เริงเสน่หาแม่มด

ตอนที่ 8

ไม่เหมือนที่เคยแอบเห็นพวกพ่อมดแม่มดเอากัน พวกนั้นคอยแต่รอรับความสุขจากพ่อมด ทำตัวเป็นที่รองรับกามารมณ์แต่ฝ่ายเดียว ยามต้องการขึ้นมาก็ได้แต่รอให้พ่อมดมามอบความสุขให้ ทำเอาคนไม่เคยเข้าใจไปว่าต้องรอคอยฝ่ายชายทำให้ฝ่ายเดียว ที่แท้ฝ่ายหญิงก็สามารถทำแบบนี้ได้เช่นกัน แม่มดสาวลืมตาขึ้นมองชายหนุ่มด้วยแววตาหวานเยิ้ม ไม่นึกเสียใจที่เขาเป็นคนแรกที่ได้พรหมจารีของเธอไป เมื่อความสุขมากมายที่เขามอบให้มันช่างล้ำค่า และทำให้เธอติดอกติดใจจนไม่อยากหยุดทำสิ่งนี้ ร่างงามโหย่งตัวแล้วกระแทกสะโพกอวบลงมาหาลำกายใหญ่โต เม้มปากแน่นเมื่อความเสียววาบผ่านเข้ามาในกายสาว กล้ามเนื้อภายในขมิบตอดรัดอย่างรู้หน้าที่ ยิ่งเห็นเขาทำหน้าเหยเก สูดปากส่งเสียงคราง ยิ่งกระตุ้นให้เธอได้ใจบดอัดร่างลงไปหาเขาอย่างไม่ยั้ง ฝ่ามือบางทาบบนหน้าท้องแกร่ง พยุงตัวไว้เป็นหลัก สะโพกงามส่ายร่อนหมุนวนดูดกลืนความแข็งแกร่งอย่างสาวร้อนรัก ทุกท่วงท่าลีลาออกมาจากความปรารถนาในกายล้วนๆ แบบไม่ต้องมีใครสอน ลีลารักครั้งแรกจึงดุเด็ดเผ็ดร้อนจนทำให้ราชาหนุ่มถึงใจจนทานทนไม่ไหว

“เจ้าร้อนแรงมากนางฟ้าของข้า ไม่ไหวแล้วเจ้าร้อนเกินไปแล้วคนสวย อ๊าคซ์”

แรงตอดรัดบวกการกระแทกกระทั้นของหญิงสาว ทำให้ความอดทนสิ้นสุดลง ราชาหนุ่มกำลังจะระเบิดสายธารสวาทออกมา จึงพลิกร่างงามให้ลงไปอยู่ด้านล่าง แล้วเป็นฝ่ายโจนจ้วงเข้าหาร่างขาวผ่องอย่างหนักหน่วง เสียบเสยความกร้าวแกร่งเข้าหาความนุ่มแน่นเร่าร้อนเต็มอารมณ์ปรารถนา ขณะก้มลงไปประกบปากอิ่มสีแดงดูดกลีบปากของนางอย่างหิวกระหาย ปทุมถันอวบหยุ่นเสียดสีกับแผงอกหนาไปมาตามแรงเคลื่อนไหว ความกร้าวแกร่งแห่งบุรุษเพศเคลื่อนไหวเข้าออกผ่านโพรงหวานของกุหลาบสาวปลุกเร้าให้ความสุขทวีความร้อนแรงเพิ่มขึ้น ความนุ่มแน่นตอดรัดหนุบหนับราวกับปลอกกำมะหยี่ร้อนๆ ยิ่งทำให้ความปรารถนาร้อนแรงจนไม่อาจหยุดยั้ง

“ไม่ไหวแล้ว ข้าไม่ไหวแล้ว โอย...”

แม่มดสาวสูดปากหอบหายใจแรงเมื่อเขาปลดปล่อยริมฝีปากเธอออกแล้วเคลื่อนริมฝีปากไปดูดดึงยอดทรวงสีหวาน ยิ่งทำให้เธอเสียวสะท้านไปทั้งกาย ขาเรียวสวยตวัดรัดเอวสอบ เด้งรับแรงโจนจ้วงของเขาอย่างไม่ยอมแพ้

“ไหว เจ้ายังไหว เจ้าต้องไหวเชื่อข้า ไปพร้อมข้านางฟ้าคนสวย อ่าซ์ แน่นมาก ตอดรัดข้าแน่นๆ ข้าจะออกแล้ว ซี๊ดดด”

