บทที่ 12
1093 Words
"เจ้ ข้างล่างตำรวจมาขอตรวจฉี่พนักงานทุกคนเลยครับ" เก่งกล้ารีบวิ่งหน้าตาตื่นขึ้นมารายงานเจ้าของผับ
"ให้เขาตรวจไป" เจ้าของผับตอบกลับไปแบบไม่ใส่ใจอะไรมากนักเพราะพะพิงรู้อยู่แล้วว่าใครเป็นคนสั่งให้ตำรวจมาตรวจร้านเขา
"แต่ว่าตั้งแต่เปิดมาไม่มีใครเคยมาขอตรวจเลยนะเจ้"
"ให้ความร่วมมือกับเขาไป"
"ได้เจ้"
หลังจากที่เก่งกล้าลงไปจัดการด้านล่างแล้ว พะพิงก็ละจากงานที่ทำอยู่แล้วส่งข้อความหาใครบางคน ก่อนที่จะเดินลงไปดูชั้นล่าง
"สวัสดีค่ะผู้หมวด" เจ้าหล่อนเอ่ยทักหัวหน้าทีมที่พามาตรวจปัสสาวะลูกน้องของเขาวันนี้
"สวัสดีครับคุณพะพิง" หัวหน้าทีมตำรวจที่เข้ามาเอ่ยตอบ
"อีกสี่สิบนาทีถึงเวลาเปิดผับฉันหวังว่าผู้หมวดจะไม่ทำให้ฉันเสียเวลานะคะ" เรื่องอะไรเขาจะเสียเวลาให้กับการเอาคืนเล็ก ๆ น้อยของอีตาตำรวจคนนั้นกันล่ะ
"ทันแน่นอนครับ"
"สักแก้วไหมเจ้" กันยาที่มาประจำอยู่ที่บรายื่นแก้วเครื่องดื่มสีส้มให้
"ขอบใจ"
"ว่าแต่ใครกล้ามาป่วนเจ้ล่ะเนี่ย" จะใครล่ะถ้าไม่ใช่อดีตเหยื่อยของเขาที่พึ่งโดนเขาแกล้งไปเมื่อวันก่อน
"จะมีใครล่ะไอ้กัน...ก็คนที่เจ้ไปก่อคดีกับเขาไว้ไง" คงเจ็บใจมากอ่ะถึงกัดไม่ปล่อยขนาดนี้
"อ่อ ท่านรองแผ่นดินอ่ะนะ"
"เหอะ!"
ใครว่าหลังจากวันนั้นท่านรองแผ่นดินจะยอมลามือ พะพิงอยากจะไปถามท่านรองว่าว่างนักหรือไงถึงมีเวลามาคิดแผนแกล้งเขาเนี่ย
"เจ้ กรมแรงงานเข้ามาขอตรวจสอบข้อมูลการจ้างงานพนักงาน และขอตรวจบัตรพนักงานทั้งร้าน"
"ตอนนี้เนี่ยนะ!"
"ใช่" มาขอตรวจตอนก่อนร้านเปิดครึ่งชั่วโมงเนี่ยนะ ขยันเกินไปแล้วคุณเจ้าหน้าที่
"เฮ้อ เก่งเตรียมเอกสารให้พร้อม"
"ครับเจ้"
"กันยาไปบอกพนักงานให้เตรียมบัตรประชาชนรอไว้"
"โอเคเจ้" เมื่อสั่งงานเสร็จเจ้าหล่อนก็เดินตามกันยากับเก่งกล้าลงไปชั้นล่าง เพื่อรับมือกับเจ้าหน้าที่ก่อน
"สวัสดีค่ะคุณเจ้าหน้าที่" คนเป็นเจ้าของทักทายแขกที่เขาไม่ได้เชิญมาอย่างมีมารยาท
"สวัสดีค่ะคุณพะพิง ทางเราขอรบกวนเวลาพวกคุณสักหนึ่งชั่วโมงนะคะ"
"ตามสบายเลยค่ะ ว่าแต่พวกคุณขยันกันจังนะคะนี่ก็เลยเวลาราชการมานานมากแล้วยังอุตส่าห์แวะมาสุ่มตรวจที่ผับฉันได้"
"ค่ะ พอดีมันเป็นแผนงานของเราพอดีค่ะ ขอบคุณคุณพะพิงที่ให้ความร่วมมือนะคะ" แผนงานหรือแผ่นดินกันแน่ไม่ต้องบอกก็รู้แล้วว่ามาตามใบสั่ง
"งั้นฉันขอตัวก่อนนะคะ กันยาเก่งกล้าดูแลพวกเขาด้วย"
"ครับเจ้"
"เจ้สรรพากรเขาขอเข้าตรวจสอบทางกายภาพว่าตรงกลับที่ยื่นเสียภาษีไปไหมครับ" อีกแล้ว!! ร่างบางโยนปากกาในมือทิ้งแล้วยกมือนวดขมับ
"เห้อ ถ้าเขามาดูแค่นั้นก็ดูแลเขาให้ดีด้วยก็แล้วกัน"
