"SALAMAT talaga, Sir Khai. Pasensiya na rin sa abala. Babayaran na lang kita sa susunod kong sahod," sunod-sunod kong sabi habang naglalakad na kami palabas ng hospital. Tulad nga ng sinabi niya, hindi siya nagpapigil at binayaran ang hospital bill ng kapatid ko. Kahit ang mga gamot nito ay sinagot niya. Mas lalo tuloy siyang nagustuhan ni Sebastian.
Hindi ko na rin nagawang tumanggi kanina. Totoong hiyang-hiya ako sa ginawa niya, pero may parte sa akin ang labis na nagpapasalamat sa kanya. Nang dahil sa ginawa niyang pagbayad sa mga bayarin namin sa hospital ay nasolusyunan na ang problema ko. Iyon din siguro ang dahilan kung bakit hindi na ako nagpumilit na tumanggi pa at kinain na lang ang hiya.
"You don't have to pay me. I told you, I did it for your brother."
"Pero kahit na. Malaki
