บทที่8 ยิ่งเกลียดยิ่งเจอ

3561 Words

วันต่อมา นุชไปรับน้ำที่คอนโดแต่เช้าตรงไปยังบริษัทของลูกค้าที่จ้างเธอทำงานถ่ายรูปโปรโมตสินค้า พอมาถึงที่บริษัทน้ำก็แอบที่จะแปลกใจไม่ได้เพราะชื่อบริษัทมันคุ้นหูยังไงชอบกลเหมือนเคยได้ยินจากที่ไหนมาก่อน นุชพาน้ำตรงเข้าไปยังห้องรองประธานบริษัทนั่งรอสักพัก เจ้าของห้องก็เดินเข้ามา "รอนานไหมครับ" เสียงทุ้มเอ่ยขึ้น "ไม่นานค่ะ" นุชเอ่ยตอบ "พี่นุชนี่มันอะไรกันคะ" น้ำหันไปมองหน้าภูมิกับนุชสลับกันไปมา "พี่กลับก่อนนะ ตั้งใจทำงานล่ะ" นุชลุกขึ้นยืนจะเดินออกไปจากห้อง "ผมต้องขอบคุณ คุณนุชมากนะครับ ที่พาช่างภาพฝีมือดีมาบริการให้ถึงที่" ภูมิหันไปคุยกับนุช "ค่ะ" "พี่นุชทำไมถึงทำแบบนี้คะ"ร่างบางลุกขึ้นยืนทันที "พี่ขอโทษนะน้ำ" "น้ำจะกลับ" ก้าวขาจะเดินออกไป "เธอยังไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น" ภูมิเอ่ยเสียงดุ น้ำได้ยินอย่างนั้นก็หันขวับไปมองชายหนุ่มด้วยสายตาเกลียดชัง เธอไม่รู้ว่าเขาจะมายุ่งอะไรกับเธอนักหนา ทำไมเธอต้องมาอยู่ในพื้นที่ที่เป็นของเขาด้วย เธอไม่เข้าใจเลยจริงๆ "หนูน้ำมาแล้วเหรอ" บรรพตเปิดประตูห้องเข้ามาพอดี "นุชไปก่อนนะคะ" เดินไปทางประตู "พี่นุชเดี๋ยวก่อนสิ " น้ำเรียกตามหลัง "หนูน้ำนั่งลงก่อนสิลูก" บรรพตเอ่ยขึ้น "สวัสดีค่ะ คุณลุง" พนมมือไหว้พร้อมกับนั่งลง "ไหนๆ ก็มาแล้วก็อยู่ช่วยงานพี่เขาหน่อยนะ" "แต่น้ำไม่อยากทำค่ะ" ตัดสินใจพูดออกไปตรงๆ "ทำไมล่ะ พี่เขาไปทำอะไรให้" "คุณลุงเป็นคนบอกให้พี่นุชไปรับน้ำมาที่นี่หรือเปล่าคะ" "หมายความว่ายังไง ก็หนูเต็มใจรับงานนี้เองไม่ใช่เหรอ" "ผมเป็นคนให้คุณนุชไปรับมาเองครับ" ภูมิเฉลยความจริง "ทำไมคุณต้องทำแบบนี้ด้วย" น้ำถามด้วยความไม่พอใจ "ก็เพราะว่าฉันหวังดีกับเธอยังไงล่ะหางานให้ทำ เธอก็ควรจะดีใจนะ" "คุณนี่มัน" "เอาเถอะ ไม่ว่าหนูจะมายังไงนะ ลุงขอให้หนูช่วยงานหน่อยจะได้ไหม" "ก็ได้ค่ะ คุณลุง" น้ำยอมแต่โดยดีเพราะผู้ใหญ่เอ่ยปากขอด้วยตัวเองขนาดนี้ "ขอบใจนะ ลุงขอตัวก่อนก็แล้วกัน" "ค่ะ" หลังจากที่บรรพตออกไปก็เหลือน้ำกับภูมิอยู่กันตามลำพังในห้องสองต่อสอง