THE WILL OF THE WINDS (MONTENEGRO SERIES 1)

IKATLO

T-that voice. Bigla na lamang napagingin si adler kay astrea ng magsalita ito. Hindi lingid sa kaalaman ni astrea na nakatitig na sa kanya ang binata.

"How Dare you!" Akmang lalapit na si zayleigh ng bigla na lamang nagsalita ang ginang na si Cassandra.

"Enough." Isang salita lamang ngunit napatigil ang dalaga.

"Mabuti pang umalis na kayo sa bayan namin, at kung gusto nyo pang ituloy tong usapan. Sana naman dalhin nyo si mayor, baka matuwa Pa kami at kausapin Pa namin kayo" sabat ni astrea na pinantayan na din ng titig ang tingin na ibinabato sa kanya ni zaedyn.

Nagpasya na silang umuwi ng makitang papaalis ang Montenegro family. Ngunit hindi Pa siya nakakalayo at bigla na lamang binigyan ng isang sulyap tingin ang sasakyang gamit ng pamilyang papalayo na. Don't ever come back here saad ng isipan ni astrea.

Matapos makabalik sa bahay nila astrea at ng kanyang papang pinagsabihan kagad sya ng papang.

"Nako, ayos lang ako sana di mo na iyon ginawa. Baka mapahamak Pa ikaw at madamay ang kambal" napataas ng kilay ni astrea sa sinabi ng ama

"Pang, hindi naman ho ako makakapayag na gawin nila sayo yon. Hindi ka na nagtatrabaho sa pamilya nila kaya wala silang karapatan na pagsalitaan ka ng ganon" hanggang ngayon ay kumukulo padin ang dugo ni astrea sa pamilyang yon. Lalo na sa magkambal na zayleigh at zaedyn. Magkalahi nga. Parehong kampon ni hudas ang ugali.

Sa mga mansyon naman ng Montenegro, ay kinausap sila ng ginang.

"Hindi ko gusto ang ginawa mo zayleigh. Hindi ka dapat nagsasalita ng ganon sa kanila. Wala kang respeto at nagiging matabil na ang dila mo" saad ng ginang sa dalaga

"B-but ma," sasagot Pa sana ang dalaga ngunit binigyan siya ng sindak na tingin ng ina kung kaya't napatahimik na lamang ito at hindi na nakapagsalita Pa.

"Sundan ko lang ma" saad ng panganay na anak.

"I can't believe this! Ako Pa talaga ang nagmukhang masama? Argghhh! Nakakainis!" Ito kaagad ang lintaya ng dalaga matapos niyang pumasok sa silid

"Kuya, do something! Hindi pwedeng pinahiya ako ng babaeng yon" saad ng dalaga sa kaniyang kuyang kakambal.

"Your fault besides, I can't do that. Mama said that already na it's your fault" matapos makausap ng binata si zayleigh lumabas na siya ng silid at nakatagpo sa daan ang ama.

"You sleep first. Bukas na bukas din ay pupunta tayo kay mayor para magpasa sa bayan nila" saad ng ama sa kaniya.

Nang siya ay magisa nalamang sumagi na naman sa isip niya ang katangahang ginawa niya dati. Totoo na pinaglaruan niya ito. Kaya nya nga sinabi iyon para wala ng sikreto at tuluyan na siyang manligaw dito. Dahil aminin man niya o hindi, tuluyan nang nahuhulog ang loob niya sa dalaga. Ngunit nagulat na lamang siya na nakapag transfer na pala ito at nagdrop out na lamang sa ikahuling taon sa kolehiyo. He knows his mistakes. With s yes dahil guilty sya sa ginawa niya sa dalaga ganon na din sa ginawa nya sa ama nito. Tinanggalan niya Pa ng trabaho ang ama at pinagsalitaan ng kung ano ano ng kakambal niya. Hindi niya alam kung saan magsisimula bago harapin ang dalaga na alam niyang malaki ang galit sa kaniya.

Kinabukasan. Naghanda na si astrea dahil wala siyang trabaho ngayon. At ngayon niya ninanais na dalhin sa parke ang kambal. Gusto niyang makabonding kasama ang mga ito.

"Nak, ready na kayo? Pakiss nga sa kambal na yan! Give mama a power hug!" Saad ni astrea sa kambal at nagyakapan ng mahigpit ang magiina.

"Paano naman ang wowo at wowa mga apo?"

"Wowoo,wowaaaa! " saad ng kambal at binigyan na din ng isang yakap ang mga ito.

"Nak, kailangan makausap ng tatay mo si mayor tungkol sa lupa, ninanais sana niya na makasama ka doon may lakad pala kayo ng mga bata? " tanong ng mamang niya sa kaniya.

