เริงเสน่หาแม่มด

ตอนที่ 4

แม่มดสาวค่อยๆ ย่องฝ่าความมืดเข้าไปไม่ให้ผู้คนเหล่านั้นเห็น พวกเขาเป็นมนุษย์ไม่ใช่แม่มดอย่างเธอ ถือว่าเป็นคนละเผ่าพันธุ์ อีกทั้งเธอไม่ต้องการให้ใครพบเห็น คนที่อยู่ที่นี่ล้วนเป็นชายฉกรรจ์อาจจะนำอันตรายมาสู่เธอได้ เธอเคยได้ยินแม่มดรุ่นพี่ที่ถูกส่งมาทำหน้าที่แม่มดราณีบนโลกมนุษย์เล่าให้ฟังว่า มนุษย์ผู้ชายมีความหื่นกระหายในรสสวาทจากหญิงสาวมากกว่าพ่อมดในดินแดนของเธอหลายเท่า พวกเขาบางคนเลวร้ายจนฉุดคร่าผู้หญิงที่ตัวเองถูกใจไปเสพสมโดยไม่สนว่าอีกฝ่ายจะสมัครใจหรือไม่ ต่างจากพ่อมดซึ่งมีกฎห้ามไม่ให้ขืนใจแม่มด จะเสพสมกันได้ต้องยินยอมพร้อมใจทั้งสองฝ่าย หากฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งไม่ยินยอมก็ไม่สามารถฝืนใจได้ ให้ไปหาแม่มดตนใหม่เสพสมต่อไป ดังกรณีก่อนหน้าที่เธอเคยได้ยินพวกแม่มด ซุบซิบนินทาถึงแม่มดณีร่า แม่มดแสนสวยที่ถูกส่งไปทำหน้าที่แม่มดราณีคนล่าสุด แม่มดณีร่าเป็นแม่มดที่เหล่าพ่อมดต้องการเสพสมด้วยมากที่สุด ต่างแย่งกันเข้าไปขอเสพสม จนมีการเขม่นกันขึ้นระหว่างพ่อมดด้วยกัน และเกิดความอิจฉาริษยาจากแม่มดที่ถูกเมิน จนราชาออกคำสั่งให้แม่มด ณีร่าไปเป็นแม่มดราณีที่โลกมนุษย์ จึงได้ยุติความวุ่นวายที่เกิดขึ้นได้

แม่มดมอลลี่เดินอ้อมไปทางด้านหลังกระโจมมองหาที่หลบพัก กระโจมนี้ใหญ่โตคงพอมีที่ว่างๆ ให้เธอได้แอบซ่อนตัวสักคืน ทว่ากระโจมปิดล้อมแน่นหน้าจนไม่สามารถเล็ดรอดเข้าไปโดยง่าย ทางเข้ามีทางเดียวคือประตูหน้าที่มียามสองคนเฝ้าอยู่ มอลลี่มองไปรอบๆ หาทางเข้าไปด้านใน ก่อนจะยิ้มออกเมื่อนึกได้ว่าตัวเองมีของวิเศษติดตัวมาหลายอย่าง ซึ่งได้รับความเมตตาจากแม่มดรุ่นพี่แบ่งปันให้ด้วยความเอ็นดู

“โอม... ด้วยอำนาจวิเศษของลูกแก้วล่องหน จงบันดาลให้ข้าหายตัวเข้าไปด้านในกระโจมหลังนี้ด้วยเถิด”

มอลลี่หยิบลูกแก้วสีฟ้าใส ขนาดเท่าไข่นกกระทาออกมาจากกระโปรง แล้วกำลูกแก้วไว้แน่น เธอหลับตาลงร่ายเวทย์ตามที่ได้เรียนรู้จากเจ้าของลูกแก้ววิเศษ

พลัน ! ลูกแก้วในในมือก็ส่องประกายสว่างจ้า แล้วร่างของแม่มดสาวก็กลายเป็นแสงสีฟ้าพุ่งวาบเข้าไปด้านในกระโจมทันที

“ลูกแก้วล่องหน ช่างวิเศษยิ่งนัก ขอบคุณมากค่ะพี่แม่มดโรซี่” มอลลี่พึมพำขอบคุณแม่มดโรซี่เจ้าของลูกแก้วล่องหน พี่สาวที่แสนดีของเธอที่ตอนนี้ได้รับตำแหน่งแม่มดราณีแทนแม่มดณีร่า