ลีลารักของราชาหนุ่มปลุกเร้าแม่มดสาวให้เตลิดไปสุดกู่ กายแกร่งถอยห่างและกระแทกสวนเข้าไปในกายสาวอย่างทรงพลัง ตอกอัดเข้าออกครั้งแล้วครั้งเล่าราวกับไม่เหน็ดเหนื่อย มอลลี่หอบหายใจแรง กายสาวตอดรัดความใหญ่โตที่สอดประสานเข้ามา มันให้ความรู้สึกคับแน่นจนเธอเสียด และจุกที่ท้องน้อย แต่ก็เสียวซ่านสะท้านใจทุกคราที่มันเคลื่อนไหวเข้าออกกายเธอ สะโพกงามเด้งรับทุกจังหวะของเขาที่บดอัดเข้าหาเธออย่างดุดัน แรงเสียดสีก่อเกิดความร้อนในกายสาวจนถึงที่สุดของความต้านทาน มือน้อยจิกบ่าหนาไว้แน่นขณะเกร็งร่าง เมื่อบางสิ่งในกายระเบิดพร่างออกมา

“กรี๊ดดดดดด”

ใบหน้างามแหงนเงยขึ้นพร้อมกรีดร้องสุดเสียงเมื่อไปแตะจุดสูงสุดของเส้นขอบฟ้า พร้อมกับรับรู้ว่าร่างหนากำลังกระหน่ำกายแกร่งเข้าหาอย่างรุนแรงเป็นครั้งสุดท้าย สายธารร้อนๆ ฉีดพุ่งเข้ามาภายในกายมันร้อนวาบทั่วท้องน้อย ร่างงามอ่อนระทวยลงกับที่นอน หอบหายใจกระเส่าสิ้นเรี่ยวแรง ดวงตาหรี่ปรือลอยคว้างอยู่ในห้วงความสุขสม อิ่มเอมล้นปรี่ไปทั้งกายแบบที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อนในชีวิต นี่สินะคือกามารมณ์ ที่เหล่าพ่อมดแม่มดต่างถวิลหา

“อ๊าคซ์ สุดยอดมากนางฟ้าของข้า”

ฟารุคดินเกร็งร่างกระตุกไปมาสองสามหน เคลื่อนลำกายใหญ่โตเข้าออก ปลดปล่อยหยาดหยดแห่งรักจนหมดสิ้นในกายสาว ดวงตาคู่คมมองกุหลาบงามที่อมกลืนความอลังการด้วยความพอใจ ก่อนจะทรุดตัวลงซบใบหน้าอย่างเหนื่อยอ่อน หอบหายใจแรงบนทรวงอวบงามที่แสนนุ่มนิ่มโดยไม่ยอมถอดถอนกายออก

"มันคือการร่วมรักใช่ไหม ทำไมมันถึงได้มีความสุขเช่นนี้...” เสียงหวานกระซิบถามปนเสียงหอบหายใจ

คำถามเรียกรอยยิ้มบนใบหน้าของราชาหนุ่ม รู้สึกเอ็นดูนางบำเรอคนนี้ขึ้นมา นางช่างไร้เดียงสาไม่รู้จักแม้แต่ธรรมชาติของชายหญิง ต่างจากนางบำเรอคนก่อนๆ ที่เจนจัดและไร้ซึ่งพรหมจรรย์ ฟารุคดินรู้ดีว่าทุกนางผ่านการร่วมรักจากชายอื่นมาก่อน แต่จะหาความก็ไม่สมควร เมื่อนางถูกถวายตัวมารับใช้ก็ต้องรับเอาไว้ เมื่อรู้สึกเบื่อก็ปล่อยไว้ในฮาเร็ม จนตอนนี้มีมากมายจนล้นฮาเร็ม

“เจ้าชอบหรือเปล่า...”

“ชอบมาก ข้าไม่เคยรู้ว่าการร่วมรักมันมีความสุขแบบนี้ มิน่าคนอื่นๆ ในดินแดนของข้าถึงชอบทำแบบนี้กันนัก ข้าเสียเวลาไปสามปีไปโดยไร้ประโยชน์แท้ๆ” มอลลี่พยักหน้ารับ

แม่มดสาวหวนนึกถึงบรรดาพ่อมดแม่มดร่วมแดนอย่างเข้าใจมากขึ้น เธอกำเนิดมาพร้อมกับเพื่อนแม่มดสิบตนในคืนพระจันทร์เต็มดวง แม่มดแปดคนพร้อมใจกันไปถวายตัวกับองค์ราชาพ่อมดตามกฎของดินแดนแม่มด มีเพียงเธอกับฟาร่าที่ไม่ได้ไปถวายตัว เพราะอยากใช้เวลาในการตัดสินใจเลือกหนทางชีวิตของตนให้มั่นใจก่อน ฟาร่าอยากเป็นแม่มดชั้นสูงจึงเลือกสังเวยร่างให้ซาตาน ในขณะที่มอลลี่ยังตัดสินใจไม่ได้ว่าควรทำเช่นไร จึงได้แอบเข้าไปดูพิธีการสังเวยร่างของฟาร่า และนั่นทำให้เธอตัดสินใจหนีออกมาจากดินแดนแม่มด

