บทที่9 เข้าทาง

3605 Words

หลายวันต่อมา ภูมิกำลังเดินมาตรงลานจอดรถใต้คอนโดเพื่อที่จะออกไปทำงานที่บริษัท แพทก็เดินเข้าไปหาชายหนุ่มทันที หลังจากที่เธอแอบตามชายหนุ่มมาที่คอนโดเมื่อหลายวันก่อน เธอก็แปลกใจอยู่ว่าทำไมภูมิถึงไม่ค่อยจะอยู่บ้านที่แท้ก็แอบซื้อคอนโดโดยไม่บอกเธอเลยสักคำ แถมยังเป็นคอนโดเดียวกันกับน้ำอีก "ภูมิจะไปไหนแต่เช้าคะ" เดินเข้าไปเกาะแขนชายหนุ่มไว้ "แพท คุณมาได้ไง" "เรื่องนั้นช่างมันเถอะค่ะ มาอยู่คอนโดไม่บอกแพทสักคำเลยนะคะ" "ทำไมผมต้องบอกด้วย" "ถึงไม่บอก แพทก็รู้แล้วว่าคุณมาอยู่ที่นี่" "ถอยไปผมจะไปทำงาน" "หมู่นี้ แพทไม่เห็นคุณควงผู้หญิงคนไหนเลย ติดใจยัยช่างภาพนั้นอยู่เหรอคะ" "มันเรื่องของผมมันไม่เกี่ยวอะไรกับคุณ" "คุณจะโกรธอะไรแพทนักหนาคะ เรื่องที่ผับก็ผ่านมาตั้งหลายวันแล้ว" "ผมว่าคุณควรจะอยู่ในขอบเขตของความเป็นเพื่อนนะ" "ไม่ค่ะ แพทไม่อยากเป็นแค่เพื่อน" ระหว่างที่ภูมิกับแพทกำลังถกเถียงกันอยู่นั้น น้ำก็เดินผ่านคนทั้งคู่ไปที่รถของตัวเองเพื่อจะออกไปทำงานที่ได้รับมาหมาดๆ แพทเห็นอย่างนั้นก็เดินตามหลังเธอไปติดๆ ทันควัน ภูมิเห็นท่าไม่ดีจึงเดินตามไป "นี่เธอ" แพทดึงกระชากแขนเรียวแรงๆ "คุณมากระชากแขนฉันทำไม" น้ำตกใจ "ฉันก็จะเอาคืนที่แกเอาเหล้าสาดหน้าฉันยังไงล่ะ" "ถ้าคุณยังติดใจเรื่องนั้นอยู่ ฉันขอโทษก็แล้วกัน" "เปลี่ยนจากคำขอโทษ เป็นให้ฉันตบหน้าแกแทนเถอะ" เงื้อมมือขึ้นจะเข้าไปตบน้ำ "หยุดนะ แพท!" ภูมิคว้าแขนแพทไว้ "คุณก็เห็นว่ามันทำแพทที่ผับก่อน คุณยังจะปกป้องมันอีก แพทจะตบมัน" หันไปจะทำร้ายน้ำ "ผมบอกให้หยุดไง!" กระชากแขนนางแบบสาวแรงๆ แล้วผลักออกไปห่างๆ ตัวน้ำ "แพทไม่หยุด!" "ถ้าไม่หยุดแม้แต่ความเป็นเพื่อนผมก็จะไม่ให้คุณอีกต่อไป " "กริ๊ด! คุณพูดอย่างนี้กับแพทได้ยังไง" "ทำไมจะไม่ได้ ถ้ายังไม่หยุดโวยวายเสียงดัง ผมจะให้รปภ.