ขังรัก มาเฟีย : 02 - ถึงเนื้อถึงตัว
1777 Words
ขังรัก มาเฟีย : 02
“เหรอ...แล้วไง...”
“กรี๊ดดด ปล่อยบัวนะ!”
ใบบัวพยายามดีดดิ้นอีกครั้ง มือเล็กพยายามผลักดันหน้าอกแกร่งให้ออกห่างหวังจะหลุดพ้นจากพันธนาการนี้ได้ แต่ก็ไม่เป็นผล เมื่อมาร์โคกลับกอดรัดร่างนุ่มนั่นแน่นขึ้นมากกว่าเดิม
“จะดิ้น เพื่อเพิ่มราคาทำไม เธอจะเอาเงินเท่าไหร่ก็พูดมา”
“อ๊ายยย ปล่อยนะ ก็บัวบอกว่าบัวไม่ได้ขายไง!”คำพูดดูถูกของผู้ชายตรงหน้าทำใบบัวต้องเถียงกลับอย่างสุดจะทน
มาร์โคไม่ได้สนใจคำพูดของหญิงสาวเลยแม้แต่น้อย เขามองแววตาที่จ้องมองเขาเขม็งด้วยความโกรธที่ผสมกับความกลัว ดวงตาหวานคลอเบ้าไปด้วยน้ำตา พานทำให้คิดถึงสัตว์เลี้ยงตัวเล็กๆ นุ่มๆ
“หึ.....สัตว์เลี้ยงตัวน้อย”
“กรี๊ดดดดดดด”
ทันทีที่มาร์โคพูดจบ ก็ก้มใบหน้าหล่อลงไปซุกไซ้เข้าที่ซอกคอของหญิงสาว จนใบบัวตกใจสุดขีด จมูกโด่งคลอเคลีย ไล่สันจมูกสูดดมกลิ่นกายพร้อมประทับริมฝีปากหนาลงไป สัมผัสกลิ่นหอมหวานและเนื้อนุ่มตรงหน้า
มาเฟียหนุ่มพึ่งจะเคยได้กลิ่นหอมแบบนี้เป็นครั้งแรก มันเป็นกลิ่นที่กายทำให้เขารู้สึกหลงใหลขึ้นมาดื้อๆ มือหนายังคงลูบไล้สะเปะสะปะไปทั่วร่างกาย ไม่สนใจเสียงกรีดร้องของสาวบนหน้าตัก และผู้คนที่มองดูตัวเองเลยแม้แต่น้อย
ใบบัวเนื้อตัวสั่นเทาด้วยความกลัวและตกใจ ทุกอย่างเกิดขึ้นรวดเร็วมาก จนเธอตั้งรับไม่ทัน ร่างหนาของคนแปลกหน้ากำลังบดเบียดเธอแนบแน่นอย่างเอาแต่ใจ จนกลิ่นกายบุรุษชายมี่ชวนหลงใหลนั่นอบอวลในโสตประสาทเธอ
“เปิดห้องเลยไหมมึง?” ดีแลนพูดขึ้นอย่างยิ้มเยาะ จิบไวน์มองเหตุการณ์ตรงหน้าด้วยท่าทางสบายๆ นี่เป็นครั้งแรกที่เห็นเพื่อนรักอย่างมาร์โคที่มักจะไว้ตัว ท่าเยอะเป็นพิเศษ กำลังจัดการผู้หญิงสวยแปลกหน้า แบบไม่แคร์สื่อสายตาใครขนาดนี้ คงจะสรุปได้เลยว่ามาร์โคคงจะสนใจผู้หญิงคนนี้จริงๆ แน่
“หึ...มึงเตรียมได้เลย” มาร์โค ตอบกลับเพื่อนรัก โดยที่ใบหน้ายังคงซุกไซ้ ร่างหนาบดเบียดกายหนุ่มจนแทบจะสิงร่างเล็ก เขารู้สึกชอบร่างกายนี้ ร่างกายที่เขาควรจะได้ลองสัมผัส ฉะนั้นคืนนี้เธอต้องเป็นของเขา