“มันจะดีและสุขเพิ่มขึ้นในครั้งต่อไป ข้ารับรอง”

ฟารุคดินยิ้มละมุนด้วยความเอ็นดู ก่อนจะพลิกกายออกจากร่างขาวลออ ถอดถอนกายออกจากความนุ่มร้อนอย่างเสียดาย ขณะลุกขึ้นช้อนอุ้มร่างงามขึ้นจากเตียง พาไปหย่อนลงในถังน้ำขนาดใหญ่ที่มุมห้องแล้วตามลงไปแช่ด้วยกัน

“โอ๊ะ น้ำอุ่น ข้าชอบแช่น้ำอุ่นๆ”

มอลลี่อุทานด้วยความพอใจ เธอมองชายหนุ่มด้วยแววตาหวานหยด เรือนร่างของเขาสมบูรณ์แบบ แข็งแกร่งดูดีกว่าพ่อมดคนไหนๆ ในดินแดนแห่งเวทมนตร์ที่เธอเคยเห็น หากใบหน้าไม่รกเรื้อด้วยหนวดเครา เขาคงหล่อเหลาไม่แพ้ราชาพ่อมด

“น้ำอุ่นมันช่วยให้ข้าสดชื่นและมีเรี่ยวแรงในการรักเจ้าได้รวดเร็วขึ้น และจะช่วยให้เจ้าคลายจากความระบม”

ฟารุคดินบอกขณะลูบไล้ดอกกุหลาบสาวไปมาช่วยทำความสะอาดให้นางบำเรอแสนหวานคนนี้โดยไม่รังเกียจ นางเป็นคนแรกที่เขาเอาใจใส่มากขนาดนี้ ปกติหญิงสาวคนอื่นเมื่อเสร็จสมก็จะถูกไล่ออกไปจากห้อง รอเวลากลับมารับใช้เมื่อถูกเรียกหา ซึ่งส่วนใหญ่ก็มีโอกาสรับใช้ราชาเพียงแค่ครั้งเดียว เพราะมีหญิงงามมากมายถูกส่งเข้ามาถวายตัวไม่ขาดสายแทบล้นฮาเร็ม

“ข้าไม่เจ็บ แต่รู้สึกแปลกๆ นิดหน่อย”

มอลลี่ช้อนตามองชายหนุ่มชาวมนุษย์ที่กำลังช่วยทำความสะอาดให้เธออย่างแปลกใจ ก่อนหน้านั้นเขาดูน่ากลัว ดุดัน กระหายสวาทจนลงมือปลุกปล้ำเธอ แต่ตอนนี้เขาดูอ่อนโยนน่ารักเอาอกเอาใจใส่เธอราวกับเจ้าหญิง หลังจากเสพสมกันแล้วกันผู้ชายจะดูแลผู้หญิงเป็นพิเศษเช่นนี้หรือ เธอเคยได้ยินพวกแม่มดคุยกันเรื่องหลังจากเสร็จสมพวกพ่อมดมักจะสะบัดก้นหายตัวแวบไปจากห้อง จะมาพูดจาดีด้วยก็ตอนอยากได้กัน นั่นทำให้เธอไม่คิดจะสละพรหมจรรย์ง่ายๆ เพราะไม่อยากมีสัมพันธ์กับพ่อมดไร้หัวใจพวกนั้น แต่ชายมนุษย์คนนี้เขากลับทำให้หัวใจของเธอหวั่นไหว ความสุขที่เขามอบให้กับการดูแลเอาใจใส่ มันทำให้แม่มดสาวรู้สึกว่าเขาต่างจากพ่อมดทั้งหลาย

“ท่านทำแบบนี้กับผู้หญิงทุกคนหรือ” เธอเอ่ยถาม หลังจากเขาอุ้มเธอออกจากถังน้ำมาวางบนเตียงนุ่ม

ฟารุคดินยิ้มพราย มองนางบำเรอคนใหม่ด้วยแววตาอ่อนโยน นางช่างน่าเอ็นดูดีแท้

 “ไม่หรอก เจ้าคือคนแรกที่ข้าทำเช่นนี้”

“ทำไมล่ะ” มอลลี่มองหน้าเขาอย่างกังขา

“อย่าถามมากความเลยน่า รีบใส่เสื้อผ้าเสียก่อน”

เขาไม่ยอมตอบแต่หยิบชุดให้นางสวมแทน ตัวเองก็จัดการสวมเสื้อผ้าเรียบร้อย เพราะมีอะไรบางอย่างที่ต้องรับมือในคืนนี้ ปรายหางตามองออกไปยังเงาตะคุ่มๆ ที่รายล้อมกระโจมอยู่ ริมฝีปากหยักใต้หนวดเครากระตุกยิ้มหยัน ในที่สุดจิ้งจอกร้ายก็โชว์หางแล้วสินะ