Chapter 5
1435 Words
A pair of emerald-green eyes welcomed Maureen's stare. The light brown hair of him flickered and appeared as golden brown in the dancing light. He was glaring at her, studying her reactions of his intrusion. Pinasadahan niya ang kabuuan nito at napansin din niyang iba na ito sa suot nito kaninang nakita niya. He was now wearing a ripped-jeans, white t-shirt under his black leather jacket. Namumutok ang muscles nito sa katawan at bakat na bakat sa kasuotan nito. She wondered kung hindi ba nasasakal ang mga ito? Parang ang sarap-sarap kirot-kurutin at pisil-pisilin ang mga ito.He also wore a black rope bracelet something similar to the one she was wearing right now.
"Done eye-raping me, gorgeous? Just tell me if you want me to take my clothes off," wika nito sa kanya.
Aba! Anlakas naman ng self-confidence nito sa katawan!
"I don't have any intentions to see you on that state," patutsa niya rito. "I may be disappointed."
He let out a laughed, a gorgeous laugh to be exact. Maganda iyon sa pandinig niya. But then she won't fall for his charms. Hindi niya ito kilala kahit na kaibigan pa ito ng kanyang kapatid. At sa nakikita niya ngayon ay gawain nito ang makipagbolahan sa mga kababaihan. Masyadong matalas ang dila nito. At iyon ang mga lalaking dapat niyang layuan.
"So where's your date? Kung hindi ka niya sinipot I could be his substitute. I am very much willing," wika nito sa kanya.
Oh my gosh! Saksakan na yata ng hangin ang katawan nito. How come this guy was her brother’s friend? Sabagay mahangin nga rin naman si Rohan kung minsan but most of the time he was cold and a devil. Pero itong kaharap niya? Nahanginan yata talaga ang ulo.
"Tinanong mo ba ako kung gusto kitang ka-date? Anlakas naman ng loob mo."
Ngumisi lang ito sa kanya. "Do you like me to be your date?" kaswal na tanong nito sa kanya.
"No!" determinadong sagot niya rito. "Go away. I don't like you here. I don't talk to strangers."
"We're talking now, gorgeous," wika nito sa kanya.
Oo nga naman. Nag-uusap na nga naman sila ng binata. Kanina pa nga eh. Nakaupo na nga ito sa tabi niya at may iniinom ng alak. Kung titingnan ay parang magkasama silang dalawa like having a date, chitchatting with one another.
"Still hoping your date will come?" muli nitng tanong sa kanya.
She again rolled her eyes, drank her drink before facing him. "Will you stop pestering me? I don't wanna talk to you so go!"
"Nah! Every woman wanted to talk to me," sagot nito sa kanya.
"I'm not included in those 'every woman' of yours," mataray na sagot niya rito.
Muli itong tumawa sa sinabi niya pagkatapos ay mataman siyang tiningnan na animo ay may iniisip at nakikita sa kanya. Malalim ang pagkakatitig nito sa kanya. Nakakailang ngunit hindi niya maialis ang mga mata sa mga matang nitong kulay berde. Pagkatapos ay nagsalita ito.
"I know you're not," wika nito at kinindatan pa siya.
Biglang lumakas ang t***k ng puso niya sa ginawa nito. Biglang uminit ang paligid. Sa simpleng ginawa nito ay ganoon na ang nararamdaman niya. Pero hindi pa rin niya gusto ito. She needed diversion. So she busied herself with her phone and started calling her friends. Thank God, sumagot na si Matteo.
"Where are you? Kanina pa ako rito?" naiinis na tanong niya sa kaibigan.
"Ikaw ang nasaan? Kanina pa kami ni Irmish dito sa bar. Ni anino mo wala? Minsan ka na nga lang mag-aya, hindi ka pa sumipot!"
"What? Kanina pa ako rito and I don't see you here," sagot niya.
"We don't see you here also, bakla. Saang lupalop ka ba napadpad?"
Saang lupalop napadpad? Nasa Demon's lang naman siya. Then it sank on her mind. Mahina niya tinampal ang sariling noo. May tatlo palang branch ang bar at malamang ay hindi na naman sila nagkaintindihan ng eksaktong lugar kung saan ang pupuntahan nila dahil halos napuntahan naman nila at natambayan naman nila ang tatlong iyon.
