อวิ๋นมู่หลันกล่าวจบจึงสัมผัสภาพแกะสลักหินนูน นางรำทั้งหมดยืนอยู่หน้าประตูเล็ก ๆ จวบจนนางจับป้ายเหนือบานประตูหินแกะสลัก สิ่งที่เกิดขึ้นชวนให้ตื่นตะลึง พร้อมเสียงดึงกึกก้องคล้ายโครงสร้างอุโมงค์จะถล่มลงมา แม่นมจึงดึงตัวอวิ๋นมู่หลันให้หลบไป
“อันตราย... คุณหนู!”
ยามนั้นทั้งแม่นมและอวิ๋นมู่หลันต่างกอดกันกลม ด้วยมีฝุ่นฟุ้งตลบ พวกนางเลยไอโขลก ๆ ตามด้วยการแสบตา กระทั่งทุกอย่างเป็นปกติ จึงเห็นว่าด้านหลังมีช่องลับเลื่อนเปิด
“นั่นไง ข้าหาพบจนได้!” นางเอ่ยพร้อมย้อนนึกถึงแผนที่ซึ่งเคยอ่าน ถึงแม่นมจะรั้งตัวเอาไว้ ทว่าอวิ๋นมู่หลันกลับสลัดตัวและก้าวเข้าไปในช่องลับ
“อ๊ะ... โอ๊ย” นางเซเสียหลัก ก่อนตกบันไดหลายขั้น สุดท้ายจึงพบว่าด้านในไม่ได้มืด มันสว่างด้วยแสงไข่มุกราตรี ซึ่งประดับอยู่ในจุดต่าง ๆ นอกเหนือจากไข่มุกราตรี สิ่งที่ทำให้อวิ๋นมู่หลันประหลาดใจคือแสงที่วูบวาบตามหินงอกหินย้อยของถ้ำ แสงดังกล่าวให้