“กูอยากดูหนังสดมากกว่าว่ะ หึหึ”
“กูจัดให้” มาร์โคพูดพลางลูบขาเนียนแรงๆ จนร่างเล็กสะดุ้ง เป็นการให้สัญญาตว่าเขาจะจริง
“กรี๊ดดด! ปล่อยบัวนะ! ช่วยด้วย ช่วยด้วย!” ตาหวานเบิกโตกว้างด้วยความตกใจ เธอได้ยินทุกคำพูดของลูกค้าทั้งสองคน พวกเขาพูดถึงเธอราวกับเป็นสิ่งของ ทุกคำพูดมันชัดและน่ากลัวมาก
“ว๊ายย! ตายแล้ว คุณมาร์โค ปล่อยน้องใบบัวนะคะ” เอลลี่วิ่งปรี่ตรงไปหาใบบัวแต่ก็โดนชายชุดดำขว้างทางไว้ ภาพที่เห็นไกลๆ ใบบัวถูกผู้ชายกอดรัดไว้แน่นมาก พานทำให้ใจเธออยู่ไม่สุข แทบจะตกไปถึงตาตุ่ม ยังโชคดีที่มีลูกน้องในร้านรีบวิ่งไปบอกเธอเร็ว
“ไอ้มาร์โค มึงปล่อยผู้หญิงได้แล้ว หยุด!” ดีแลน รีบกระแทกแก้วลงโต๊ะ ร้องห้ามเพื่อนรักและส่งสัญญาณบอกลูกน้องให้ปล่อยหญิงสาวเจ้าของร้านเดินเข้ามาได้
“ปล่อยเธอ!”
“ขะ...ขอบคุณนะคะ คุณดีแลน” เอลลี่หันไปขอบคุณดีแลนด้วยความซาบซึ้งใจ ก่อนจะรีบเดินเข้าไปมองแผ่นหลังใบบัวใกล้ๆ แต่เธอก็ไม่กล้าที่จะกระชากตัวผู้ชายร้ายกาจคนนี้ตามอย่างที่ใจคิด
"ขอโทษนะคะ คุณมาร์โค ปล่อยน้องบัวก่อนได้ไหมคะ น้องไม่ได้รับงานแบบนี้จริงๆ ค่ะ" เอลลี่เอ่ยขัดจังหวะอย่างกล้าๆ กลัวๆ
"......" มาร์โค เงยหน้ามองเจ้าของร้านเพียงนิดก่อนผละใบหน้ากลับมาจดจ้องดวงหน้าหวาน ที่ออกอาการตื่นกลัว บนหน้าตักแกร่ง
“ไม่รับงาน?” มาร์โคถามเสียงเข้ม
“ฮึก...ค่ะ” สาวน้อยใบบัวพยักหน้างึดงักรัวๆ ตามสัญชาตญาณหวังให้มาเฟียหนุ่มเชื่อ และปล่อยเธอออกจากอ้อมกอดสักที
“หยุดทำหน้าแบบนี้ถ้าไม่อยากโดนดี”
มาร์โคพูดพลางกระชับแขนแกร่งให้แน่นขึ้น ทำให้ใบบัวหยุดพยักหน้าลงทันทีพร้อมเม้มริมฝีปากแน่นอย่างทำตัวไม่ถูก ไม่รู้ว่าตอนนี้ตัวเองกำลังทำหน้าแบบไหนแล้วเขาจะทำอะไรเธออีก
"ไอ้มาร์โค มึงปล่อยผู้หญิงได้แล้ว!" ดีแลนพูดแทรกขึ้นเสียงดังอีกครั้ง เมื่อเพื่อนรักเอาแต่กอดรัดหญิงสาว พร้อมจ้องหน้าสวยนิ่งไม่ละไปไหน
"หึ.."
