ตอนที่ 7

1487 Words
มอลลี่สิ้นเรี่ยวแรงขัดขืน เมื่อถูกจูบจนสติหลุด รสจูบของมนุษย์ช่างซาบซ่านจนทำให้เธอเข่าอ่อน ร่างกายร้อนวูบวาบไปหมด แม่มดสาวสะดุ้งเฮือกเมื่อเขาผละริมฝีปากออกจากปากนุ่มแล้วก้มลงไปงับปลายถันของเธอ ลิ้นร้อนตวัดไล้เลียไปทั่วเม็ดอัญมณีสีสวยจนมันแดงจัด ริมฝีปากร้อนอ้าอมดูดดึงจนเสียวจี๊ดขึ้นหัว เขาดูดกลืนทรวงอวบจนชุ่มน้ำลายเสียงดังจ๊วบๆ ราวกับกระหายหิวไม่ต่างจากเด็กทารกน้อย สลับดูดทั้งซ้ายขาวจนชุ่มเปียกน้ำลายทั้งสองเต้า แม่มดสาวบิดตัวไปมา มือน้อยขยุ้มผ้าปูเตียงจนยับย่น แอ่นอกให้เขาดื่มกินอย่างลืมตัว ลืมขัดขืน ลืมสิ้นถึงข้อห้ามต่างๆของดินแดนแม่มด ตอนนี้ในหัวสมองขาวโพลน ร่างกายร้อนผ่าว ดิ้นทุรนทุรายอย่างร่านร้อนตามวิสัยของแม่มดที่มักจะร้อนร่านสวาท หากถูกเล้าโลมหนักๆ ก็จะปลดปล่อยธรรมชาติในกายตนออกมา เป็นคำสาปที่ติดตัวมาตั้งแต่เกิด “อร๊าย ข้าเสียวเหลือเกิน ท่านทำอะไรกับข้า” มอลลี่สูดปากแอ่นทรวงอวบให้ราชาหนุ่มดูดกิน “หวานนัก นางบำเรอของข้า ตรงส่วนอื่นของเจ้าจะหวานยิ่งกว่านี้ไหม” ฟารุคดินคายริมฝีปากออก ขยับเลื่อนลงไปหาโถน้ำผึ้งหวานที่กำลังฉ่ำเยิ้ม ดวงตาลุกโพลงด้วยความกระหายเมื่อเห็นน้ำผึ้งหวานไหลรินออกมาจนโชกชุ่ม อดใจไม่ไหวต้องก้มลงไปไล้เลียให้ชุ่มคอ ปลายลิ้นร้อนตวัดไล้บนกลีบผกางามสีชมพูสวย กวาดน้ำผึ้งหวานเข้าไปในปากดื่มกินอย่างหิวกระหาย รสชาติของสาวงามนางนี้ช่างหวานจับใจ น้ำผึ้งจากกายสาวก็หอมละมุนราวกับกลิ่นดอกไม้ กระตุ้นให้คนได้กลิ่นร้อนรุ่มไปทั้งกาย กดจมูกห่อปลายลิ้นจุ่มจ้วงเข้าไปในโถน้ำผึ้งสาว ละเลงปลายลิ้นจนเจ้าของร่างบิดกายไปมาด้วยความซ่านสยิว “ท่านทำอะไรข้า ลิ้นของท่าน อูย มันทำให้ข้าเสียวเหลือเกิน พอเถอะข้าไม่ไหวแล้ว” แม่มดสาวขยุ้มเส้นผมดกหนาของชายที่กำลังมุดหน้าอยู่หว่างขาของตัวเองไว้แน่น ยกสะโพกลอยจากพื้น แบะขากว้างขึ้นอย่างลืมตัว เมื่อถูกชิวหาแสนร้ายกาจจู่โจมจนแทบขาดใจตาย นึกถึงภาพปลายลิ้นของอสูรที่ปาดไล้กายสาวของฟาร่าขึ้นมาแล้ว เข้าใจความรู้สึกของเพื่อนสาวทันทีว่าทำไมฟาร่าถึงได้กรีดร้องแบบนั้น ตอนนี้เธอเองก็ร้องครางจนแสบคอไปหมด กายสาวร้อนผ่าวจุดอ่อนไหวในร่างถูกริมฝีปากหนาดูดสลับกับไล้เลียไปมา บางคราก็ห่อลิ้นชำแรกเข้ามาในโพรงสวาทจุ่มจ้วงเข้าออก ยามเมื่อปลายลิ้นร้อนๆ แหย่แยงเข้ามาภายในมันทั้งเสียวทั้งขนลุกเกรียวไปทั้งตัว มอลลี่รู้สึกเกร็งกระตุกไปทั้งร่าง กล้ามเนื้อสาวตอดรัดสิ่งแปลกปลอมที่เข้ามา