แม่มดสาวพาตัวเองเดินเข้าไปด้านในสุดของกระโจม แล้วหยุดเมื่อได้ยินเสียงดนตรีแว่วออกมาจากหลังม่านกั้น ที่กั้นบริเวณด้านในเป็นห้องส่วนตัว แสงไฟจากตะเกียงส่องสว่างไปทั่วกระโจมใหญ่ ซึ่งเจ้าของปูพรมขนสัตว์เนื้อดีบนพื้นจนทั่ว มีตั่งกว้างวางอยู่ตรงกลาง และมีโต๊ะวางเหล้าอาหารและผลไม้ไว้อย่างมากมายพอที่จะดื่มกินได้นับสิบคน เจ้าของกระโจมเป็นชายร่างใหญ่กำยำสวมอาภรณ์ตัดเย็บจากผ้าไหมสีน้ำตาลทอง ใบหน้าเต็มไปด้วยหนวดเครา เขากำลังนั่งสบายอยู่บนตั่งเพลิดเพลินกับการดูระบำหน้าท้องของนางรำห้าคนที่กำลังร่ายรำอยู่ตรงกลางลานขนาดย่อมหน้าตั่ง ข้างกายมีผู้หญิงร่างอวบสวมเสื้อผ้าเนื้อโปร่งบางสีขาวมองเห็นทะลุผิวเนื้อรำไร นางกำลังถือจอกทองป้อนเหล้าให้ชายคนนั้น เขาอ้าปากเต็มไปด้วยหนวดเครารับเหล้าเข้าปาก กลืนมันลงไปโดยสายตายังคงจับจ้องการร่ายรำยั่วยวนตรงหน้าด้วยแววตาหื่นกระหาย จังหวะดนตรีถูกบรรเลงจากนักดนตรีผู้หญิง ในกระโจมมีเพียงเจ้าของที่เป็นชาย นอกนั้นคือผู้หญิงล้วนๆ เป็นฮาเร็มน้อยๆ ให้ความสำราญกับเจ้าของอย่างเต็มที่ มอลลี่แอบลอบมองอย่างสนใจ ดินแดนแห่งนี้คงมีเรื่องสนุกๆ ให้เธอได้ค้นหา ดวงตาคู่สวยเบิกกว้างขึ้นเมื่อเห็นนางรำเริ่มสลัดเสื้อผ้าบนร่างออกทีละชิ้น การร่ายรำเริ่มลีลายั่วยวนตามเสียงดนตรีบรรเลงในจังหวะช้าลง

“โอ... มีระบำเปลื้องผ้าด้วยหรือเนี่ย”

มอลลี่มองดูด้วยใจสั่นระรัวตื่นตาตื่นใจกับสิ่งที่ได้เห็น แม่มดสาวสูดกลิ่นหอมๆ จากกำยานที่จุดไว้เข้าปอด กลิ่นของมันทำให้คนดมเคลิบเคลิ้มจนตาลอย โดยไม่รู้ว่าในกำยานนั้นมีสมุนไพรกระตุ้นกำหนัด ทำให้คนที่สูดดมยินยอมให้เพศตรงข้ามเสพสมโดยไม่ขัดขืน อันเป็นสูตรลับที่สร้างขึ้นเพื่อใช้มอมเมานางในฮาเร็มให้ยินยอมทำตามใจเจ้าของฮาเร็มโดยเต็มใจ

“ทำไมร้อนวูบวาบไปทั้งตัวแบบนี้”

มอลลี่สูดลมหายใจแรง ลูบไล้ร่างกายของตัวเองไปมา เมื่อเกิดความรู้สึกประหลาดขึ้นหลังจากเธอดมกลิ่นกำยานอยู่ครู่หนึ่ง แม่มดสาวร้อนวูบวาบไปทั้งตัว ยืนบิดตัวมองดูการร่ายรำเปลื้องผ้าไป หัวใจก็เต้นรัว ลำคอแห้งผากรู้สึกกระหายน้ำ และใจเต้นรัวแปลกๆ ดวงตาคู่สวยจ้องมองไปยังผู้ชายคนเดียวในกระโจมด้วยแววตาหวานเยิ้ม ตอนนี้เขาถอดเสื้อออกเผยให้เห็นแผงอกหนากำยำด้วยกล้ามเนื้อสมบูรณ์ มีไรขนบนหน้าอกชวนให้คนมอง จินตนาการถึงยามเมื่อเอามือลูบไล้เล่น มันจะสากคายหรือเปล่า หากมันมาโดนเนื้อตัวของเธอจะจั๊กจี้ไหม

“โอ๊ะ ข้าเป็นอะไรไป ทำไมถึงคิดสัปดนกับมนุษย์ผู้ชายคนนั้น”

มอลลี่ตกใจความคิดของตัวเอง ยามนี้เธออยากเข้าไปหาเขาพอๆ กับหวาดกลัวเขา เพราะเธอยังเป็นแม่มดที่บริสุทธิ์อยู่ หากถูกมนุษย์พรากพรหมจรรย์ไป เธอจะสูญสิ้นความเป็นแม่มดทันที แม่มดสาวรีบพาตัวเองหลบหนีออกมาจากความอันตรายตรงหน้า ทว่า...

“อยู่นี่เอง เครื่องบรรณาการที่หายไป!”

ชายร่างใหญ่สองคนยืนจังก้าขวางทางไว้ ทั้งสองถือมีดดาบวงเดือนคมปลาบ ใบหน้าแสยะยิ้มร้าย สายตาจ้องมองร่างของหญิงสาวตัวขาวราวกับน้ำนมด้วยแววตาวาวโรจน์ เมื่อครู่ใหญ่นี้เองเสนาบดีมุสตาฟา เจ้านายของเขาได้สั่งให้นำเครื่องบรรณาการชิ้นเยี่ยมที่ได้รับมาจากชีคแห่งแคว้นปาลีญ่า หนึ่งในแคว้นที่เข้ามาสวามิภักดิ์ยอมอยู่ใต้อำนาจการปกครองขององค์ราชาแห่งอัสคารีญ่าของพวกเขา ชีคเฒ่าได้จัดส่งสาวงามมาถวายเมื่อทราบว่าองค์ราชาเสด็จผ่านมาที่นี่

องค์ราชาฟารุคดิน อัสมาน เป็นราชาที่ขึ้นชื่อเรื่องความหื่นกามที่สุดในดินแดนนี้ มีนางในฮาเร็มมากมายนับพันนาง ผู้ที่ต้องการผลประโยชน์ต่างสรรหาหญิงงามจากทุกแคว้นมาถวายเป็นเครื่องบรรณาการ วันๆ องค์ราชาก็เสพสุขกับนางในฮาเร็มปล่อยให้เสนาบดีมุสตาฟาบริหารราชการแทน นั่นทำให้อำนาจทั้งหลายตกอยู่ในมือเสนาบดีเกือบทั้งหมด

“คิดหรือว่าจะหนีไปไหนพ้น เจ้าถูกส่งมาเป็นเครื่องบรรณาการขององค์ราชา จงทำหน้าที่ของเจ้าให้ดี มิฉะนั้นแคว้นปาลีญ่าของเจ้า จะถูกกองทัพของอัสคารีญ่าถล่มจนราบคาบ ไปเตรียมตัว คืนนี้เจ้าจะต้องถวายตัว” หนึ่งในสองคน พยักหน้าให้นางพี่เลี้ยงเข้ามาพาตัวมอลลี่ที่ยืนตกตะลึงไปเตรียมถวายตัว

แม่มดสาวไม่รู้จะหลบหนีไปทางไหนทัน ครั้นจะใช้ลูกแก้วล่องหนก็ทำไม่ได้ เมื่อเธอเพิ่งใช้มันไปแล้วและต้องรอให้เวลาผ่านไปอีกหนึ่งวันถึงจะใช้ได้อีกครั้ง เพราะเธอไร้เวทมนตร์ไม่มีพลังมากพอจะใช้มันได้มากกว่าวันละหนึ่งครั้ง

“ไปกับข้าเถอะนางคนงาม ข้าจะทำให้เจ้างามจนองค์ราชาตะลึง บางทีเจ้าอาจโชคดีได้เป็นนางสนมก็ได้นะ”

นางพี่เลี้ยงชรามองหญิงสาวด้วยสายตาหมายมาด นางเจอหญิงงามมาไม่น้อย แต่ไม่เคยมีใครงดงามจับตาเท่าผู้หญิงคนนี้มาก่อน หากทำให้องค์ราชาติดใจบางทีนางอาจได้อาศัยใบบุญหญิงสาวนางนี้ก็ได้ นางพี่เลี้ยงจูงแขนแม่มดสาวให้ตามเข้าไปยังอีกด้านของกระโจม มอลลี่จำต้องเดินตามไปอย่างไม่มีทางเลี่ยง เธอแปลกใจที่ทหารสองคนนั้นทึกทักว่าเธอเป็นเครื่องบรรณาการขององค์ราชา ทั้งๆ ที่เธอเพิ่งมาถึงที่นี่ มันคงมีอะไรบางอย่างที่ทำให้สองคนนั้นเข้าใจแบบนี้