Bınevş
Kocam denilen azgın teke beni kıskacına almış bırakmıyordu. Gerçi bende bırakması için hiç birsey yapmıyordum. Üstelik inleyişlerim adamın dahada bana bakmasını sağlıyordu.
Ona dokunmak isteyen parmaklarım karincalanıyor bir zehir gibi beni esir alıyordu içindeki ateş. Yanıyordum aklımı kaybetmiş gibi ruhum esir edilmiş gibi ben onu çok sevmiştim. Hemde yıllarca ama hiç bir böyle hayal etmemiştim. Benim ona olan hislerim saf sevgiydi ama onunla yaşadığım şuan ki şey tamamen arzu ve şehvetti.
Aşık olmak dünyanın en acı veren şeyi. Uzaktan sevmek hele seni sevmeyen birini yada öyle zannetmek
O gece ben onun ardından girmeseydim bugün bunu yaşamayacaktık. Kaderimmiş benim rabbim pişman ettirmesin .
“Seni seviyorum . Gerçek olmayacak kadar güzel bu anımız."
Munzur'un üzerimde