มาลากตัวคุณออกไป!" "แพทไปก็ได้ แต่มันไม่จบแค่นี้แน่" มองน้ำด้วยสายตาอาฆาตแค้น แล้วเดินออกไปทันที น้ำเห็นอย่างนั้นก็รีบก้าวขาเดินไปที่รถด้วยความเอือมระอา เธอไม่รู้ว่านางแบบสาวจะเจ้าคิดเจ้าแค้นอะไรกับเธอรักหนา ถอนหายใจแรงๆ แล้วเปิดประตูรถจะขึ้นไปนั่งแต่กลับถูกจับดึงแขนเอาไว้เสียก่อน "เดี๋ยวก่อน" "อะไรของคุณอีก" "เธอจะรีบไปไหน" "ไปทำงาน ปล่อยได้แล้ว" สะบัดแขนจนหลุดจากมือหนา "ฉันว่าเธอไปทำงานกับฉันจะดีกว่านะ ฉันรับรองมีงานให้เธอทำทุกวันอย่างแน่นอน ไม่ต้องมารองานที่นานๆจะมีคนจ้างเธอหรอกน่า" "ฉันไม่ทำ เรื่องอะไรฉันจะต้องทำด้วย แค่นี้ฉันก็ปวดหัวจะแย่อยู่แล้ว ฉันไม่อยากจะอยู่ใกล้คุณ เดี๋ยวแฟนคุณก็มาอาละวาดฉันอีกหรอก" "แพทเขาไม่ใช่แฟนฉัน นี่เธอรังเกียจฉันมากเลยเหรอ" "ใช่ฉันรังเกียจคุณ" "งั้นโดนคนที่เธอเกลียดจูบอีกสักที จะเป็นไรไป" ดึงกระชากร่างบางเข้ามากอดไว้แน่น "ปล่อยฉันนะ!" พยายามดิ้นขัดขืน "ฉันไม่ปล่อย เธอจะทำไม" พูดพลางประกบจูบริมฝีปากบางทันที "อื้อ" หญิงสาวได้แต่เปล่งเสียงอยู่ในลำคอเท่านั้น ริมฝีปากหนาพยายามซอกซอนลิ้นเข้าไปในโพรงปากหวาน โดยการขบเม้มริมฝีปากล่างให้เผยอออกจนสำเร็จ ลิ้นหนาจึงเข้าไปตวัดเกี่ยวพันลิ้นอ่อนที่ไม่ประสาอย่างหิวกระหายได้สมดังใจ พอบดจูบขยี้ริมฝีปากบางจนพอใจแล้วก็ค่อยๆ ถอนริมฝีปากออกช้าๆ เพี๊ยะ! ทันทีที่เป็นอิสระน้ำก็ใช้มือบางตบเข้าไปที่ใบหน้าสากของชายหนุ่มเต็มแรงๆ หนึ่งที "คุณมีสิทธิ์อะไรมาทำแบบนี้กับฉัน ฉันไม่ใช่ผู้หญิงขายตัวนะ ที่คุณจะกอดจะจูบฉันตรงไหนก็ได้ และที่สำคัญเราไม่ได้เป็นอะไรกัน คุณไม่มีสิทธิ์มาทำแบบนี้"น้ำโมโหต่อว่าชายหนุ่มเสียงดัง "ก็ฉันอยากจะทำ เธอจะทำไม" "แต่มันต้องไม่ใช่ฉัน ! อยากจะทำก็ไปทำกับแฟนคุณหรือไม่ก็ผู้หญิงที่คุณซื้อมาโน้น" "ก็เธอมันท้าทายไม่เหมือนใครดี" ภูมิยกยิ้มมุมปากไม่มีความรู้สึกผิดใดๆ "สกปรก! " พูดใส่หน้าชายหนุ่มด้วยความโกรธเคือง "สกปรกอย่างนั้นเหรอ ระวังเธอจะได้เป็นเมียของคนสกปรกอย่างฉันนะ หรือไม่ฉันก็จะเป็นผัวของเธอ อย่าเล่นตัวไปหน่อยเลยน่า" "ไม่มีทาง!" "ก็ไม่แน่นะ ที่ผ่านมาฉันก็จูบเธอไปตั้งหลายครั้งแล้ว อีกหน่อยคงจะได้ทำมากกว่าจูบ" พูดพลางใช่สายตาโลมเลียไปตามเนื้อตัวร่างบางอย่างหิวกระหายไม่ต่างจากเสือหิวเนื้อสด "ไอ้บ้า!" ตะคอกใส่หน้าชายหนุ่มแล้วกระแทกเท้าขึ้นรถขับออกไปด้วยความรวดเร็ว "หึ ยังไงเธอก็สู้ฉันไม่ได้หรอก แม่กระต่ายน้อย" ภูมิมองตามรถที่แล่นออกไปด้วยสายตาที่ยากจะคาดเดาได้ น้ำตรงไปยังสตูดิโอถ่ายโฆษณาแชมพูยี่ห้อหนึ่งด้วยอาการหงุดหงิดโมโห อดที่เอาคำพูดต่างๆ ของภูมิมาคิดไม่ได้ เพราะทั้งคำพูดและการกระทำล้วนแล้วแต่ดูถูกดูแคลนเธอทั้งนั้น เธออยากจะฆ่าชายหนุ่มให้ตายคามือของเธอเลยจริงๆ พอภูมิไปถึงที่บริษัทก็นั่งยิ้มอยู่คนเดียวพร้อมกับคิดแผนการที่จะทำให้น้ำยอมจำนนให้เขาอย่างราบคาบอยู่ในหัว ยิ่งนึกถึงรสจูบจากปากหวานเขาก็ยิ่งอยากจะครอบครองในตัวเธอยิ่งนัก เขาอยากจะรู้นักว่ามันจะหอมและหวานขนาดไหนกันเซียว ทางด้านเข็มหลังจากที่ทำอาหารเช้าเสร็จก็เดินเข้าไปในห้องนอน ก็เห็นคริสกำลังยืนคุยโทรศัพท์อยู่ตรงระเบียงห้องข้างนอก ด้วยสภาพผ้าเช็ดตัวพันเอวผืนเดียวเผยให้เห็นหมัดกล้ามที่แข็งแรงน่าสัมผัสยิ่งนัก เธอจึงตรงเข้าไปสวมกอดชายหนุ่มทางด้านหลังโดยที่ชายหนุ่มไม่ทันรู้ตัว "คุยกับใครอยู่เหรอคะ" "แค่นี้ก่อนนะ" ชายหนุ่มกรอกเสียงใส่ปลายสายแล้วรีบกดสางสายทันที "ทำไมมาให้ซุ่มให้เสียง" เสียงทุ้มเอ่ยขึ้น "เอ่อ เข็มขอโทษค่ะ" รีบคลายเรียวแขนออกจากร่างหนา "แล้วไม่ต้องอยากจะรู้หรอก ว่าผมคุยกับใคร ขอให้ผมมีความเป็นส่วนตัวบ้าง ไม่ใช่อยากจะรู้ไปเสียทุกเรื่อง" คริสพูดไปด้วยอารมณ์ "ค่ะ เข็มจะไม่ถามอีก ถ้ามันจะทำให้คุณไม่สบายใจ" "ไหนว่าจะไปทำอาหารเช้า แล้วเข้ามาอีกทำไม" "เข็มทำเสร็จแล้วค่ะ ก็เลยจะมาเรียกคุณไปทานด้วยกัน" "อืม เดี๋ยวผมตามไป ขอแต่งตัวให้เรียบร้อยก่อน" พูดพลางเดินผ่านหน้าหญิงสาวไปตรงตู้เสื้อผ้า เข็มเดินกลับไปที่โต๊ะอาหารด้วยความน้อยใจ ที่คริสทำเหมือนเธอเป็นคนอื่นแถมยังมาหงุดหงิดใส่เธออีก หรือว่าเขาจะเบื่อเธอแล้ว เพราะที่ผ่านมาเขาเคยควงผู้หญิงไม่เคยซ้ำหน้าเลยสักคน เข็มคิดฟุ้งซ่านอยู่ในใจ เธอนั่งรอสักพักคริสเดินเข้ามานั่งลงตรงข้ามกันกับเธอ ระหว่างที่ทานอาหารไปก็มีแต่ความเงียบเข้ามาปกคลุมระหว่างคนทั้งสอง เข็มรู้สึกอึดอัดจึงพูดขึ้นทำลายความเงียบทันที "เข็มขอตัวเข้าร้านก่อนนะคะ" พูดพลางลุกขึ้นยืน "อืม ไปสิ ผมไม่ไปส่งนะ" เข็มได้ยินอย่างนั้นก็รีบเดินออกไปทันที ด้วยความรู้สึกหลากหลายคริสเหมือนมีอะไรบางอย่างปิดบังเธออยู่ เพราะเธอมักจะเห็นเขาไปแอบคุยโทรศัพท์อยู่ตลอดทันทีที่มีสายเข้ามา ทุกครั้งที่เธอถามเขาก็จะตอบว่าคุยเรื่องงานเสียทุกครั้งไป คริสมองตามหลังร่างบางด้วยสายตาที่เจ็บปวดไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเขาก็จะทำให้เธออยู่กับเขาให้นานที่สุดเท่าที่จะทำได้ถึงมันจะไม่ถูกต้องก็เถอะ เพล้ง! จานอาหารเช้าถูกมือหนาปัดลงจากโต๊ะเพื่อปลดปล่อยความเจ็บปวดในใจที่ไม่สามารถจะบอกใครได้เลย เขาว่าจะไม่จริงจังกับผู้หญิงคนไหนแล้วแต่สุดท้ายหัวใจของเขาก็ถลำลึกลงไปที่เข็มจนได้ คริสคิดไม่ตกอยู่ในใจ ช่วงเย็นของวันเข็มกำลังช่วยพนักงานเก็บร้านเพื่อที่จะได้แยกย้ายกันกลับ คริสก็เดินเข้าไปในร้านตรงไปหาหญิงสาวพร้อมกับช่อดอกกุหลาบสีชมพูช่อใหญ่ พอพนักงานในร้านเห็นต่างก็กระซิบกระซาบกันไปมาด้วยความอิจฉาหญิงสาวที่เป็นนายจ้าง "เข็มไปทานข้าวกับผมนะ" พูดพลางซ่อนช่อดอกไม้ไว้ทางด้านหลังตัวเอง "คุณไปเถอะค่ะ เข็มจะกลับไปทานที่บ้านกับแม่" มือบางหยิบของใส่กระเป๋าตัวเองด้วยความรีบร้อน "คุณอย่างงอนผมเลยนะ" "ถ้าคุณเบื่อฉันแล้ว ก็บอกกันมาตรงๆได้เลยนะคะ ฉันไม่ว่าอะไรคุณหรอก" "โธ่ เข็มอย่าพูดอย่างนี้สิ ผมขอโทษที่หงุดหงิดใส่คุณเมื่อเช้า พอดีผมมีปัญหาเรื่องงานนิดหน่อย ยกโทษให้ผมนะ" ยื่นช่อดอกไม้ไปตรงหน้าหญิงสาว "ค่ะ เรื่องงานก็เรื่องงาน เข็มจะไม่ยุ่งกับคุณอีก ขอตัวนะคะ" ร่างบางเดินผ่านหน้าชายหนุ่มออกไปทันที "เข็มฟังผมก่อนสิ" ก้าวขาเดินตามหลังเข็มไปติดๆ "คุณกลับไปเถอะ เข็มอยากอยู่คนเดียว" พูดทั้งที่ยังเดินไปข้างหน้า "ถ้าคุณไม่ยอมยกโทษให้ผม ผมก็จะนั่งคุกเข่าอยู่อย่างนี้แหละ" คริสทรุดตัวคุกเข่าลงทันทีต่อหน้าผู้คนที่เดินผ่านไปมาในห้าง "คุณทำอะไรลุกขึ้นเดี๋ยวนี้เลยนะ ไม่อายคนอื่นเขาเหรอ" เข็มหันกลับไปมองทางด้านหลังตัวเองก็เห็นคริสคุกเข่าลงกับพื้นแล้ว "ผมไม่อาย ผมจะไม่ลุกจนกว่าคุณจะยกโทษให้ผม" "ก็ได้ฉันยกโทษให้คุณแล้ว" "ถ้ายกโทษให้ผมแล้ว คุณก็็รับดอกไม้ช่อนี้ไปด้วยนะ ที่รัก" "ค่ะ" รับช่อดอกไม้มาถือไว้แต่โดยดี "งั้นเราไปกันเถอะ" ลุกขึ้นยืนเต็มความสูงโอบเอวบางแล้วพากันเดินออกไปที่รถ "เราจะไปไหนกันคะ" เข็มถามขึ้นทันทีที่ขึ้นมานั่งบนรถ "ดินเนอร์กันสองต่อสอง แล้วก็ทำอะไรกันต่อดีนะ" ร่างหนาโน้มไปกระซิบข้างใบหูบางแล้วใช้ลิ้นหนาเลียไปด้วยช้าๆ "คุณทำอะไร เข็มจั๊กจี้นะ" "แค่นี้ยังเบาะๆ เดี๋ยวได้เสียวกว่านี้แน่" "แล้วเข็มจะคอยดูค่ะ" ยื่นหน้าเข้าไปหอมแก้มสากฟอดหนึ่ง หลังดินเนอร์เสร็จทั้งสองคนก็กลับไปที่บ้านของคริส ทั้งคู่ต่างก็นัวเนียจูบกันอย่างเร้าร้อนดุเดือดทันทีที่ประตูห้องนอนปิดลง ไม่นานเสื้อผ้าอาภรณ์ก็ถูกจัดการปลดถอดออกจนร่างเปลือยเปล่า บทรักที่ร่วมกันสร้างขึ้นก็เริ่มขึ้นด้วยความปราถนาในตัวของกันและกันอย่างเร้าร้อนร้อนแรง "อื้อ...อะ...ซี๊ด" เสียงหวานครางออกมาทันทีที่ท่อนเอ็นร้อนสอดใส่เข้าไปในช่องรักจนสุดมิดลำ ในคราเดียว "อ๊าส์...โอย...ซี๊ด" เอวสอบกระเด้าท่อนเอ็นร้อนมุดเข้ามุดออกช่องรักด้วยความเสียวซ่าน เสียงครางกับเสียงเนื้อกระทบกันดังไปทั่วห้องด้วยพายุพิศวาสที่เกิดขึ้นครั้งแล้วครั้งเล่า จนสงบลงเมื่อร่างบางหลับคาอกกว้างกำยำของชายหนุ่มที่กวนเธอไม่ยอมหยุดสักที คริสจึงกระเด้าเอวสอบเพื่อปลดปล่อยน้ำรักรอบที่สามใส่ในช่องรักของคนที่หลับคาอกเพื่อรีดน้ำรักสีขาวขุ่นจนหยดสุดท้าย จากนั้นก็กกกอดร่างบางเอาไว้แน่นแล้วหลับตาลงเพื่อสู่ห้วงนิทราตามหญิงสาวไปอย่างมีความสุขอบอุ่นในใจ หนึ่งสัปดาห์ต่อมา น้ำกำลังนั่งดื่มกับภพรุ่นพี่ที่สอนการถ่ายภาพให้เธออยู่ในผับชื่อดังของภูมิ ทั้งคู่นั่งพูดคุยกันไปตามประสาคนรู้จักคุ้นเคยกันตามปกติ จนภพออกไปเข้าห้องน้ำ พนักงานก็เอาเหล้าที่เธอสั่งมาเสิร์ฟที่โต๊ะ เธอจึงยกขึ้นดื่มทันทีดื่มไปสักพักเธอก็เกิดอาการร้อนวูบวาบไปทั้งตัว โดยมีสายตาสองคู่มองไปที่เธอไม่วางตาเพื่อไม่ให้คาดสายตาไปไหน น้ำพยายามคุมสติที่เริ่มจะเลือนลางลงพาตัวเองลุกขึ้นยืนจะเดินออกไป อยู่ๆ ก็มีชายแปลกหน้าคนหนึ่งมาประคองเธอออกไป