ขังรัก มาเฟีย : 04 -พริบพราว

1461 Words

ขังรัก มาเฟีย : 04 ผลั่กก!! “ขอโทษที่มาช้าว่ะ!” มาร์โคเปิดประตูเข้าห้องมาด้วยความหงุดหงิด ก่อนจะมีเสียงแหลมเล็กดังแทรกเข้ามาจนต้องหยุดชะงักและยืนรออยู่ที่หน้าประตู “แหก!!!” พริบพราวอุทานออกมาเสียงดังเมื่อได้ยินเสียงของบุคคลที่สี่เปิดประตูเข้ามาได้ห้อง “ไม่ต้องลุก เอาเสื้อมาผูกไว้” เซน “พวกมึงกำลังทำอะไรกัน!!” มาร์โคเอ่ยถามเพื่อนทุกคนในห้องเสียงดัง ก่อนที่คิ้วเข้มจะขมวดเข้าหากัน เมื่อมีผู้หญิงคนหนึ่งจ้องมองมาที่เขา ‘ผู้หญิงเหรอ?วันนี้พวกเขาจะคุยธุรกิจสำคัญกัน แล้วผู้หญิงจะมาอยู่ในห้องนี้ได้ยังไง’ “ไอ้มาร์โค มึงจะเข้าก็เข้ามา” ไบรอันต์ที่เห็นมาร์โค จ้องมองพริบพราวที่กำลังนั่งอยู่บนหน้าตักเซน ก็เป็นอันต้องเก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋ากางเกงหรู และเชิญเข้ามาร่วมโต๊ะ เมื่อเซนไม่ได้ตอบอะไรกลับมาร์โคไป มาร์โค เดินตรงมานั่งโซฟาตัวว่างก่อนจะเหลือบสายตามองผู้หญิงผิวขาวบนหน้าตักของเซน ที่ตอนนี้คอยลอบแอบมองเขาอยู่เช่นกัน “ใคร!?” มาเฟียหนุ่มเอ่ยถามเสียงเข้มเอ่ยถามด้วยความสงสัย และความดังของเสียงนั้น มันพอจะทำให้พริบพราวต้องรีบซุกใบหน้าเข้ากับซอกคอหนาด้วยความตกใจ “.....มึงนี้ก็ขี้เสือกจริงๆ นะ มาช้าแล้วยังขี้เสือกอีก มึงไม่ต้องสนใจและเริ่มคุยธุรกิจของพวกเรากันเลย” ไบรอันต์เอ่ยตอบเพื่อนสนิทอีกคน ที่ไม่เจอหน้าคร่าตากันมานานเพราะถ้าไม่มีเรื่องธุรกิจที่กำลังจะร่วมลงทุนกัน คงจะไม่ได้เจอตัวมันได้ง่ายๆ “คุยธุรกิจได้ยังไง ในเมื่อในห้องนี้มีคนอื่น” มาร์โค เอ่ยแย้งเสียงแข็งเพราะธุรกิจสีเทาของพวกเขานั่นล้วนแต่จะเป็นความลับและจะมาเสียหายเพราะผู้หญิงคนเดียวไม่ได้ “เฮ้อ...ไม่ใช่คนอื่น เธอชื่อพริบพราว...เธอคือ..นางบำเรอของกูและก็ของไอ้ไบรอันต์ / พริบพราวส่วนนี่ก็ มาร์โค เพื่อนของฉัน” เซนเอ่ยตอบเพื่อนสนิทด้วยความเหนื่อยหน่ายใจ ก่อนจะหันมาแนะนำมาร์โค ให้หญิงสาวได้รู้จัก “นางบำเรอ?ของพวกมึงสองคนเหรอ? ” มาร์โค ถามย้ำขึ้นมาด้วยความสงสัย ยกน้ำสีอำพันขึ้นมาดื่ม พลางลอบมองสีหน้าผู้หญิงที่แสดงความไม่พอใจออกมา พริบพราวได้แต่กลอกตามองบน พลางคิดก่นด่ามาเฟียทั้งสามคน ( ‘ย้ำจริงพ่อคุณ....มาร์โค!’) “เออ! / เออ..” เซน ไบรอันต์ ( ‘แน่ะไอ้สองมะเขือยาว ก็ยังจะย้ำอีกนะ!!’) : พริบพราว “หึนางบำเรอ....ที่สามารถควบพวกมึงได้ถึงสองคนเหรอ....