"Fine. I get it. Text me the place and wait for me," wika niya bago tinapos ang tawag. Then she took her drink and drank it straight, fished a bill from her wallet and put on the counter and stood up.
"Leaving already?" tanong nito sa kanya. "I don't even know your name, gorgeous."
She rolled her eyes. "Not my problem." Then she went out of the bar. Habang umaalis siya sa lugar na iyon ay hindi mawala ang pakiramdam na sinusundan siya ng tingin ng lalaking iyon. She acted normal and headed to her car and drive to the place where her friends are.
Nang makarating sa mismong bar kung saan naroroon ang kanyang mga kaibigan ay agad niyang hinanap ang mga ito at madali naman niyang nakita ang mga ito.
"Bakla? Bangag ka na ba? Anong nangyari sa iyo?" bungad ni Matteo sa kanya.
Pabagsak na umupo siya sa tabi nito at mabilis na kumuha ng alak na naroroon. She drank it straight. Mainit ang hagod ng alak sa kanyang lalamunan.
"I was disoriented. Hindi ko tuloy naitanong kung saan mismo ang lakad natin."
"Bakit pineste ka na naman ba ng gwapo mong kapatid?" tanong ni matteo sa kanya na ikinatango niya.
"Okay, let's drink until we drop," wika naman ni Irmish sa kanya bago siya nito inabutan ng alak.
At iyon nga ang ginawa nilang tatlo, ang nagpakalango sa alak na parang wala nang bukas. For sure, she will curse herself in the morning because of tremendous headache. And her mother would scold her again because of that. Also, her brother, knowing him and knowing that he will look for her, ask her about her whereabouts, would say something again like banning her from seeing her friends again.
Well, she will deal with that tomorrow. Right now, she will drink and dance and have fun with her friends. Hanggang sa nagsimula na siyang iwan ng dalawa dahil nakahanap na naman ang mga ito ng bibiktimahing mga gwapong lalaki. Napailing na lamang siya at nagpasyang lisanin ang lugar. She doesn't worry that she can't drive nor she can go home because she still can. Hindi naman siya gaanong lasing.
Nang makarating sa tahanan ay tinungo niya ang kanyang kwarto, cleaned herself then ready herself to sleep. She just turned off the light on her lampshade when she heard her phone beeped telling her she has a message. Malamang sa malamang ay isa kina Matteo o Irmish iyon asking if she was already home.
She took her phone only to creased her forehead when she saw an unfamiliar number on her screen asking her if she already got home. She pressed the message and it popped up on her screen. She ransaked her brain if she had encountered someone in the bar and gave her number but there was none. She sighed. Maybe it was Matteo or Irmish and used another number, a guy's number, to text her. Hindi na rin siya nag-reply dahil paniguradong tatawag ang mga iyon sa kanya kapag walang mahintay na sagot niya.
She put her cellphone on the nightstand table. Hindi pa niya tuluyang nababawi ang kanyang kamay ay tumunog na naman ito. She picked it up again and read the message. It came from the same number asking her again if she got home. Wala naman kasing pangalan doon.
Are you home already?
Hey! Still enjoying?
It's already late so you need to go home.
Nakakunot ang noo niya sa mga mensaheng natanggap niya mula sa mga kaibigan. She was about to reply when her phone rang and it fell on her bed. Nagulat siya sa biglang pagtawag. The ringing stopped for a while then it rang again. She took her phone and slide the answer button.
"I'm already home. No need to panick. It's not like I'm making out with a guy right," inaantok na sagot niya rito.
"You are what?" sagot ng boses sa kabilang linya. Inilayo niya ang cellphone sa mukha and looked at the screen of her phone. She can still hear him talking, asking question.
Muli niyang inilapit ang cellphone sa kayang tainga. "I am asking where are you?"
The voice? It doesnt belong to Matteo, not even Irmish's voice.
"Hello? Who is this?" tanong niya sa kausap.
Kung hindi ito sasagot nang maayos ay papatayan niya ito ng tawag. Afterall ay hindi naman niya kilala kung sino iyon. Bakit kasi sinagot-sagot pa niya?
"Are you making out with some random guys right now, gorgeous? Sinabi mo na lang sana sa akin. I can give you a satisfying one."
- Writer
