ความลับที่ตามหลอกหลอน
703 Words
ตอนที่ 2
หลังจากวันนั้นเป็นต้นมา จิราภรก็ไม่สบายใจเลยที่ได้พบกับสามีเก่าอีกครั้ง ในอดีตทั้งคู่เคยรักกัน แต่แม่ของทิวากรไม่ชอบจิราภรเพราะเธออายุยังน้อยและหนีตามทิวากรไป
เมื่อฐานะของจิราภรต่ำต้อยไม่เหมาะสมกับทิวากร มารดาของเขาจึงหาแฟนมาให้กับทิวากร โดยการวางยานอนหลับลูกชายของตัวเองแล้วให้นอนกับผู้หญิงที่ตัวเองหามาให้ จากนั้นก็จัดฉากให้จิราภรเป็นคนเข้าไปพบ
เมื่อเรื่องราวมันเกิดขึ้นมาอย่างรวดเร็วจนจิราภรไม่ทันคิดว่าตัวเองนั้นกำลังตั้งท้องลูกของทิวากรอยู่ จิราภรเธอท้องได้เกือบจะถึงสองเดือนแล้ว หล่อนตัดสินใจเก็บเสื้อผ้าออกจากบ้านของทิวากรไปพร้อมกับลูกในท้องโดยไม่มีการร่ำลาใดๆ
หลังจากนั้นเธอก็ได้สามีใหม่เป็นทหารชื่อว่าจ่าดิว ทิวากรตามหาเธอจนพบ แต่ก็ไม่มีความหมายเพราะเธออยู่กินกับสามีคนใหม่ไปเสียแล้ว จากนั้นจิราภรก็มีลูกกับจ่าดิว อีกสองคน คือพชรมน และ พลอยชมพู
เหตุผลที่ทิวากรออกตามหาจิราภรก็คือเขารู้ว่าทุกอย่างว่าเป็นแผนของมารดาที่ต้องการขับไล่ลูกสะใภ้ทางอ้อม แต่ว่า..หลังจากนั้นจิราภรก็ย้ายตามสามีที่ไปรับราชการต่างอยู่ต่างหวัด เลยทำให้ทิวากรตามหาจิราภรไม่พบอีกเลย จนกระทั่งวันนี้ทิวากรอยากจะพบกับลูกสาวของตัวเองอีกครั้ง เขาต้องการจะบอกความจริงกับพิมพ์ชนก และถ้าเดาไม่ผิดหญิงสาวหน้าตาดีคนนั้นต้องใช่ลูกของเขาแน่ ๆ เพราะเธอบอกว่าชื่อพิมพ์ชนก
ทิวากรถูกชะตากับพิมพ์ชนกตั้งแต่ที่พบเธอ เพียงแค่ถามชื่อเท่านั้นเขาก็รู้เลยว่าพิมพ์ชนกนั้นมีชื่อเดียวกันกับลูกสาวและอายุอานามก็น่าจะรุ่น ๆ เดียวกันกับลูกสาวของเขา
ทิวากรขอร้องให้จิราภรตั้งชื่อนี้กับลูก ตั้งแต่ครั้งที่ตามมาพบว่าเธออยู่กินกับจ่าดิวแล้ว ทิวากรถูกชะตากับเธออย่างประหลาด เขาขึ้นไปกราบพระเพียงไม่นานและหวังว่าลูกสาวจะกลับมาถึง แต่เพียงแค่เขาหันหลังเท่านั้นจิราภรก็รีบวิ่งหนีเขาอย่างไม่คิดชีวิต
เขาหันหลังไปมอง เห็นเธอเดินลิ่ว ๆ จึงรีบวิ่ิงตามไปจนทันตรงที่รถเธอจอดอยู่พอดี
“แม่! นี่คุณลุงคนนั้นนี่ แกตะโกนเรียกพิมพ์ค่ะ”
“น่าจะจำคนผิดมั้งลูก แม่ว่าเรารีบกลับกันเถอะจ้ะ”
“แต่หนูเพิ่งชนกับคุณลุงที่หน้าห้องน้ำเมื่อสักครู่นี้เองนะคะ”
“หนูพิมพ์! เดี๋ยวก่อน อย่าเพิ่งไป” เสีียงเรียกดังใกล้เข้ามา จนถึงที่ทั้งคู่ยืนอยู่พอดี
“ฝ้าย!..นี่ไม่คิดจะให้พี่ได้เจอกับลูกบ้างเลยเหรอ” เสียงเหนื่อยหอบจากการวิ่งทำให้คนฟังยังจับใจความไม่ได้ จิราภรจึงรีบดึงแขนของทิวากรออกไปคุยท้ายรถ
“พี่กร!.. ฝ้ายขอร้องเถอะอย่าเพิ่งบอกอะไรกับลูกวันนี้เลย ฝ้ายขอเวลาตั้งตัวหน่อยเถอะนะ”
“ก็ได้ แต่ฝ้ายห้ามหนีพี่ไปอีกนะ”
“ก็ได้จ้ะ”
“พี่ขอเบอร์โทรติดต่อและก็ไลน์ส่วนตัวของฝ้ายได้มั้ย” ทิวากรอ้อนวอนและพูดซ้ำหลายครั้ง จนพิมพ์ชนกเดินมาได้ยิน
“แม่คุยกันเสร็จหรือยังคะ” จิราภรยังไม่ทันตอบลูก เธอได้แต่ส่งสายตาปรามทิวากร จนพิมพ์ชนกต้องพูดขึ้นอีกครั้ง เพราะว่าจะได้ไม่เสียเวลาทั้งคู่
“แม่ก็เอานามบัตรให้คุณลุงเขาไปสิคะ ” พิมพ์ชนกรีบยื่นนามบัตรของจิราภรให้กับทิวากรทันที
“ลุงอยากจะขอของหนูด้วยมีมั้ยจ๊ะ” ทิวากรได้ทีก็เอาใหญ่ จิราภรมองด้วยสายตาขุ่น
“นี่จ้ะนามบัตรของหนู หนูกับแม่สองคนเราทำงานที่โรงแรมชญานนท์โอเรียนเต็ล ถ้าคุณลุงไปกรุงเทพฯ ก็แวะไปหาหนูกับแม่ได้นะคะ” พิมพ์ชนกยิ้มให้ทิวากรอย่างเป็นมิตร
- Writer