น้ำที่นั่งนิ่งก็เงยหน้าขึ้นไปมองใบหน้าคมที่ยืนมองจ้องเธออยู่ ด้วยสายตาที่ยากจะคาดเดาอะไรได้จากสีหน้าและแววตา "เราจะทำอะไรกันดีล่ะ" พูดพลางทิ้งตัวนัั่งลงข้างๆร่างบางพร้อมกับโอบไหล่บางไว้ "ก็คุณให้ฉันมาทำงานไม่ใช่เหรอ" รีบขยับตัวออกห่างทันที "ใช่ แต่ฉันอยากทำอย่างอื่นก่อน" "ถ้าคุณยังไม่เลิกพูดจากวนประสาทฉัน ฉันจะกลับจริงๆด้วย" "ก็ได้ตามฉันมาสิ" ร่างหนาลุกขึ้นยืนแล้วเดินนำออกไปจากห้อง น้ำเห็นอย่างนั้นก็ถือกล้องและอุปกรณ์ในการใช้ถ่ายภาพนิ่งเดินตามหลังชายหนุ่มออกไป ภูมิเดินนำน้ำไปยังอีกห้องหนึ่ง ที่มีไว้สำหรับเก็บสินค้าชุดใหม่ที่จะนำมาโปรโมตโฆษณาขาย พอเธอเข้าไปก็เห็นชุดโต๊ะเก้าอี้ โซฟา โคมไฟตกแต่งบ้านถูกจัดเรียงไว้อย่างเป็นสัดส่วนเรียบร้อยแล้ว เหลือก็แต่จัดนิดจัดหน่อยให้ถ่ายภาพออกมาสวยงามแค่นั้นเอง "เธอรู้ใช่ไหมว่าอันไหนชุดไหน สำหรับใช้งานตรงไหนในบ้าน ไม่ใช่ถ่ายมามัวไปเรื่อย" เสียงทุ้มเอ่ยขึ้น "ฉันรู้แล้วน่า" พูดพลางเชิดหน้าใส่ชายหนุ่ม "ก็ดี ถ่ายเสร็จแล้วเอาไปให้ฉันดูที่ห้องด้วย" พูดจบก็เดินไปทันที "เชอะ! สั่งอยู่นั้นแหละ" น้ำบ่นตามหลังชายหนุ่ม ภูมิกลับเข้าไปในห้องทำงานพร้อมกับเคลียร์งานที่อยู่ตรงหน้าทันที ระหว่างที่กำลังนั่งอ่านเอกสารอยู่ บรรพตก็เปิดประตูเข้ามาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าโต๊ะทำงานของลูกชาย "ร้ายนักนะแก" "อะไรครับ" ภูมิทำเฉไฉ "แกไม่ต้องมาทำเป็นไม่รู้เรื่องเลยนะ ชอบหนูน้ำเขาล่ะสิ ถึงได้ทำให้เขารับทำงานนี้จนได้" "ผมแค่หางานให้เธอทำก็แค่นั้นเอง ไม่เห็นแปลกตรงไหนเลย" "ขอให้มันจริงเถอะ อย่าหลงรักหนูน้ำเขาขึ้นมาล่ะ" "ไม่มีทาง" อย่างมากเธอก็เป็นได้แค่คู่นอนของเขาเท่านั้น ภูมิคิดในใจ "เออ ฉันจะคอยดู" พูดจบบรรพตก็เดินออกไปทันที ด้านน้ำหลังชายหนุ่มออกไปน้ำก็ลงมือทำงานของตัวเองทันที โดยเชื่อมต่อกล้องเข้ากับโน๊ตบุคของตนเอง เวลาล่วงเลยผ่านไปกว่าหนึ่งชั่วโมงงานก็เสร็จสมบูรณ์ น้ำจึงยกโน๊ตบุคคู่ใจเดินเข้าไปหาภูมิถึงที่ห้องทำงานพร้อมกับเปิดและวางลงตรงหน้าชายหนุ่มให้เลื่อนภาพถ่ายดูเอง