มันเต้นตุบๆ จนเธอต้องแอ่นกายกดศีรษะเขาให้เข้ามาแนบชิดมากขึ้น ส่ายสะโพกไปมาสนองตอบเขาอย่างลืมตัว ใบหน้างามแหงนเงยขึ้น ดวงตาหลับแน่น ลมหายใจติดขัดเมื่อรู้สึกสยิวจนเกร็งไปทั้งตัว เธอไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไรแต่ห้ามตัวเองไม่ให้ส่งเสียงร้องครางออกมาไม่ได้ “ท่าน อ๊าซ์ โอย อู๊ย กรี๊ดดดดด!!!” สุดท้ายเธอก็กรีดร้องเสียงแหลมเมื่ออะไรบางอย่างระเบิดพร่างขึ้นมาภายในกายสาว ร่างงามกระตุกเกร็งปลดปล่อยหยาดน้ำผึ้งออกมาไม่ขาดสาย ก่อนจะอ่อนระทวยร่างหอบหายใจแรง “โอว คนสวยเจ้าช่างหวานและร้อนแรงเหลือเกิน” ฟารุคดินตวัดลิ้นไล้เลียความหวานฉ่ำทุกหยาดหยด ดวงตาคมวาวกล้าเมื่อเห็นโพรงสวาทกระตุกตอดถี่ยิบ อดไม่ได้ที่จะแหย่นิ้วกลางของตัวเองทดสอบความกระชับแน่น “อุ๊ย ท่านทำอะไรข้าอีก อ๊ะ ไม่นะมันเสียว อร๊าย” แม่มดสาวรู้สึกเสียวซ่านขึ้นมาอีกครั้ง เมื่อปลายนิ้วเคลื่อนเข้าออกโพรงสวาท ความหฤหรรษ์กำลังเริ่มต้นอีกครั้งจนเจ้าของกายงามสิ้นเรี่ยวแรงต่อต้าน ได้แต่ปล่อยกายปล่อยใจให้มนุษย์หนุ่มนำพาเธอไป ลืมสิ้นถึงกฎข้อห้ามทั้งมวล ยามนี้เธอต้องการพบพานความสุขล้ำอย่างคราวก่อนหน้านั้นอีก มอลลี่บิดตัวไปมาตามการเคลื่อนไหวของปลายนิ้ว ดวงตาหรี่ปรือ กัดริมฝีปากแน่น เสียงหวานครางครวญในลำคอระหง ทรวงอวบส่ายไหวไปมาราวกับดอกไม้ต้องลม งดงามเร้ารัญจวนจนคนมองอดใจไม่ไหว “นางฟ้าของข้า เจ้าช่างยั่วยวน ชวนให้ข้าอยากลิ้มลองจนทนไม่ไหวแล้ว ข้าคิดว่าเจ้าพร้อมสำหรับความหฤหรรษ์ที่ข้ามอบให้แล้ว” ฟารุคดินตาลุกวาบเมื่อสิ้นสุดความอดทน กลีบผกางามเบ่งบานพลิ้วไหวไปตามปลายนิ้วที่สอดเข้าออก น้ำหวานฉ่ำเยิ้มพร่างพรูราวกับน้ำค้างบนกลีบดอกไม้ ราชาหนุ่มค่อยๆ ถอนปลายนิ้วออก ก่อนจะเปลี่ยนมาจับความอลังการของตัวเองเข้าจดจ่อตรงปากถ้ำสวาท จับปลายบานราวดอกเห็ดครูดไปมาแหวกกลีบผกางามให้คลี่แย้มบาน ก่อนจะดันพรวดเข้าไปทีเดียวจนสุดลำ ทลายปราการสาวที่ขวางกั้นจนฉีกกระจุยในคราวเดียว ร่างงามสะดุ้งเฮือกลืมตาโพลง “กรี๊ดดด ข้าเจ็บ!” มอลลี่หลุดจากภวังค์เสน่หาเมื่อพบพานความเจ็บปวดแบบไม่ทันตั้งตัว ก่อนสติจะกลับคืนมาพร้อมความตกใจ เมื่อรับรู้ว่าตัวเองได้สูญเสียพรหมจรรย์ให้มนุษย์ผู้ชายคนนี้ไปแล้ว พร้อมกับสิ้นสุดความเป็นแม่มดและหมดสิทธิ์กลับไปยังดินแดนเวทมนตร์ที่จากมา “เอาออกไป ข้าเจ็บ กรี๊ดด” เธอถดกายหนีแต่ถูกร่างหนาหนักกดทับลงมา ข้อขาถูกเขาจับพาดไหล่ไว้ข้างหนึ่ง