จนไปถึงที่หน้าผับกำลังจะพาเธอไปขึ้นรถ ภูมิก็เข้าไปขวางทางเอาไว้เสียก่อน "แกจะพาผู้หญิงคนนี้ไปไหน!" เขาจับตาดูน้ำกับเพื่อนชายอีกคนอยู่ห่างๆมาสักพักแล้ว พอเห็นน้ำมีอาการแปลกๆ กำลังจะเข้าไปช่วยแต่กลับโดยผู้ชายตรงหน้าตัดหน้าไปเสียก่อนเขาจึงเดินตามมา "คุณจะมายุ่งทำไม นี่มันเมียของผม ผมจะพากลับ" "หึ เมียแกให้ตายฉันก็ไม่เชื่อหรอก ส่งผู้หญิงมา!" "ไม่! เรื่องอะไรผมต้องให้ผู้หญิงคนนี้กับคุณด้วย ไม่ต้องมายุ่งหลีกไป" พยายามประคองน้ำไปที่รถ "กูบอกให้ส่งผู้หญิงมา!" "ผมว่าคุณอย่ามายุ่งดีกว่า เดี๋ยวคุณนั้นแหละที่จะเดือดร้อน" ชายแปลกหน้าพยายามที่จะทำตามแผนที่ได้รับจ้างมาให้สำเร็จ "กูไม่กลัวใครทั้งนั้นแหละ มึงกล้าขู่กูเหรอ มึงรู้ไหมว่ากูเป็นเจ้าของผับที่มึงกำลังยืนอยู่นี่ " ผัวะ! ภูมิปรี่เข้าไปชกใบหน้าชายแปลกหน้าแรงๆทีหนึ่ง จนล้มลงไปกองกับพื้นเลือดกลบปาก โดยมีร่างบางกองอยู่ที่พื้นด้วยอย่างหมดสภาพ "รีบออกไปจากผับของกู! แล้วอย่ามายุ่งกับผู้หญิงของกูอีกจำไว้! " ภูมิชี้หน้าด่าตวาดใส่เสียงดัง "ครับ ผมจะไม่ทำอีกแล้ว" ยกมือไหว้แล้วลุกวิ่งออกไปทันที ภูมิโล่งอกที่ช่วยหญิงสาวเอาไว้ได้ แต่ถึงยังไงเขาก็จะไม่มีทางให้เธอไปตกเป็นของคนอื่นอย่างเด็ดขาดข้ามศพเขาไปก่อนเถอะ ร่างหนารีบหันไปทางร่างบางที่นอนกองกับพื้นทันที "น้ำๆ" เสียงทุ้มเรียกชื่อหญิงสาวพร้อมกับช้อนอุ้มร่างบางตรงไปที่รถคันหรูด้วยความเป็นห่วง "ฉันร้อน" น้ำพยายามจะถอดเสื้อตัวเองออกในขณะที่อยู่บนรถ "เธอเป็นอะไร ทำไมถึงมีอาการแบบนี้" ภูมิพยายามดึงมือบางออกจากเสื้อเธอ พร้อมกับสังเกตอาการที่คุ้นเคย "ฉันไม่รู้" "แต่ฉันรู้แล้ว เดี๋ยวฉันจะช่วยเธอเอง" พอภูมินึกสาเหตุของอาการออกก็ยกยิ้มมุมปาก ภูมิขับรถออกไปจากผับด้วยความรวดเร็ว โดยมีแพทมองตามไปด้วยความผิดหวังที่แผนการของเธอไม่สำเร็จแถมยังส่งเนื้อไปให้ถึงปากเสืออีก เธอแอบมองดูเหตุการณ์ที่ภูมิเข้าไปขวางทางชายหนุ่มที่เธอว่าจ้างให้พาน้ำออกไปย่ำยีที่อื่นแล้ว แต่สุดท้ายภูมิก็ช่วยศัตรูหัวใจของเธอไว้ได้ทันจนได้ แพทได้แต่กำมือแน่นด้วยความโกรธเท่านั้น