ชายหนุ่มยิ้มถูกใจกับฝีมือถ่ายภาพของหญิงสาวพร้อมกับพับหน้าจอโน๊ตบุคลงแล้วหันไปมองหญิงสาวที่นั่งรอฟังผลอยู่อย่างใจจดใจจ่อ "ไปถ่ายมาใหม่" เสียงทุ้มเอ่ยขึ้น "ห๊ะ! อะไรนะ!" น้ำตกใจ "ไปถ่ายมาใหม่ มันยังไม่ถูกใจฉันเลย" ยกยิ้มมุมปาก "แต่ฉันถ่ายสุดฝีมือแล้วนะคุณ" "ก็ฉันมันยังไม่ถูกใจฉัน ไปถ่ายมาใหม่" "ไม่!" น้ำยืนกรานเสียงแข็ง "ได้ถ้าเธอไม่ไปทำมาใหม่ ฉันก็จะให้คุณนุชเขามารับผิดชอบแทนเธอก็แล้วกัน" "ไม่ได้นะ มันเกี่ยวอะไรกับพี่นุชด้วย" "ก็เขาเป็นคนรับงานจากฉัน แต่เธอทำงานออกมาไม่ได้เรื่อง คนรับงานก็ต้องรับผิดชอบก็ถูกแล้วไม่ใช่เหรอ" ภูมิยักไหล่ "ก็ได้ฉันจะถ่ายให้ใหม่" พูดพลางเดินไปคว้าโน๊ตบุคบนโต๊ะแล้วเดินออกไปด้วยความโมโห ภูมิมองตามหลังร่างบางไปอย่างอารมณ์ดีพร้อมกับยกยิ้มมุมปาก ที่เห็นหญิงสาวตกเป็นรองเขาอีกครั้ง น้ำเดินกลับเข้าไปในห้องแล้วลงมือทำงานต่อพยายามจดจ่อกับงานตรงหน้าเพื่อให้ภาพถ่ายออกมาดีที่สุด ถ้าเกิดว่าครั้งนี้เขาไม่ชอบและไม่พอใจอีก เธอก็จะไม่ทำอีกแล้วให้เขาไปหาคนที่ฝีมือดีกว่าเธอมาทำดีกว่า เวลาผ่านไปนานพอสมควรน้ำก็ถือโน๊ตบุคกลับเข้าไปหาภูมิที่ห้องอีกครั้งข้างในห้องทำงาน ระหว่างที่ภูมิกำลังเลื่อนดูภาพไปเรื่อยๆ ก็เหลือบไปมองหญิงสาวไปด้วย พอสรุปได้แล้วว่าจะใช้รูปไหนโปรโมตก็หันไปบอกหญิงสาวทันที "เอาเป็นว่าฉันเลือกภาพที่เธอถ่ายเซ็ทแรกทั้งหมดเลยก็แล้วกันนะ" "อะไรนะ!" หันไปมองใบหน้าชายหนุ่มด้วยความแปลกใจปนตกใจ ถ้าเขาจะเลือกรูปถ่ายเซ็ทแรกแล้วตั้งแต่แรก เขาจะให้เธอไปถ่ายใหม่ให้เสียเวลาอีกทำไมกัน "ก็อย่างที่เธอได้ยินนั้นแหละ เธอจะข้องใจอะไรนักหนา" ภูมิตีมึน "แล้วคุณให้ฉันถ่ายใหม่อีกรอบทำไมไม่ทราบ" "แล้วไง หรือว่าเธออยากจะถ่ายใหม่อีกรอบ" "คุณตั้งใจจะแกล้งฉันใช่ไหม" "ทำไมฉันต้องทำอย่างนั้นด้วย ไม่มีเหตุผลอะไรที่ฉันจะต้องแกล้งเธอ" "แล้วที่ทำอยู่ไม่เรียกว่าแกล้งแล้วเรียกว่าอะไร" "ไม่รู้แล้วแต่จะคิดก็แล้วกัน" "ก็ได้ฉันไม่อยากจะเถียงกับคุณแล้ว ตกลงงานฉันเสร็จแล้วใช่ไหม" "อืม