ขาอีกข้างถูกจับแยกกว้างให้อีกฝ่ายส่งกายแกร่งเข้าไปได้ล้ำลึกมากขึ้น “อดทนหน่อยเดี๋ยวก็จะสนุกจนลืมโลก อ๊าซ์ ซี๊ด แน่นชะมัด เจ้าบีบรัดข้าแน่นจนแทบขาดใจ อ่า” ฟารุคดินสูดปากด้วยความเสียว เมื่อถูกบีบรัดแน่นหนึบจนแทบกระฉูด นาทีนี้ไม่มีสิ่งใดมาหยุดไม่ให้เขาเสพสวาทกับเธอได้อีกแล้ว สะโพกสอบโหย่งตัวขึ้นก่อนจะตอกอัดลงมาหาความนุ่มแน่นฉ่ำร้อนเบื้องล่างเต็มเหนี่ยว เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังก้อง ตั่บ ตั่บ ตั่บ !!!  “อื้อ ซี๊ด ข้าเสียว มันแน่น จุก อ๊าซ์...” แม่มดสาวกรีดร้องออกมาเมื่อลำกายใหญ่โตแทรกผ่านเข้าออกร่างกายของเธอไปมา มันคับแน่น จุก เสียด แต่ก็เสียวแทบขาดใจ กุหลาบสาวคลี่กลีบบาน เปิดเผยตัวเองให้ภมรหนุ่มได้ดื่มกินน้ำหวานอย่างเต็มที่ ความเจ็บปวดในคราแรกเริ่มลดน้อยลงจากฤทธิ์ยาของนางพี่เลี้ยงชราที่ให้ดื่มก่อนถวายตัว ยาออกฤทธิ์เต็มที่ในนาทีนี้เอง สะกดความเจ็บร้าวในกายสาวไว้เหลือเพียงความหฤหรรษ์ที่เจ้าตัวกำลังไต่ระดับขึ้นสูงทุกขณะ สะโพกอวบเริ่มส่ายร่อนรับจังหวะการโจนจ้วง “เจ้าแน่นมากนางฟ้าของข้า ซี๊ดส์...” ราชาหนุ่มสูดปากลั่น เมื่อถูกแรงตอดรัดจากกายสาวรอบทิศทาง แม้จะร่วมภิรมณ์กับสาวงามมามากมาย แต่ไม่มีผู้หญิงคนไหนให้ความรู้สึกสุดยอดเท่านางคนนี้มาก่อน ดวงตาคมจ้องมองใบหน้างดงามของนางด้วยแววตาหลงใหล ดวงตาสีม่วงประสานตอบกลับมา หัวใจที่เคยชืดชาจากทุกสิ่งพลันเต้นรัว พองฟู อิ่มเอมราวกับได้ค้นพบบางสิ่งที่ตามหา กายแกร่งเคลื่อนเข้าออกตอกตรึงกายงามไม่ขาดช่วง ทว่า... ทุกจังหวะกลับเต็มไปด้วยความรู้สึกพิเศษที่ไม่อาจบรรยายออกมาได้ว่าสุขสมปานใด มือหนาเลื่อนมาลูบไล้บดขยี้ปุ่มเกสรสาว เร่งเร้าให้นางปลดปล่อยความสุขหลั่งรินน้ำหวานออกมา ขณะขยับกายพลิกแพลงเปลี่ยนท่าใหม่ ให้นางอยู่ด้านบนเป็นผู้ควบคุมจังหวะรักด้วยตัวเอง สาวงามเอียงคอทำหน้าสงสัยไม่เข้าใจว่าควรทำเช่นไร เพราะยังอ่อนในเชิงกามา “ขยับสิ เจ้าอยากมีความสุขมากแค่ไหน ก็ขยับให้แรงเท่านั้น” ฟารุคดินยกยิ้มมุมปาก ขณะจับเอวคอดยกตัวนางขึ้นลง กระแทกลงมาหาความแข็งแกร่งของตนเป็นการสอน ก่อนจะสูดปากเมื่อนางทำตามอย่างคนหัวไว “ซี๊ด แบบนั้นแหละนางฟ้าของข้า เจ้าช่างหัวไวจริงๆ กระแทกลงมาแรงๆ เลยคนสวย อ๊าซ์” มอลลี่หลับตาแน่น กระแทกตัวลงมาหาเสาธงที่ตั้งโด่ เธอเพิ่งค้นพบว่าสามารถเป็นผู้ควบคุมจังหวะรักได้ด้วยตัวเอง ไม่จำเป็นต้องให้ฝ่ายชายเป็นผู้นำพาไป 
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD