
"Demonyo ka! Wala kang kasing sama may mga bata naririnig ka putang*na mo! Wala ka manlang kunsedirasyon!Anong ginawa mo kay Ellen?! hayop ka! Walang hiya, ala ka bang mga magulang ha? Wala ka bang mga kapatid na babae para ganyanin mo si Ellen?!" galit na galit naman na singhal dito ni Nelly parang hindi niya kayang tanggapin ang sinapit ni Ellen sa kamay nito.
"Woiii boss parang inggit tong isa na to ah parang gusto rin matikman ang kabayuhin!" tila nakakalokong turan naman ng lalaking humuli sa kanila.
"Hmmm, gusto mo rin bang matikman kung paano ako kumabayo? Sabagay ang ganda mo rin, sexy pa at talagang halatang hindi pa masyadong laspag nitong asawa mo." wika naman ng leader ng grupo na tila demonyo at tila nakakaloko pang ngumisi sa kanya sabay labas ng dila.
Nakaramdam siya ng matinding kaba pero minabuti niya na takpan ang mga tenga ng kanyang anak dahil naririnug nito ang kababuyan ng demonyong lalaki.
"Asawa ko tumahimik ka na, baka kung ano pang gawin nila sayo nangyari na ang nangyari. Kaya, tumahimik ka na diyan," saway naman sa kanya ng asawa na tila nahihintakutan sa maaring gawin ng grupo sa kanya.
"Masyadong matalas ang bibig ng babaeng to ah. Tingnan nga natin kung talagang matalas yan!" nakangising wika ng pinuno.
Lumapit ito sa kanya at marahas siyang hinila halos magkandarapa siya sa paghila nito at pati ang anak niya ay natumba na.
"Wagg! Hayop ka! Waaaggg!" Sigaw niya pero tila bingi ang walang awang pinuno ng mga bandido at dinala siya sa may unahan, iyong hindi makikita ng mga kasamahan, marahil naisip nito kahit papaano na may mga bata.
"Diyos koooo! Asawa koooo..." narinig na lamang niya sigaw ng kanyang asawa.
Umiiyak naman ang kanyang anak na si Marilag at maging ang batang Arlott ay umiiyak na rin, lumapit ito sa mommy nito.
"Huwag, maawa ka sa akin! Please maawa ka sa akin! Wag mong gawin to..." umiiyak na pakiusap niya rito ngunit.
Walang pakundangan nitong hiniklas ang kanyang damit napahiyaw na lamang siya at nanlaban ngunit bigla siya nitong tinutukan ang hawak hawak na baril kaya wala siyang nagawa kundi tumahimik na lamang sa takot na barilin siya nito.
"Nganga ch*pain mo ako!" galit na utos nito sa kanya. Sabay labas ng alaga nito sa pantalon.
"Huwag, maawa ka, a-ayoko parang awa mo na, wag!" nagmamakaawang pakiusap muli niya dito.
"Isusubo mo ang t**i ko ohhhh itong dulo ng baril ang isusubo mo!" galit na singhal nito sa kanya.
Kaya naman wala siyang nagawa kundi ibuka ang bibig at hayaang ipasok nito ang malaki nitong alaga na halos maduwal siya dahil nakakasuka ang itsura niyon.
Pero wala siyang magawa kundi ang isubo iyon dahil baka patayin siya nito. Kailangan pa siya ng kanyang anak. At pikit mata niyang tiniis ang kahayupan nito, sarap na sarap sa pagbayo sa bibig nya.
Walang habas na kinant*t nito ang bibig niya, halos maduwal duwal na siya lalo pa at nalalasahan na niya ang malangsang katas nito na animo gripo dahil panay ang labas kahit wala pa ito sa kasukdulan. Halos mabaliw ito sa pagbayo sa kanya, siya naman ay nagduduwal na dahil naabot niyon ang kaniyang lalamunan. Halos manginig ang kalamnan ng lalaki, napapatingala pa at sarap na sarap sa pagkadyot sa bunganga niya habang mariin siyang nasasabunutan nito. Siya naman ay iyak lang ng iyak wala siyang magawa kahit sobra-sobra siyang nasusuka sa ginagawa nito.
Hanggang sa mangatog ito ng labasan. Naisuka talaga niya lahat, halos magduduwal siya at dinukot pa niya ang kanyang lalamunan para mailabas lahat ng nalunok niya dahil ibinuga iyon sa mismong dulo ng lalamunan niya. Hinang-hina siya ng halos maubos na yata ang laman ng tiyan niya, ang hayop naman humahalakhak pa na tila demonyo.
At nang matapos siya sa pagsusuka, sapilitan siya nitong pinahiga, kinubabawan at tuluyan na siya nitong binaboy. Dipa nasiyahan na putukan siya sa bibig dahil pati sa kaloob-looban ng kanyang p********e ay pinutukan din nito. Mariin na lamang siyang pumikit, umiiyak habang kagat-labing tinanggap na lamang ang kababuyang ginagawa sa kanya ng hayop na lalaki.
Wala naman siyang magagawa pag manlaban siya baka mapahamak pa silang lahat. Pakiramdam niya ng mga sandaling iyon ay masusuka siya sa kababuyang pinaggagawa nito sa kanya pero iniisip niya na kailangan niyang maging malakas at kailangan niyang maging mahinahon para sa kaligtasan ng anak niya at nilang lahat.
Matapos na magpasasa ang hayop sa kanyang kandungan ay iniwan na lamang siya basta doon sa damuhan na pinagdalhan nito sa kanya. Iyak siya nang iyak paulit-ulit na sinusumpa na magbayad ang lalaki sa lahat ng mga kahayopan nito sa kanila.
Matapos niyang umiyak inayos niya ang kanyang sarili, napunit man ang kanyang damit ay naitatago pa rin naman niyon ang mga maselang bahagi ng kanyang katawan. Kaya minabuti niya na magtungo na ulit sa kanyang mag-ama dahil ayaw niyang iwang mag-isa ang kanyang anak dahil baka kung ano pa ang gawin ng mga hayop na lalaki dito.
Sinalubong siya ng nagtatanong na paningin ng kanyang asawa, maluha-luha ito ngunit umiwas na lamang siya nang tingin dito. Kinarga niya si Marilag at umupo sila sa katabi ni Ellen at doon sila nag iyakang dalawa habang magkayakap.
ITUTULOY
- Writer