เสร็จแล้ว" "โอเค เดี๋ยวฉันจะส่งภาพทั้งหมดในโน๊ตบุคของฉันไปที่คอมฯของคุณ เสร็จแล้วฉันจะได้กลับสักที" "ตามสบาย" ชายหนุ่มลุกขึ้นจากโต๊ะทำงานให้หญิงสาวได้ทำงาน น้ำจดจ่ออยู่ตรงหน้าคอมฯสักพักก็ส่งไฟล์ภาพทั้งหมดที่ถ่ายเสร็จ เธอจึงรีบเก็บของใส่กระเป๋าเพื่อที่จะได้กลับ ภูมิยืนมองกระทำของน้ำไปเงียบๆ จนเธอลุกขึ้นยืน "ฉันกลับก่อนนะ" เดินไปตรงประตูห้อง "เธอยังไปไหนไม่ได้" "ทำไมฉันจะกลับไม่ได้" ร่างบางชะงักเท้าหยุดอยู่กับที่ "เพราะว่างานเธอยังไม่เสร็จ" "คุณก็เห็นว่ามันเสร็จแล้ว ฉันไม่มีเวลามาทะเลาะกับคุณนะ" "ภาพนิ่งถ่ายเสร็จ แต่ภาพเคลื่อนไหวยังไม่เสร็จ" "คุณหมายความว่ายังไง" "อยู่ทำวิดีโอให้ฉันก่อน ฉันถึงจะให้เธอกลับ" "ช่างภาพคนอื่นก็มีเยอะแยะ ทำไมจะต้องให้ฉันมาทำด้วยฉันไม่เข้าใจ อีกอย่างถ้าคุณไม่ใช้ชื่อเสียงหน้าตาของคุณ ฉันก็คงไม่มายืนตรงนี้หรอก" "แล้วยังไง ตกลงเธอจะทำหรือไม่ทำ" "ฉันไม่ทำ!" ปฏิเสธเสียงแข็งผลักประตูเดินออกไปทันที "ถ้าเธอไม่ทำเงินค่าจ้างวันนี้ของเธอ ฉันจะไม่จ่าย" ร่างหนาเดินตามหลังร่างบางไปติดๆ "เฮ้อ...ตามใจคุณก็แล้วกัน" น้ำทำหน้าเอือมระอา "เธอแน่ใจว่าจะไม่เอาค่าจ้างจริงๆ " ภูมิถามย้ำ "ฉันไม่เอา ถ้ามันจะทำให้ฉันไม่ต้องอยู่ทำงานที่นี่ต่อ ภาพที่ถ่ายไปฉันถ่ายให้ฟรีก็แล้วกัน ฉันไปล่ะ" เดินตรงไปที่ลิฟต์ทันที "เธอจะเอาอย่างนี้จริงๆ เหรอ" "อืม ฉันไปล่ะ" เดินตรงเข้าในลิฟต์ทันที "เธอเดี๋ยวก่อนสิ!" ภูมิได้แต่ตะโกนผ่านลิฟต์ที่ปิดลง น้ำเดินไปขึ้นรถแท็กซี่ที่หน้าบริษัทแล้วตรงกลับคอนโดทันที เพราะเธอพึ่งจะเรียกพนักงานที่อู่มาลากรถจากคอนโดไปซ่อมที่อู่เมื่อเช้านี้เอง พอถึงห้องเธอก็ทิ้งตัวลงนอนบนโซฟาด้วยความเหนื่อยล้า เธอไม่รู้ว่าภูมิจะเอาอะไรกับเธอนักหนาแกล้งเธออยู่นั้นแหละ ทำเหมือนเธอเป็นตัวตลกจะทำยังไงก็ได้ ถ้าเธอไม่เกรงใจพี่นุชนะ เธอชิ่งออกมาจากบริษัทตั้งนานแล้วไม่ทนอยู่กับคนที่เกลียดขี้หน้านานขนาดนั้นหรอก น้ำคิดในใจ ด้านภูมิกำลังนั่งเอนหลังพิงเก้าอี้พร้อมกับใช้ความคิดอะไรบางอย่างอยู่ในหัว