ด้านภพพอกลับมาที่โต๊ะไม่เจอน้ำก็พยายามโทรหาแต่กลับไม่มีใครรับสายเลย ยิ่งทำให้เขาเป็นห่วงเธอมากขึ้น พยายามถามพนักงานก็ได้ความว่าเธอออกไปกับผู้ชาย แล้วทำไมจะกลับถึงไม่โทรบอกเขาสักคำเลย ภพคิดวุ่นอยู่ในหัวสุดท้ายก็กลับบ้านไป ได้แต่หวังว่าน้ำจะติดต่อเขากลับมาในไม่ช้า ภูมิอุ้มช้อนร่างบางตรงเข้าไปยังห้องของตนเองทันทีพร้อมกับวางลงบนเตียงนุ่ม จากนั้นก็รีบตรงเข้าไปในห้องน้ำใช้ผ้าขนหนูชุบผ้าพอหมาดๆ จากนั้นก็ตรงไปนั่งลงข้างๆหญิงสาวลงมือเช็ดใบหน้าเนียนที่แดงระเรื่อด้วยฤทธิ์ยา ระหว่างที่ภูมิกำลังเช็ดหน้าให้เธอ น้ำก็ปัดป่ายมือไปทั่วเพื่อที่จะถอดเสื้อผ้าออกอยู่ตลอดเวลา "เธออยากจะให้ฉันช่วยไหม" "คุณช่วยฉันหน่อยนะ " พูดพลางลุกขึ้นนั่งพร้อมกับโอบกอดคอร่างหนาไว้แล้วส่งสายตาหวานฉ่ำไปให้ "ได้สิ ว่าแต่เธอจะไม่เสียใจทีหลังนะ" "ฉันไม่เสียใจหรอก ฉันต้องการคุณ" "ดี ตื่นเช้ามาอย่ามาโวยวายว่าฉันปล้ำเธอก็แล้วกัน" ผลักร่างบางนอนราบลงบนเตียงพร้อมกับประกบจูบริมฝีปากบางอย่างดูดดื่มหิวกระหาย เขาไม่รู้ว่าใครเป็นคนวางยาน้ำแต่ที่แน่ๆ มันเข้าทางเขาพอดี ถ้าปล่อยเธอหลุดมือไปเขาก็โง่เต็มทีแล้ว เขาไม่ต้องทำอะไรเลยแต่กลับได้ของหวานมาเชยชมอย่างง่ายดาย น้ำแสดงความต้องการในตัวชายหนุ่มออกมามากขึ้นเรื่อยๆ และไวต่อสัมผัสจากเขาอย่างง่ายๆ ทุกครั้งที่ใช้มือสัมผัสไปตามเรือนร่างนอกร่มผ้า เห็นอย่างนั้นเขาจึงจัดการปลดเปลื้องผ้าออกจากร่างของตนเอง จากนั้นก็ค่อยๆ ลงมือเปลื้องผ้าร่างบางออกทีล่ะชิ้นโยนทิ้งลงข้างเตียงจนเรือนร่างเนียนเปลือยเปล่าล่อนจ้อนเหมือนเด็กแรกเกิดในพริบตา ภูมิยิ้มกริ่มที่ได้เห็นเรือนร่างที่หมายปองจะได้ครอบครองอยู่ตรงหน้า ร่างหนาไม่รอช้าลงไปขึ้นคร่อมทาบทับร่างบางจนมิดแล้วค่อยๆ จูบไล้ตั้งแต่ใบหน้าขาวเนียนลงไปจนถึงหน้าอกเต่งตึงทั้งสอง ใช้ลิ้นเลียดูดดึงจุกทั้งสองข้างสลับกันไปมาอย่างเมามัน จากนั้นก็เลื่อนลงไปเรื่อยๆ เลยหน้าท้องราบลงไปจนถึงจุดสงวนที่มีไรขนอ่อนปกคลุมบางๆ จมูกสูดดมกลิ่นสาบสาวเข้าปอดเต็มๆ ด้วยความหื่นกระหาย จากนั้นก็ใช้ปลายลิ้นค่อยๆ ไล้เลียตรงกลีบแคมร่องสาวจนเกิดเสียงดัง พร้อมกับใช้นิ้วมือกดบดขยี้ตรงปมกระสันให้สาวเจ้าเสียวซ่านไปกับสัมผัสที่เขาเปรนเปรอให้เธอ "อื้อ...