คนที่จะแต่งงานด้วย
1113 Words
“แล้วนี่มาทำอะไร ผมไม่คิดว่าเจ้านายจะมาเยี่ยมลูกน้องถึงบ้านหรอกนะ”
“ผมชอบน้องสาวคุณ”
ไรอันสูดลมหายใจลึก มาถึงขั้นนี้แล้ว ไม่จำเป็นต้องปิดบังอีก ขอแค่...แค่เธอยังไม่ตัดสินใจแต่งงานกับคนอื่นไปก่อนแล้ว
คนเป็นพี่ถึงกับเดินผิดจังหวะ เขาหันขวับกลับมามองชายหนุ่มที่เดินตามหลังเขาอยู่
“พูดจริง?”
“ครับ” ไรอันยืนยัน “ถ้าเธอยังไม่ได้แต่งงานกับใคร”
คนเป็นพี่หลุดหัวเราะพรืดแล้วเดินมาตบไหล่แรงๆ สองสามทีจนบอสหนุ่มถึงกับตัวเซ
“เออๆ แบบนี้คอยคุยกันได้หน่อย โน้น ยัยดาว นั่งอยู่ตรงนั้น ไปคุยเองแล้วกัน”
ไรอันผงกศีรษะให้เป็นเชิงขอบคุณ พี่ชายหมุนตัวเดินกลับไปก่อนแล้ว เขามองเห็นคนตัวเล็กสวมหมวกปีกกว้าง ก้มๆ เงยๆ อยู่ในแปลงดอกดาวเรือง
เงาร่างของใครคนหนึ่งทาบลงมาทำให้กฤติการู้ว่ามีคนยืนอยู่ด้านหลัง เธอหันไปมองแล้วก็ต้องเบิกตากว้างด้วยความตกใจ
“บอส!”
“คิดว่าเป็นใครล่ะ” ไรอันนึกฉุนที่เธอทำให้เขาต้องขับรถไกลหลายร้อยกิโล เพื่อมาพบยัยเวอร์จิ้นของเขา
“ก็...” กฤติกาไม่กล้าพูดไปอย่างที่คิด เธอยังนึกว่าตัวเองฝันไปด้วยซ้ำ “บอส เอ่อ...คุณไรอันมาถึงที่นี่มีอะไรหรือเปล่าคะ”
“มีสิ” เขายกมือขึ้นกอดอกแล้วกวาดสายตามองหญิงสาวตรงหน้า ไม่ว่าเธอจะแต่งตัวยังไง ในสายตาของเขาก็ยังน่ามองเสมอ “ผมอยากมาดูหน้าสามีของคุณว่ามันดีกว่าผมแค่ไหน ถึงทำให้คุณทิ้งผมได้!”
“คะ!” กฤติกาทำตาปริบๆ “คุณไรอันพูดถึงอะไรคะ”
“ก็เธอลาออกมาแต่งงานไม่ใช่เหรอ” เขายื่นหน้าเข้าไปใกล้ “บอกผมสิว่าผู้ชายคนนั้นมันดีกว่าผม ผมตรงไหน”
“ผู้ชายคนไหน...” ใบหน้าหวานแดงเรื่อเพราะเขายื่นหน้ามาใกล้ “แล้วใครแต่งงานกันคะ”
ชายหนุ่มหรี่ตามอง มั่นใจว่าเธอไม่ได้โกหก “ที่บริษัทพูดกันว่า คุณลาออกมาแต่งงานนี่”
กฤติกาส่ายหน้าไปมา “ดาวไม่ได้ลาออกมาแต่งงานค่ะ แค่พ่ออยากให้กลับมาอยู่บ้านเกิด แล้วก็เผื่อเจอคนดีๆ ที่จะแต่งงานด้วยได้ค่ะ”
“แสดงว่าตอนนี้ยังไม่มีผู้ชายที่จะแต่งงานด้วย?”
“ค่ะ”
“ถ้างั้นผมก็เป็นตัวเลือกให้คุณได้สินะ”
“เอ๋?...”
“ผมชอบคุณ ช่วยรับผมไว้พิจารณาเป็นสามีของคุณได้ไหม”
“อะ...อะไรนะคะ” กฤติกาแทบไม่เชื่อสิ่งที่ได้ยิน “คุณไรอันชอบดาวเหรอ... แต่ดาวเป็นแค่พนักงานเล็กๆนะคะ ไม่ได้สวยเหมือนดาราที่คุณควงด้วย”
“ช่วยไม่ได้ ผมชอบคุณไปแล้ว” เขายิ้ม “กลับไปกรุงเทพเถอะนะ ผมไม่สนใจว่าคุณเป็นพนักงานในตำแหน่งไหน หรือเป็นใครมาก่อน แต่คุณก็คือคุณ กฤติกา ยัยดาวลูกไก่ที่มาปั่นป่วนจนผมหยุดคิดถึงคุณไม่ได้เลย”
“คุณคิดถึงดาว...”