ไม่ว่าจะยังไงเขาจะต้องทำให้น้ำตกเป็นของเขาให้ได้ ในเมื่อเกลียดเขานักเขาก็จะทำให้เธอมีชีวิตอะไรไม่ต่างกับผู้หญิงที่เขาพาขึ้นเตียงชั่วครั้งชั่วคราวพวกนั้นเลย คอยดูเถอะ ภูมิยกยิ้มมุมปาก ช่วงบ่ายของวันน้ำกำลังปิดประตูห้องเพื่อจะออกไปข้างนอก ภูมิก็เดินตรงไปหยุดตรงด้านหลังเธอเงียบๆ พอน้ำหันหน้าไปก็ชนเข้ากับแผงอกกว้างกำยำของชายหนุ่มเต็มๆ ด้วยความตกใจทำให้ร่างของเธอเซจะล้มภูมิจึงรีบคว้าเอวบางเอาไว้แนบกาย "คุณทำบ้าอะไรอีกเนี่ย" "ทำบ้าอะไรล่ะ ถ้าฉันไม่คว้าตัวเธอไว้ป่านนี้คงจะล้มลงไปกองกับพื้นแล้ว" "ใครใช้ให้คุณมายืนเงียบๆ อยู่ตรงข้างหลังฉันล่ะ ปล่อยได้แล้ว" "อย่างกับฉันอยากจะจับตัวเธอนักหนานั้นแหละ" ผลักร่างบางออกจากตัวทันที ด้วยความไม่พอใจ "แล้วคุณมาทำอะไรที่หน้าห้องฉัน" "เดี๋ยวฉันจะโอนเงินค่าจ้างถ่ายภาพให้เธอ" "ก็ฉันบอกแล้วว่าไม่เอา คุณไม่ต้องโอนมาหรอก" "ฉันจะโอน คนอย่างฉันไม่ใช้งานใครฟรีๆ หรอก " "ก็ได้ตามใจคุณก็แล้วกัน" ก้าวขาจะเดินออกไป "ฉันขอเลขบัญชีเธอด้วย" "ค่ะ" รับคำแล้วบอกเลขบัญชีให้ชายหนุ่มตามที่เขาต้องการแล้วเดินออกไปทันที ทางด้านเข็มกับคริสกำลังนอนกกกอดกับอยู่บนเตียงอย่างมีความสุขหลังจากที่ผ่านบทรักอันเร้าร้อนที่ร่วมกันสร้างขึ้นมาหมาดๆ เข็มกอดแนบใบหน้าเข้ากับอกกว้างกำยำของชายหนุ่มลูกครึ่งด้วยความสุขใจ ส่วนคริสก็ทั้งจูบทั้งหอมตรงหน้าผากมนอยู่ตลอดเวลา "เราจะไปพบคุณแม่ของเข็มด้วยกัน เมื่อไหร่ดีคะ" เสียงหวานเอ่ยขึ้น "ผมยังไม่พร้อม ผมขอเวลาอีกหน่อยนะ" ลุกขึ้นนั่งทันที "คุณมีปัญหาติดขัดอะไรหรือเปล่าคะ" เข็มลุกขึ้นนั่งตามร่างหนา "เปล่า คุณไม่ต้องกลัวนะ ผมไม่ทิ้งคุณหรอก" "ค่ะ เข็มเชื่อใจคุณ" "ส่วนเรื่องเงินผมจะโอนให้คุณทุกเดือนก็แล้วกัน" "ทำไมต้องให้เงินเข็มด้วยคะ เข็มก็มีงานทำอยู่แล้ว ไม่ได้ลำบากอะไรมากมายหรอกคะ" "ผมให้ก็รับไปเถอะ ไม่ต้องคิดมากหรอก" "ค่ะ เข็มจะรับไว้" พูดพลางขยับเข้าไปสวมกอดร่างหนาไว้ "เรามาต่อกันอีกรอบดีกว่า" คริสพลิกตัวขึ้นทาบทับร่างบางนอนราบลงบนเตียงนอนด้วยความรวดเร็ว "ทำไมวันนี้ดูคุณจะหื่นเป็นพิเศษนะคะ" ยกมือบางขึ้นลูบไล้ไปตามใบหน้าคม "หื่นกับคุณแค่คนเดียวก็แล้วกันน่า"พูดจบก็ประกบจูบริมฝีปากบางอย่างดูดดื่มหิวกระหายทันที ไม่นานทั้งสองคนก็หลอมรวมกันเป็นหนึ่งเดียว ต่างคนก็ต่างแสดงความปราถนาภายในออกมาเป็นภาษากายด้วยความสุขสมอิ่มเอมใจกันทั้งคู่ จนไปสู่จุดหมายปลายทางแห่งความสุขโดยพร้อมเพรียงกัน ช่วงดึกของวันน้ำกับเข็มนัดกันไปนั่งดื่มและฟังเพลงในผับชื่อดังของภูมิตรงโซนวีไอพี โดยมีคริสนั่งอยู่ด้วยอีกคน เข็มจึงแนะนำเธอให้คริสรู้จักอย่างเป็นทางการเพราะเคยเจอกันแต่ยังไม่ได้พูดคุยกันจริงจังเลย ทั้งสามคนกำลังนั่งคุยกันไปเรื่อยเปื่อยภูมิก็เดินเข้ามาที่โต๊ะ "ไงคริส แกสบายดีนะ" ปากทักทายเพื่อนแต่ตาเหลือบมองน้ำด้วยความแปลกใจ "อืม ฉันสบายดี" "แล้วนี่อะไรยังไง แกบอกฉันมาเลยนะ" ภูมิหันไปมองเข็มที่นั่งแนบชิดกับเพื่อนตนเอง "ฉันว่าเราไปคุยกันทางโน้นดีกว่า" คริสลุกขึ้นเดินนำภูมิออกไป "อะไรของแกวะ ทำเป็นมีลับลมคมใน" ภูมิบ่นพลางเดินตามหลังเพื่อนำไปติดๆ คริสเลือกเดินไปทางห้องน้ำชายเพื่อที่จะได้คุยกับภูมิโดยที่ไม่มีเสียงรบกวนจากเพลงมากนัก คริสจุดไฟบุหรี่ราคาแพงแล้วสูบอัดเข้าปอดเพื่อผ่อนคลายอารมณ์ทันทีที่ไปถึงห้องน้ำ ภูมิจึงไปหยุดยืนข้างๆชายหนุ่มลูกครึ่ง "ตกลงแกกับผู้หญิงคนนั้นยังไงกันวะ" ภูมิเปิดประเด็นขึ้น "ก็อย่างที่แกเห็นนั้นแหละ" "เอาจริงดิ ไม่น่าล่ะหมู่นี้ฉันไม่เห็นแกมาที่ผับเลย ปกติแกไม่เคยควงผู้หญิงคนไหนข้ามวันเลยสักคน" "เข็มเขาไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่น อีกอย่างฉันไม่เคยมีความสุขเท่านี้มาก่อนเลยวะ" คริสพูดไปตามความรู้สึก "แล้วคนที่" "หยุดเลย แกไม่ต้องเอ่ยถึงชื่อผู้หญิงคนนั้นให้ฉันได้ยินเลย" คริสเอ่ยแทรกขึ้นทันควัน "ก็ได้ แกมีความสุขฉันก็ดีใจด้วยวะ" ภูมิตบไหล่คริสเบาๆ "แกมีอะไรจะถามฉันอีกไหม" "แล้วยัยน้ำนั้น ไปร่วมโต๊ะกับแกได้ยังไงวะ" "เขาเป็นเพื่อนเข็ม แกก็รู้จักไม่ใช่เหรอ" "เออ รู้จักแต่ไม่รู้ว่าเป็นเพื่อนกับเมียแก" "เข็มเขาบอกฉันเอง ว่าแกกับน้ำรู้จักกัน" "แต่ฉันยังไม่รู้จักเมียแกเลย