“บางครั้งคนเราก็ไม่ได้มีทางเลือกมากพอ ฉันคิดว่าตัวเองเลือกทางเดินที่ดีที่สุดแล้ว สุดท้ายไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ผลของมันก็ย่อมตกอยู่กับผู้กระทำ ฉันหวังว่าสักวันลูก ๆ ของฉัน จะเข้มแข็งมากพอที่จะยอมรับความจริง ในสิ่งที่แม่ของพวกเขาเผชิญมาได้ เมื่อถึงวันนั้นฉันได้แต่หวังว่า ต้นไม้ที่เฝ้าปลูกจะออกดอกออกผลสู้ทนกับสภาพอากาศได้ในทุกฤดูกาล ไม่ว่าร้อนหรือหนาว ฝนจะตกแดดจะร้อนเพียงใด ถ้าต้นไม้แข็งแรงยังไงก็ต้านพายุลมแรงได้ดี”
เควินไม่เข้าใจในสิ่งที่พราวมุกพยายามสื่อออกมา แต่ทว่าเขาสัมผัสได้ถึงการตัดเพ้อต่อชีวิตของเธอ เขาต้องรู้ให้ได้เด็กสองคนนั้นเป็นลูกของใครกันแน่ ถ้าเป็นลูกของจัสตินจริง ๆ เพื่อนรักของเธออย่างน้ำค้าง มีหรือจะยอมเห็นแก่ตัว ยอมให้เพื่อนรักกลายเป็นคุณแม่เลี้ยงเดี่ยว
ในขณะที่ตัวเองยังอยู่ดีมีสุข