“แล้วคุณล่ะ...คิดถึงผมบ้างไหม” เขายื่นมือไปโอบเอวคนตัวเล็กมาแนบชิด “รู้สึกเหมือนผมหรือเปล่า”
“ดาวก็...คิดถึงคุณค่ะ” กฤติกาสารภาพไปตามที่ใจรู้สึก “ดาวจะดีพอสำหรับคุณหรือคะ”
“ไม่หรอก ผมต่างหากที่ดีพอสำหรับคุณหรือเปล่า” เขายิ้มแล้วจูบหน้าผากเธอเบาๆ “ให้โอกาสผมรักคุณนะครับ”
น้ำตาหยดใสเอ่อคลอ เธอไม่อยากจะเชื่อเลยว่า คนที่เธอแอบมองมา3ปี จะรู้สึกตรงกันแบบนี้
“คำตอบละครับ”
“ค่ะ” กฤติกาพยักหน้ารับ “ดาวจะรับคุณไว้พิจารณาเป็นสามีค่ะ”
บรรดาพี่ชายและพ่อหน้าโหดแอบมองอยู่ไกลๆ แอบไชโยโห่ร้อง ในที่สุด ดาวลูกไก่อย่างกฤติกา ก็ได้พบคนที่รักเธอเข้าเสียที เห็นทีว่าต้องขนของกลับไปส่งที่กรุงเทพฯแล้ว
เอาเถอะ ครั้งนี้ ยัยดาวลูกไก่ก็เติบโตด้วยตัวเองเสียที
จบ.
........
คลั่งรัก น้องเมียแสนหวาน
บทนำ
เสียงครางกระเส่าดังเข้ามาถึงในห้องนอนของ ‘คำหวาน’ หญิงสาวในวัยยี่สิบรู้จักเสียงที่ได้ยินเป็นอย่างดี ทว่าไม่เคยคิดว่าจะต้องมานอนฟังเสียง ‘คำรัก’ พี่สาวที่อายุห่างกันสามปีกับ ‘นักรบ’ พี่เขยของเธอ
ห้องนอนของเธอกับพี่สาวไม่ได้ติดกัน แต่เสียงดังขนาดนี้แสดงว่าทำกิจกรรมเข้าจังหวะที่ห้องนั่งเล่น ทั้งสองลืมไปหรือไงนะว่ายังมีเธออยู่รวมชายคา หรือจะเห็นว่าเธอเป็นแค่คนอาศัยก็เลยทำอะไรก็ได้ตามใจ คำหวานพลิกตัวไปมานอนไม่หลับ รู้สึกคอแห้งผากแต่บางส่วนกลับชุ่มช่ำเพราะเสียงการเคลื่อนไหวจากด้านนอก สุดท้ายก็ต้องใช้นิ้วเรียวของตัวเองปลอบร่างกายที่ร้อนรุม เธอขยับนิ้วตามเสียงที่ดังอยู่ด้านนอก
“ซี๊ดดด ผัวขา...เอวดีเหลือเกิน”
เสียงพี่สาวดังอยู่ด้านนอก คำหวานกระสับกระส่ายแยกเรียวขาออกกว้างเพื่อกระแทกนิ้วกลางในร่องรักของตัวเอง น้ำหวานหลั่งจนเปียกเยิ้มปากถ้ำ เธอบิดกายไปมา กัดริมฝีปากแน่นไม่ให้ส่งเสียงออกไป จนร่างกายเกร็งกระตุกด้วยถึงจุดสุขยอดจึงค่อยๆ อ้าปากส่งเสียงครางหวิวออกมา
“พี่เขย...พี่เขยขา...”
คำหวานถอนนิ้วออกจากร่องเสียว แอบรู้สึกผิดที่เผลอเรียกพี่เขยออกมา ได้แต่ถอนหายใจแรงๆ คงต้องรีบหางานพิเศษทำแล้วย้ายออกไปเช่าห้องอยู่เองแล้ว.
ตอนที่1.
คำหวานสอบเข้าเรียนต่อในระดับมหาวิทยาลัย แต่บ้านเกิดอยู่ไกลเดินทางไม่สะดวกจึงต้องมาอยู่หอพัก ช่วงเรียนปี1 เธอพักอยู่หอในของมหาวิทยาลัย พอขึ้นปีสองก็มาอยู่บ้านเดียวกับพี่สาวและพี่เขยเพราะพ่อกับแม่อยากประหยัดค่าใช้จ่ายจึงฝากฝังลูกสาวคนเล็กให้มาอยู่กับ ‘คำรัก’ พี่สาวที่แต่งงานได้ปีเศษ จะเรียกว่าแต่งงานได้หรือเปล่าก็ไม่รู้ เธอรู้ว่าพี่สาวจดทะเบียนสมรสกับนักรบ แต่ไม่มีพิธีแต่งงานอะไร ได้ยินพ่อกับแม่พูดว่าเสียดายเงินค่าจัดงานแต่ง เอาเงินมาตั้งตัวดีกว่า
บ้านของ ‘นักรบ’ พี่เขยวัยสามสิบอยู่ในหมู่บ้านจัดสรรใกล้มหาวิทยาลัยและใกล้ที่ทำงานของพี่ทั้งสอง เธอย้ายเข้ามาอยู่ได้เทอมหนึ่งแล้ว
- Writer