เหลือเชื่อฉิบ! นี่เธอต้องเป็นนางบำเรอระดับไหนวะ ที่มึงไว้ใจให้ฟังธุรกิจสำคัญขนาดนี้ได้” มาร์โคกระตุกยิ้มมุมปากเหมือนเขากำลังเจอเรื่องสนุก (‘ก็ระดับ VIP เป็นนางบำเรอระดับไฮคลาสไงจ๊ะ ไอ้มาร์โค!’ ) :พริบพราว “ผู้หญิงของมึงไม่ได้กำลังแอบด่ากูอยู่ในใจใช่ไหม” มาร์เหลือบมองสีหน้าหญิงสาว ที่ขยับปากเล็กปากน้อยไม่มีหยุด “มันเป็นเรื่องปกติของเธอ ที่ชอบพูดคนเดียว” ไบรอันต์ที่รู้ทันรีบเอ่ยตอบแทน “คุณมาร์โค!” พริบพราวหน้างอ รีบซบลงอกแกร่งของเซน ที่ถูกต่อว่า “แสดงว่าเด็กมึงต้องเด็ดมาก และคง...ต้องสำคัญกับพวกมึงมากเลยใช่ไหม ไม่งั้นคงจะไม่ได้อภิสิทธิ์พิเศษแบบนี้..” มาร์โคไม่ได้สนใจหญิงสาวยังคงถามจี้ต่อ (‘ใช่จ้ะ ฉันพริบพราวคนแซ่บที่เด็ดดวงที่สุดในสามโลก แต่ผู้ชายสองคนนี้มันปากแข็งเป็นหินเปียก เพราะความจริงแล้วฉันนั้นคือนายหญิงของพวกเขาตั้งหาก...”) : พริบพราว “ปกติ มึงไม่พูดยาวแบบนี้นะ” เป็นเซนที่ถามกลับแทนที่จะตอบคำถามของมาร์โค “หึถ้าเด็ดจริง...กูขอแจมด้วยคนได้ไหม สามรุมหนึ่งไปเลยเป็นไง เพื่อนกันแบ่งกันได้ไหม?” มาร์โค ลองหยั่งเชิงเอ่ยถามเพื่อนสนิททั้งสองคนที่เผลอแสดงสีหน้าตกใจและรีบตอบกลับมาที่เขาอย่างไว “ไม่ได้! / ไม่ให้!” ไบรอันต์ และ เซน ประกาศออกมาอย่างพร้อมเพรียงกัน ซึ่งมันสามารถเรียกรอยยิ้มเล็กๆ จากมุมปากของมาร์โคได้ “แล้วเธอล่ะไหวไหม...คิดเท่าไหร่?” มาร์โค เบนหน้ามองไปยังพริบพราวเพื่อเอ่ยถามเธอแทนอย่างรอฟังคำตอบ “ไม่ค่ะ! พราวไม่ไหว และ พราวก็ไม่ชอบคุณ!” พริบพราวตอบเสียงดังฟังชัด พลางคิดในใจ ถึงแม้หน้าตาคนถามจะหล่อดีนะ แต่ถ้ามาดูถูกคงคิดว่าฉันเห็นแกเงินสินะ และถึงแม้ว่าความจริงเธอจะเห็นแกเงิน แต่เพียงแค่ฉันสูบเงินจากไบรอันต์และเซนสองมาเฟียหนุ่มนี้ ก็ไม่รู้ว่าจะรวยขนาดไหนแล้ว... “ฮ่าฮ่าฮ่า เป็นไงเด็กกู” เซนระเบิดหัวเราะเยาะเย้ยมาร์โค ที่คงจะมั่นใจในความหล่อและอำนาจเงินของตัวเอง แต่มันคงไม่รู้ว่าพริบพราวนั่นเป็นผู้หญิงที่แปลกเกินกว่าผู้หญิงคนไหนที่มันเคยเจอมา “เหอะ ปากดีซะด้วย..” มาร์โค รู้สึกหน้าชาไม่คิดว่าจะเจอผู้หญิงตอกหน้ากลับมาแบบนี้ โชคดีที่เธอมีเพื่อนสนิททั้งสองคนคอยคุ้มครองอยู่ไว้ ไม่งั้นเธอคงได้หมดลมหายใจและลาจากโลกนี้ไปแล้วแน่ๆ “มึงควรพับเก็บความคิดเหี้xๆ ของมึงไปซะ และเริ่มคุยธุรกิจของเราได้แล้ว” ไบรอันต์รีบเอ่ยตัดบทด้วยความหงุดหงิดใจ “และมึงไม่ต้องถามอะไรอีกแล้ว เพราะเธอ...