อะ..ซี๊ด" เสียงหวานครางออกมาเบาๆ ด้วยความเสียวซ่านกับสัมผัสแปลกใหม่ ไม่นานร่างบางก็เกร็งกระตุกปล่อยน้ำหวานใสไหลออกมาชโลมปากทางช่องรักจนเยิ้ม พร้อมกับส่ายสะโพกบิดเกร็งไปมารอรับสิ่งที่แปลกใหม่ที่จะเกิดขึ้นในไม่ช้า มือหนารูดท่อนเอ็นร้อนขึ้นลงไปมาจนแข็งขึงเต็มที่แล้วสอดใส่เข้าไปในช่องรักการคับแคบช้าๆ เพียงแค่ครึ่งลำแล้วค้างไว้ "อื้อ...อะ...โอย" ร่างบางเปล่งเสียงออกมาทันทีที่ถูกรุกล้ำจุดสงวนเป็นครั้งแรก "อะ...อ๊าส์...ซี๊ด"เสียงทุ้มเปล่งออกมาอย่าห้ามไม่อยู่เพราะท่อนเอ็นร้อนถูกตอดรัดภายใน "เธอพร้อมแล้วใช่ไหม..ซี๊ด" "อืม...อ่า" น้ำพยักหน้า สิ้นสุดคำตอบท่อนเอ็นก็ถูกขยับตอกเข้าไปในช่องรักจนสุดมิดลำที่เหลือในทันที จากนั้นก็ขยับเคลื่อนไปช้าๆ และเร่งความเร็วถี่ขึ้นเรื่อยๆ ตามแรงกำหนัดและการตอบสนองของสาวใต้ร่าง "อื้อ...อะ...อ๊าส์..ซี๊ด" เสียงหวานครางไม่ยอมหยุดหย่อนขาดช่วงเพราะความเสียวซ่าน เสียงครางของร่างบางที่เปล่งออกมามันยิ่งสร้างความพึงพอใจให้กับชายหนุ่มเหนือร่างมากยิ่งนัก จึงเพิ่มแรงถี่ตอกอัดเข้าช่องรักเร็วขึ้นเรื่อยๆ จนร่างบางเสร็จสมถึงจุดสุดยอดคาท่อนเอ็นร้อนนำไปก่อน ร่างหนาจึงเร่งความถี่กระเด้าเอวสอบขึ้นเรื่อยๆ เพื่อตามสาวเจ้าไป ไม่นานร่างหนาก็เปล่งเสียงคำรามออกมาเสียงดังพร้อมกับปลดปล่อยน้ำรักสีขาวขุ่นพุ่งแตกกระจายภายในช่องรักอย่างหนักหน่วงสุขสมใจ พอพายุพิศวาสอันร้อนแรงสงบลงร่างหนาก็ยังคงไม่ยอมหยุดยังคงเดินหน้าสร้างบทรักบทต่อไปอีก จนกว่าฤทธิ์ยาจะหมดลง เพราะหญิงสาวยังคงเรียกร้องจากเขาอยู่ ร่างหนาจึงตอบสนองความต้องการให้เธอหนำใจจนเธอถึงจุดสุดยอดครั้งแล้วครั้งเล่าตลอดทั้งคืน ยิ่งรู้ว่าตัวเองเป็นคนแรกที่ได้เชยชมในตัวเธอ ชายหนุ่มก็ยิ่งเต็มใจสนองความต้องการของเธอตามที่ร้องขออย่างสุขสมใจหมายด้วยกันทั้งสองฝ่าย

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more