แนะนำหน่อยสิวะ" "อืม ไปสิ" คริสโอบไหล่ภูมิเดินกลับเข้าไปที่โต๊ะ พอไปถึงที่โต๊ะคริสก็แนะนำให้ภูมิรู้จักกับเข็มอย่างเป็นทางการ จากนั้นภูมิก็ถือโอกาสร่วมโต๊ะและเลี้ยงเครื่องดื่มฟรีทุกคน น้ำเอาแต่นั่งเงียบเพราะไม่สบอารมณ์ที่ภูมิมานั่งร่วมโต๊ะด้วย เธอจะลุกออกไปจากโต๊ะตั้งหลายครั้งแต่เข็มห้ามเอาไว้ให้อยู่เป็นเพื่อนเธอจึงจำใจต้องอยู่ต่อ ระหว่างที่คริสกับภูมิกำลังนั่งคุยกันไปเพลินๆ แพทก็เดินเข้ามา "ภูมิค่ะ ไม่เจอกันตั้งนาน แพทคิดถึงคุณยังเลยค่ะ" เดินเข้าไปควงแขนชายหนุ่มไว้แน่น "แพทมีอะไรหรือเปล่า" เสียงทุ้มถามขึ้น "เปล่าหรอกค่ะ แค่อยากจะมาทักทายคุณนิดหน่อย" พูดพลางยื่นหน้าเข้าไปจูบแก้มสากทีหนึ่งจนเป็นรอยลิปสติกสีแดง น้ำกับเข็มเห็นอย่างนั้นก็หันไปมองหน้ากันทันที "แพทคุณทำอะไร เราเป็นเพื่อนกันนะ" "เพื่อนที่ไหนกันคะ เราเป็นแฟนกันต่างหากล่ะ" แพทยังคงตีเนียนเบียดตัวนั่งลงข้างๆ ชายหนุ่ม "แพทผมว่าคุณกลับไปนั่งที่โต๊ะของคุณจะดีกว่านะ" "ไม่คะ แพทจะนั่งกับคุณ ว่าแต่คุณรู้จักยัยช่างภาพหน้าจืดนี่ด้วยเหรอคะ มานั่งเสนอหน้าอยู่ได้" แพทหันไปทางน้ำที่นั่งอยู่อีกฝั่งหนึ่งของโต๊ะ เธอสังเกตเห็นภูมินั่งมองน้ำตาเป็นมันมาตั้งนานแล้วเธอจึงเดินเข้ามาหาชายหนุ่ม "นี่คุณอย่ามาหาเรื่องกันนะ!" น้ำลุกขึ้นยืนด้วยความโกรธจ้องหน้านางแบบสาว "แล้วจะทำไมยัยหน้าจืด" "ได้อยากมีเรื่องนักใช่ไหม " น้ำยกแก้วเหล้าสาดเข้าไปที่หน้าของแพททันทีด้วยความโมโห เธอนั่งอยู่ของเธอดีๆ อยู่ๆก็เข้ามาหาเรื่องอย่างกับหมาบ้า "กริ๊ด! แกกล้าดียังไงเอาเหล้ามาสาดหน้าฉัน" ปรี่เข้าไปจะทำร้ายน้ำ "อย่า!แพท หยุดบ้าสักที!"ภูมิดึงกระชากแขนแพทออกห่างจากตัวน้ำทันที "คุณปกป้องมันทำไม! มันทำแพทก่อนนะ! คุณสนใจมันเหรอ!" "ก็แพทไปหาเรื่องเขาก่อน ถ้าแพทไม่หยุดโวยวาย ผมจะให้คนลากตัวออกไปเดี๋ยวนี้ " ภูมิพูดแกมขู่ "ก็ได้ฝากไว้ก่อนเถอะ" จ้องหน้าน้ำเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อ แล้วเดินออกไปทันที "เข็มฉันกลับก่อนนะ" น้ำหันไปหาเข็ม "จ้ะ ให้ฉันไปส่งไหม" เข็มถามด้วยความเป็นห่วง "ไม่เป็นไรฉันกลับเองได้ " ลุกขึ้นเดินออกไปทันที "กลับดีๆ ล่ะ" เข็มตะโกนตามหลังเพื่อน ภูมิเห็นอย่างนั้นก็รีบลุกออกจากโต๊ะเดินตามร่างบางออกไปทันที พอออกมาพ้นจากผับน้ำถอดหายใจแรงๆ ทีหนึ่งด้วยความโล่งใจ เธอเกือบจะโดนแพททำร้ายซะแล้ว โชคดีที่ภูมิดึงกระชากตัวนางแบบสาวเอาไว้ได้เสียก่อน จะโทษใครได้เพราะเธออารมณ์ร้อนเองที่ไม่ยับยั่งช่างใจเอาเหล้าไปสาดแพทก่อน ใครจะไปทนได้อยู่ๆ ก็มาหาเรื่องเธอถึงที่โต๊ะ ไม่รู้ว่าวันนี้เป็นวันอะไรเธอถึงได้ซวยขนาดนี้ น้ำคิดในใจ "น้ำ" เสียงทุ้มเรียกตามหลัง "_______" น้ำหันไปมองตามเสียงแล้วหันกลับเดินต่อไป "ฉันว่าเธอกลับไปกับฉันดีกว่านะ" ภูมิเดินไปขวางทางร่างบางไว้ "ฉันกลับเองได้ คุณจะไปไหนก็ไปเถอะ" เดินเลี่ยงไปอีกทาง "แต่มันดึกมากแล้วนะ" "ฉันขอบคุณมากนะ ที่ช่วยไม่ให้ฉันโดนแฟนคุณทำร้าย" น้ำเอ่ยขึ้น "แพทเขาไม่ใช่แฟนฉัน เอาเป็นว่าฉันขอโทษแทนแพทเขาด้วยก็แล้วกัน" "ค่ะ" รับคำแล้วไปยืนรอรถแท็กซี่ "กลับกับฉันเถอะ เดี๋ยวแม่เธอจะเป็นห่วงนะ" "หมายความว่ายังไง" "แม่เธอรู้แล้ว ว่าเธอมาเที่ยวที่ผับฉันตอนนี้" "ใครบอก คุณเหรอ" "ใช่ฉันเอง" ยักคิ้วให้หญิงสาวอย่างเป็นต่อ "อีกแล้วเหรอ ก็ได้ฉันจะกลับกับคุณ" น้ำยอมแต่โดยดี "ตามมาสิ " ชายหนุ่มเดินนำไปที่รถ น้ำตามภูมิไปขึ้นรถแล้วแล่นออกไปทันที โดยมีแพทมองตามรถคันหรูด้วยสายตาอาฆาตแค้นจนรถลับตาไป ที่แท้อดีตคนรักของเธอก็ไปหลงยัยเด็กช่างภาพนั้นเอง ถึงได้ปกป้องจนออกนอกหน้าคอยดูเถอะเธอจะเอาคืนให้สาสมใจเลยแพทคิดอยู่ในใจ พอกลับถึงคอนโดทั้งภูมิและน้ำต่างก็แยกย้ายกันกลับไปที่ห้องของตัวเองเพราะดึกมากแล้ว พอน้ำหัวถึงหมอนก็หลับสู่ห้วงนิทราทันที ส่วนภูมิก็นั่งคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นที่ผับ เขาไม่คิดเลยว่าแพทจะหาเรื่องน้ำ เธอคงจะคิดว่าเขาสนใจน้ำแน่ๆถึงได้พาลใส่เธอ โชคดีที่เขาห้ามไว้ได้ทันถ้าไม่อย่างนั้นพ่อของเขาได้เอาตายแน่ ภูมิส่ายหน้าเบาๆ

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more