"รอบนี้เจ้ไม่ลงไปหาเขาเหรอ" เก่งกล้าอดถามไม่ได้
"ไม่อ่ะพวกนายจัดการเถอะ" พวกราชการเล่นเข้ามาที่ผับเกือบทุกวันขนาดนี้เขาจะเอาเวลาที่ไหนมาจัดการตรวจสอบบัญชีของผับกันล่ะ พอคิดแล้วก็โมโหคนที่แกล้งเขา มันจะแกล้งกันไปถึงไหน
"วางใจเลยเจ้"
"เฮ้อ" อย่าให้ถึงตาของเธอบ้างก็แล้ว
"เฮ้อ วันนี้คงไม่มีอะไรอีกนะ" พะพิงที่วันนี้ชวนกันยาออกมาเดินช็อปปิ้งในห้างสรรพสินค้าเพื่อผ่อนคาย
"เว้นบ้างเถอะเจ้ ท่านรองนั่นก็จริง ๆ เล่นกัดไม่ปล่อยเลย"
"หึ" จำฝังใจจริง ๆ นั่นแหละคนอะไรสรรหาวิธีมาแกล้งเธอได้เกือบทุกวันจริง ๆ
"แล้วเจ้จะทำอย่างไรต่อ"
"ก็ถ้ายังไม่เลิกคงต้องตีกันสักครั้ง" ที่เห็นว่าเธอยอมเนี่ยก็เพราะอยากรู้ว่าท่านรองจะแกล้งอะไรกันอีก
"หึ เจ้ก็เบา ๆ มือหน่อยเห็นเจอกันทีไรก็แกล้งเขาตลอด"
"ก็เขาน่าแกล้งนี่" ที่หอมแก้มกับจุ๊บปากอ่ะนะ ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าชอบแกล้งเขาจริง ๆ นั่นแหละ ก็เขาชอบเสียอาการตลอดเวลาที่เธอทำแบบนั้น
"แล้วทำไมรอบก่อนถึงยอมให้เขาจับขึ้นโรงพักได้ล่ะเจ้" วันที่แผ่นดินมาดักจับ(อุ้ม)พะพิงถึงหน้าร้าน คิดว่าพวกเขาไม่รู้เหรอพวกลูกน้องสามคนของหญิงสาวเห็นเหตุการณ์ตลอดนั่นแหละแต่เจ้ไม่ยอมส่งสัญญาณให้ช่วยเลยไม่ได้เข้าไป แต่พอเห็นว่าโดนจับไปเกินชั่วโมงเลยโทรรายงานป๋าของเจ้ไป
"ก็สองครั้งก่อนที่โดนเขาจับเขาก็จับล็อกกุญแจมือตลอดและฉันก็หนีได้ตลอด เลยอยากรู้ว่ารอบนี้เขาจะใช้วิธีเดิมจับฉันอยู่ไหม"
"สุดท้ายเลยโดนเคเบิ้ลไทร์รัดข้อมือแทน"
"ก็ตามนั้น พอขอให้ปล่อยก็ไม่ยอมปล่อยสุดท้ายเมื่อยแขนเลยจัดการตัดทิ้ง :)" ก็ปล่อยให้เหยื่อตายใจว่าจับได้และเล่นตามน้ำไป สุดท้ายก็ทำให้เหยื่อรู้ว่าถูกอำเล่น
"กันล่ะสงสารท่านรองเขาจริง ๆ "
"เหอะสามสี่วันมานี้เขาก็เอาคืนได้แสบไม่ใช่เหรอ" ทำให้กันยากับเก่งกล้าหัวหมุ่นกันเกือบทุกวันแบบนี้น่าสงสารตรงไหน
"จริงด้วย งั้นถ้ามีอีกรอบเจ้จัดหนัก ๆ เลยนะ"
"จะรับไว้พิจารณา" ถ้าแกล้งกันอีกคงต้องตีกันสักครั้งจริง ๆ นั่นแหละ
"คงเร็ว ๆ นี้แหละเจ้"
"ขอให้เร็ว ๆ นี้ไม่ใช่วันนี้นะ"
ใครว่าท่านรองแผ่นดินจะลามือง่าย ๆ ร่างบางได้แต่เข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน สรุปคือแผ่นดินอยากโดนตีจริง ๆ ใช่ไหม
/เจ้ ตำรวจเอาหมายมาสั่งให้เราปิดผับสองวัน/
"ปิดเพราะอะไร"
/เขาบอกว่าเราจ้างงานลูกจ้างเกินเวลาที่กฎหมายกำหนด/ เหตุผลบ้าบออะไร เหตุผลที่จ้างเกินเพราะเด็กมันขอทำโอทีไง
"อีธานมาหรือยัง" อีธานที่พะพิงถามถึงคือผู้จัดการผับตัวจริงที่ขอลากลับบ้านไปเยี่ยมแม่ที่ต่างประเทศสองอาทิตย์
- Writer