ไว้ใจได้” เซนย้ำเสียงเข้มอย่างจริงจัง จนเป็นมาร์โค ที่พยักหน้าลงเบาๆ อย่างยอมแพ้ และเริ่มคุยธุรกิจที่สำคัญในวันนี้ มาร์โคเริ่มคุยธุรกิจที่ได้ร่วมลงทุนกับสองมาเฟียหนุ่ม ถึงแม้จะรู้สึกขัดใจกับการคุยโดยมีผู้หญิงริมฝีปากแดงคอยนั่งหาวอยู่บนหน้าตักเซนก็ตาม เวลาล่วงเลยผ่านไปราวๆ หนึ่งชั่วโมงแล้ว “สิ่งที่กูกลัวคือไอ้อีธาน มันจะไปเล่นงานที่มึงสองคนด้วย” มาร์โคพูดขึ้น เมื่อศัตรูหมายเลขหนึ่งของเขา อาจใช้วิธีสกปรกเล่นงานธุรกิจของเขาจากคนอื่นๆ ที่เกี่ยวข้อง “มึงไม่ต้องกังวล ถ้ามันเปิด กูก็พร้อมบวก” ไบรอันต์ พูดด้วยท่าทางสบายๆ เช่นเดียวกับเซน “กูรับจบให้เลย” เซน “ถ้างั้นกูก็สบายใจ แต่กูขอรับจบมันเองดีกว่า” มาร์โค เอ่ยตัดบท พลางเหลือบมองพริบพราวที่มีอาการแปลกๆ แสดงออกมา “กูว่าวันนี้พอแค่นี้ ทุกอย่างเรียบร้อยดี แล้วมึง...ก็กลับไปได้แล้ว” ไบรอันต์เหลือบตามองเซนและพริบพราวที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามเพียงนิด ก่อนจะดึงสายตากลับมาหามาร์โค เช่นเดิม “อะไร?นานๆ ทีจะเจอกัน มึงจะไม่ชวนกูดื่มเลยเหรอ / แล้วนั้นเด็กมึงเป็นอะไร เด็กมึงหนาวเหรอ” มาร์โค เอ่ยถามไบรอันต์ แต่สายตาดันไปสะดุดที่ร่างบางที่อยู่บนตักของเพื่อนเขาแทน “เออ...หนาวจนตัวสั่นเลย” เซนตอบมาร์โค อย่างต้องการสื่อความหมาย รอยยิ้มร้ายกาจที่เขาส่งกลับไปมันน่าจะพอทำให้มาร์โค รับรู้ได้ “อ๊า~” พริบพราวหลุดเสียงกระเส่าออกมา พานให้มาร์โคไม่ต้องเดากันให้ยาก “หึ! กูรู้สึกว่าพวกมึงมันเหมือนหมาป่าที่กำลังจะมีเจ้านายเลยว่ะ เหอะ! กูกลับแหละ” มาร์โคลุกขึ้นยืนเต็มความสูง เมื่อพอจะเข้าใจสถานการณ์ตรงหน้าออก เขากล่าวทิ้งท้ายไว้เพียงเท่านั้นก็เดินตรงออกไปจากห้องเลย “อ๊า!!!” เสียงพริบพราวที่สุดจะกลั่นดังเล็ดลอดออกมาพอจะทันให้มาร์โคนั้นได้ยิน มาเฟียหนุ่มก้าวเท้าเดินอย่างเร็วๆ ไม่อยากฟังเสียงที่พานจะทำให้คิดถึงใครบางคน “น่าเบื่อฉิบ!!” ตัดชึบ✂️✂️✂️✂️✂️✂️✂️✂️✂️✂️ Next Spoil : "จัดการเลย กูเลือกคนนี้" ------//------ พี่มาร์โคหน้าหงายไปเลยเมื่อ เจอพริบพราว 55555 คิดถึงพริบพราวจังเลยค่ะ ชอบนางเอกแบบนี้ 55555555 ตามไปอ่านเรื่องเต็มกันได้นะคะ และคิดว่าพริบพราวน่าจะคายตะขาบให้น้องเอลลี่ คนต่อไปค่ะ อิอิ ขยี้รัก มาเฟีย 3P [SM25+] : ไบร์อันต์-พริบพราว-เซน (จบแล้วมีe-book) - หมวด รักผู้ใหญ่ อายุ20 ขึ้นไป - หมวด โรมานซ์ 18+ **

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more