มาร์โค ยอมปล่อยตัวหญิงสาวอย่างว่าง่าย ทำให้ใบบัวจึงรีบลุกขึ้นจากหน้าตักไปหลบหลังของเอลลี่ทันที แต่ก็ไม่วายแอบโผล่ใบหน้าสวยเหลือบตามองผู้ชายนิสัยไม่ดี ที่จ้องมองเธออยู่แล้วเหมือนกัน
“บัว..ไปพักเถอะ เดี๋ยวทางนี้พี่จัดการเอง”
“ค่ะ..” ใบบัวตอบกลับเสียงเบา ดึงสายตากลับมามองเจ้านายสาวของเธอ
เอลลี่จ้องมองใบบัวที่กำลังตัวสั่นอย่างรู้สึกผิด ก่อนจะพยักหน้าให้เด็กในร้านอีกคนให้เข้ามาช่วยพยุงใบบัวออกไปจากตรงนี้
“คุณ..มาร์โค จะให้เอลลี่จัดหาน้องหน้าตาน่ารักๆ แบบใบบัวให้ไหมคะ”
“....ใบบัว มีแฝด?” มาร์โคเอ่ยขึ้น เสียงเย็น ตาคมดุจดั่งราชสีห์ จ้องมองผู้หญิงเซ็กซี่ตรงหน้านิ่ง พานทำให้หัวใจดวงน้อยๆ ของเอลลี่เต้นรัว
"อะ...เอ่ออ.. นะ..น้องบัวไม่ได้มีแฝดค่ะ แต่เรามีเด็กหน้าตาน่ารักอีกเยอะเลย คุณมาร์โคสนใจดูน้องๆ ก่อนไห..ม..คะ..">”
“ไม่เอา!!”
เฮือก....
ไม่ทันที่เจ้าของร้านจะพูดจบ เสียงเข้มก็ประกาศดังกร้าว จงคนที่ได้ยินพากันสะดุ้งกันหมด
“ไม่ต้องหาใครมาทั้งนั้น ถ้าไม่ใช่ใบบัว...ฉันก็ไม่เอา เข้าใจไหม!?”
“ขะ..เข้าใจค่ะ”
“มึงช่วยพูดดีๆ หน่อยได้ไหมว่ะ” ดีแลนรีบพูดช่วย เมื่อใบหน้าสวยซีดเผือด
“ส่งแขก!" มาร์โค พูดแค่นั้น เหล่าลูกน้องก็จัดการเชิญ เอลลี่ออกไปจากพื้นที่ส่วนตัวของเจ้านายทันที ">โดยที่เอลลี่ก็ไม่ได้ขัดขืนใดๆ ซึ่งแตกต่างจากนิสัยที่ไม่ยอมคนของเธอมากๆ
ดีแลนมองแผ่นหลังขาวที่เดินหายไปจนสุดสายตา หันกลับมามองเพื่อนรักที่จ้องมองเขาตาเขม็ง
“มึงแปลกมากเลยนะ ไอ้ดีแลน” มาร์โคเปิดประเด็นขึ้นมาทันที
“ก็ไม่นะ”
“หรือมึงกำลังเจอเหยื่อ ยัยเจ้าของร้านนมโตคนนั้น” มาร์โคพูดขึ้นอย่างรู้ทันนิสัย โรคจิตของเพื่อนรัก
“หึๆ กูว่ามึงหรือเปล่าที่เจอเหยื่อ วันนี้มึงดูสนุกมากกว่ากูอีกนะ”
“ก็...ธรรมดานะ ไม่ได้สนุกอะไรมาก” มาร์โค ตอบกลับไปเสียงเรียบเมื่อถูกจี้กลับบ้าง
“จริง?กูว่ามึงกำลังดูสนุก ดูสนใจและก็ดูพิเศษมากเลยนะ”
“หึ..ก็มันดูแตกต่างดี...”