"Okay lang po kami ma! Kay wowa nalang po muna kami" saad ng kambal at natuwa siya na naiintindihan ng mga ito ang sitwasyon. Minabuti niya na umalis na bago Pa magbago ang kaniyang isip at kusa ng pumunta sa mayor's office kasama ang papang.

Habang sa mga mansyon naman ng Montenegro ay sama sama silang nagaagahan ngunit natahimik ang lahat sa sasabihin ng panganay.

"We'll stop." Mahabang katahimikan ang namayani sa sinabi ng binata.

"Why? Did you like that girl? I saw your stare at her last night kuya!" Ani ng dalagita.

"You don't have to know. Dad, we'll stop and I'll ask my assistant na siya na muna ang bahalang maghanap ng lupa para sa project" wala ng nagawa ang ama at pinagbigyan na lang ang hiling ng panganay. Alam niyang may kung anong koneksyon ito sa dalagang nakasalamuha nila kahapon kaya nagbago ito ng desisyon. Hindi naman siya ang tipo na pabago bago ng ninanais.

"Mayor, totoo bang ang lupa namin ang ipadedemolish ng mga Montenegro? " saad kaagad ni astrea matapos nilang maupo magama sa opisina ni mayor del valle

"Yes actually inurong na nila yon. Si Eng. Zaedyn Adler Montenegro mismo ang nagsabi." Nakahinga ng maluwag ang dalaga at kaniyang ama sa narinig.

"Maaari ho ba naming malaman kung bakit? " tanong ng aking ama sabay tingin sa Akin.

"Gusto ka niyang makausap astrea. sa katunayan nasa kabilang silid lamang siya at nagaantay sa iyong pagdating" saad ng Mayor sa dalaga na ikinangiwe nya. Ano na naman kayang problema ng ungas na yon?

Wala ng nagawa at nagmartsa na siya palabas para pumunta sa kabilang silid at makipagusap sa kaniyang kinamumuhiang nilalang na hindi niya ninais makita o makasalamuha Pa.

Nang makarating sa silid na sinabi ng mayor, wala na siyang sinayang na oras at kumatok muna bago pumasok.

"Anong kailangan mo? " wala ng paligoy ligoy Pa. Bastos na kung bastos ang mga tulad nila ay hindi na dapat Pa nirerespeto.

"Don't you want to sit first? Oh by the way, nice greetings " kapal ng muka neto magsalita ng sarcastic sa harap ko.

"Hindi na, hindi ko naman ninanais na magtagal sa silid nato kasama ka" sapul. Kala mo ha. Ngayon ka makipagtitigan saken. Ikaw ang may atraso hindi ako baka nakakalimutan mo.

"Gusto kong sabihin na hindi na namin itutuloy ang plano namin na pagdemolish sa lugar nyo" oh? Edi goods

"Alam ko. Kaya nga ko nandito para malaman kung anong kapalit at bakit nyo inurong" alam ko naman na may kapalit yon. Wala ng libre sa mundo

"I think you should be thankful first na hindi ko itutuloy ang plano sa lugar nyo" he stared at me as if I'm unbelievable person that he ever met.

"Thank-you" ako naman ngayon ang may ganang magsalita ng sarcastic sa harap nya. Quits na tayo.

"You've changed"

"Alam mo engineer kung ikaw ang nasa kalagayan ko at naranasan lahat ng paghihirap na nadanas ko. Baka nasabi ko din yan sa harap mo. I bet you didn't changed at all. Mayabang, matapobre, manloloko, at sinungaling kapa din. "

Dama ko ang lamig ng titig niya simula ng bigkasin ko ang mga salitang yan. Hindi na ako ang taong magpapaloko Pa ulit sayo. May anghel akong naghihintay sa Akin at kailanman hindi mo sila makikilala.

"May sasabihin kapaba? Kung wala na ay aalis na ako. "

Hindi pako nakakahakbang patalikod ng marinig ko ang tinuran nya.

"Be my secretary. "

Wala nakong inubos na oras at humarap ako sa kanya.

"Baliw kaba? May trabaho ako at hinding Hindi ako papayag na maging sekretarya mo. "

"Your asking me earlier kung anong kapalit diba? Then be it. Be my secretary kung ayaw mong ituloy ko ang pagdemolish sa lugar nyo. I'm giving you the benefit of the doubt young lady. Makisama ka dahil ikaw ang may kailangan. " saad niya sa determinadong boses at pinaikot ang bolpen na hawak habang nakapangalumbaba sa mamahalin niyang swivel chair.

"Fine. Dyan ka naman magaling. Ang manggipit ng mahihirap. "

"Your going to start tomorrow."

Ulol ka. Kung akala mo magiging maganda ang pagiging sekretarya ko nagkakamali ka. Hmp. Makaalis na nga sa impyernong silid na to.

"I've missed you astrea. For real"