Hayat bana gülümsüyordu sanki. Kendimi son iki ay içinde ilk defa bu kadar mutlu hissediyordum. Ural beni eve getirdi. Evin önünde durduk ikimizde.
"Gel otursana."
"Seni rahatsız etmek istemiyorum Esin, belki başka zaman."
"Ne rahatsızlığı, lütfen beni kırma ve gel."
Gülümsedi. Ardından olumlu bir şekilde başını salladı. Elinden tutarak apartmana girdim. O kadar uzun zamandan sonra ona bu kadar yakın olmak garip hissettiriyordu. Beraber bana ait olan daireye girdik. İçeriye girer girmez Ural kollarını bana sardı.
"Seni çok özledim. İki aydan beri ilk defa kendimi bu kadar mutlu hissediyorum. O kadar şeye rağmen yine mutluluğu bulduk ya, başka bir şey istemiyorum Allah'tan."
"Bende seni çok özledim. Umarım hep böyle mutlu oluruz beraberken."
"Mutlu olacağımızdan hiç şüphem yok."
İyi