“ยังงี้เธอ ก็คงกำลังดวงตก ซวยที่ได้มาเจอกับมึงหรือเปล่า”
“ฮ่าฮ่าฮ่า ซวยไม่ซวยก็ต้องลองดู แต่เธออาจกำลังโชคดีก็ได้นะ” ตาคมดูเปล่งประกาย เมื่อในสมองของเขากำลังมีทำงาน ก่อนจะกระดกดื่มน้ำสีอำพันรวดเดียวจนหมด
“แสดงว่ามึง ยังไม่จบ” ดีแลนถามมาร์โคที่นั่งยกยิ้มมุมปากอยู่คนเดียว ที่เขาดูก็พอจะรู้ว่ามันกำลังคิดแผนชั่วอยู่แน่ๆ
“นั่นสิ จะให้กูจบได้ไง นี้มัน...ก็แค่เริ่มต้นตั้งหาก” ใบหน้าหล่อเผยถึงความร้ายกาจ มุมปากหนายกยิ้มราวกับกำลังเจอสิ่งที่ถูกใจ
@อีกด้าน
“ใบบัวเป็นยังไงบ้าง” เอลลี่รีบวิ่งมายังห้องพัก แหวกกลุ่มลูกน้องที่กำลังนั่งปลอบใจใบบัวอยู่
“มะ..ไม่เป็นอะไรแล้วค่ะ” เสียงหวานตอบอย่างแผ่าเบา ยิ่งเรียกความสงสารให้กับคนที่นั่งมองได้เป็นอย่างดี โดยเฉพาะเจ้าของร้าน
“พี่ขอโทษนะใบบัว ขอโทษจริงๆ ปกติแขกระดับนั่น มันจะไม่มีเรื่องแบบนี้ขึ้นเลย โดยเฉพาะวันนี้ รายชื่อแขกที่พี่ดูแทบไม่มีโอกาสทำเรื่องแบบนี้เลยด้วยซ้ำ” เอลลี่พูดไปอย่างที่รู้ ระดับแขกVVIPที่นี้ ไม่มีข่าวเรื่องผู้หญิงและไม่สนใจผู้หญิงคนไหนเลยด้วยซ้ำ
“ไม่เป็นไรค่ะ”
“พี่ขอโทษนะบัว พี่พลาดเอง”
“ไม่เป็นไรจริงๆ ค่ะ บัวแค่ตกใจนิดหน่อยเท่านั้นเอง”
“โธ่...ถ้างั้นบัวกลับบ้านเลยก็ได้นะ เดี๋ยวพี่ให้คนรถไปส่ง”
“มะ..”
“อย่าปฏิเสธพี่ บัวก็รู้ว่าปฏิเสธพี่ไม่เคยได้”
“....”
“ให้พี่ได้ไถ่โทษเราหน่อยเถอะนะ”
“..ก็ได้ค่ะ...”
“งั้นไปเปลี่ยนชุดเถอะ เดี๋ยวพี่โทรบอกคนรถพี่ให้ / ส่วนคนอื่นๆ ก็แยกย้ายไปทำงานกันได้แล้ว”
“ค่า..../ ค่า....”
ใบบัวยิ้มอ่อนๆให้กับพนักงานคนอื่นๆ ที่แสดงความเป็นห่วงเป็นใยเธอ ค่อยๆเดินออกไปจากห้อง ก่อนจะหันกลับมาสบตาเจ้านายสาวที่มีสีหน้ากังวลพร้อมรอยยิ้ม
“บัวอยู่คนเดียวได้ไหม ให้พี่อยู่เป็นเพื่อนดีหรือเปล่า”
“ไม่เป็นไรค่ะ บัวอยู่คนเดียวค่ะ” ใบบัวตอบย้ำด้วยความหนักแน่นไม่อยากให้เอลลี่รู้สึกเป็นห่วงไปมากกว่านี้
“พี่...ขอโทษนะ” เอลลี่จับมือใบบัว พูดขอโทษอย่างรู้สึกผิดจริงๆ
“คุณเอลลี่อย่าคิดมากเลยนะคะ มันผ่านไปแล้วบัวลืมไปแล้วค่ะ คุณเอลลี่ไปดูร้านต่อได้เลยนะคะ เดี๋ยวบัวเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ แล้วจะโทรหาพี่ชัยเอง”
“.....ก็ได้ งั้นพี่ไปก่อนนะ” เอลลี่ทำหน้าอย่างรู้สึกผิด จำใจเดินออกไปจากห้องพัก พร้อมกับเหล่าพนักงานคนอื่นๆ
“เฮ้อ...วันนี้เป็นวันซวยอะไรของเรานะใบบัว” หญิงสาวพึมพำทำใจได้สักพัก ก็ลุกไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเตรียมเดินทางกลับบ้านสักที
‘ขออย่าได้เจอผู้ชายคนนี้อีกเลย.....’
ตัดชึบ✂️✂️✂️✂️✂️✂️✂️✂️✂️✂️
Next Spoil :
“เอ๊ะ ทำไมเปิดประตูไม่ได้นะ”
แกร๊กก...
------//------
ดวงน้องไม่ได้ตกหรอกนะ แต่ดวงน้องน้อยถึงฆาตหรือเปล่า 555555 ตอนหน้าNC ดีไหม >
ปล. เปิดตัวคนดี ดีแลน และ หนูเอลลี่ค่ะ อิอิ
- Writer
