รอยสวาทอสูร

อดีตรักที่เคยพลาดพลั้ง

ตอนที่ 11

เลยทำให้คิ้วนางออกจะมีสีหน้าที่ผิดหวังที่เรียกว่า ปล่อยให้คนชั่วลอยนวล แบบนี้ พี่สะใภ้ยังจะคิดว่าเขาเป็นคนดีหรือเธอตั้งหน้าตั้งตาจะกินเลือดเขาด้วยซ้ำเกลียดผู้ชายคนนี้ที่สุด คนเถื่อน เลวทราม คนไร้หัวใจ

“เจอกันใหม่นะคะเรายังเป็นมิตรที่ดีต่อกันเสมอค่ะ” เมื่อพี่สะใภ้ตอบกับเขาไปเช่นนั้น คิ้วนางเลยหน้าบึ้ง แต่ก็ยอมขึ้นรถไปกับพี่สะใภ้ หากแต่แววตาของหล่อนนั้นไม่วาย ยังฝากฝังความอาฆาตไล่หลังเขาไป เพราะทำแบบนี้ มันเท่ากับว่า ปล่อยให้ผู้ชายกักฬระคนนี้ เขาลอยนวลไปได้แบบสบายใจ ทั้งๆที่คิ้วนางเดือดร้อนและหล่อนเจ็บปวดในสิ่งที่เขากระทำ

“นางจ้ะเอ้อพี่อยากจะขอคำอธิบายสักหน่อยว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่” พี่สะใภ้ยังเอ่ยถาม หากว่าหล่อนยังมีสติและรู้สึกอับอายเนื้อตัวยังสั่นที่ถูกเขากล่าวหาและดูถูกว่าหล่อนเป็นผู้หญิงขายบริการนั่นก็ทำให้บุษราภรณ์นิ่งสงบแต่เพราะอยากรู้ ถึงเอ่ย

“พี่ว่า อยากขอให้จบกันแค่นี้เถอะนาง พี่ขอร้องนะ และเขาเป็นผู้ชายที่น่ากลัว พี่ว่าอย่าไปยุ่งกับเขา”

“ฮึ ก็แล้วที่เขายุ่งและเที่ยวดูถูกนางด้วยคำพูดล่ะคะ ไม่รู้ล่ะ เรื่องนี้นางต้องเอาคืน” หากคิ้วนางประกาศออกไป ฝ่ายพี่สะใภ้รับรู้ว่าไฟในใจของคิ้วนาง นั้นช่างเต็มไปด้วยความอาฆาตร้อนรน และกระหายที่จะขอชำระกลับคืนไปหาเขา ซึ่งในส่วนนี้ บุษราภรณ์ไม่อยากให้น้องสามีนั้นไปต่อกรกับเขาอีก หล่อนจึงพยายามปลอบและขอร้อง น้องสาวสามี พร้อมพูดแบบตัดบท

“นางจ้ะ พี่ว่าลืมเสียเถอะนะ”

“จะให้ลืมง่ายๆได้ยังไงล่ะคะและนางไม่ลืมแน่ นายคนนี้ทำเจ็บปวดขนาดนี้ เพราะนางจะท่องจำชื่อนายคนนี้ให้ขึ้นใจ ตลอดเวลาจะได้เอาคืนถูกคนเขาชื่ออะไรคะ” หากคิ้วนางถามต่ออีก

“วาทิต”

“นายวาทิตตัวดี”คิ้วนางพึมพำหลังจากรู้ชื่อของเขา

“ทำกันขนาดนี้แล้วและเรื่องนี้นางถือว่านางเสียหายอย่างมาก เขากล้าดียังไงมาทำกับนางอย่างนี้”

และคิ้วนางก็ยังไม่ลดราวาศอกให้และลดอารมณ์ของหล่อนลง ด้วยความคั่งแค้นใจ

“เป็นทั้งคนขี้เมาพวกอันธพาลและคนเถื่อน”

คิ้วนางยังคงบ่นต่อไม่เสร็จสรรพเพราะหมายใจแค้น เมื่อเป็นเช่นนี้กาวใจอย่างพี่สะใภ้จึงรู้สึกไม่สบายใจ และทำให้บุษราภรณ์ นั้นเอ่ยตอบด้วยเสียงเรียบและเย็น

“ใช่จ้ะ เธอก็เห็นแล้วนี่ นั่นคือความร้ายกาจของเขา แล้วเธอไม่มีทางชนะผู้ชายอารมณ์พาลคนนี้ได้หรอก เชื่อพี่เถอะเพราะนี่คือเหตุผลเพียงพอแล้วนะ ที่พี่ ได้บอกกับเธอเอาล่ะ จบกันเรื่องนี้ แล้วกลับไปคุยกันต่อที่บ้านเถอะนะ” และดูเหมือนพี่สะใภ้จะขอร้องอีกหน เลยทำให้คิ้วนางพยักหน้ายอมรับเป็นเพราะพี่สะใภ้มีน้ำใจมารับเธอถึงที่นี่หรอก

“ก็ได้ค่ะ” จากนั้นแล้ว คิ้วนาง หล่อนอยากจะเลิกคิดเช่นกัน หากแต่ภาพนั้น บ้าที่สุด ผู้ชายตัวโต ท่าทางคุกคาม เขากลับมาวนเวียนว่ายอยู่ในดวงตาและหัวสมองของหล่อนอีกครั้ง บ้า ไปคิดถึงผู้ชายร้ายกาจคนนั้นได้ยังไงนะ คิ้วนาง หยุดคิดเดี๋ยวนี้ อีกอย่าง เพราะว่า หล่อนนั้นไม่วันลืมเหตุการณ์ในวันนี้อย่างแน่ และมันจะต้องเอาคืนกลับไปให้อย่างสาสม

ขณะนี้บรรยากาศจึงดูเงียบและบุษราภรณ์มือก็กำพวงมาลัยหากริมฝีปากและใจกลายเป็นหนักอึ้งจะพูดออกมาชี้แจงก็ใช่ที่ เพราะบอกกับคิ้วนางให้กลับไปคุยกันที่บ้าน นั่นเป็นเพราะอาการที่เคลือบแคลงสงสัยและอยากรู้ของคิ้วนางน้องสาวของสามีนั้นยังไม่จบลงแค่นี้ หรอก จะว่าไป บุษราภรณ์ก็อยากจะให้เหตุผลแก่เธอมากกว่านั้นอีก เนื่องจากเพราะหล่อนรู้จักเขาดีวาทิตนั้น ถึงจะร้ายกาจก็ตามแต่มันก็ไม่ใช่เนื้อแท้ของเขา เพราะความจริงเขาเป็นผู้ชายที่อ่อนโยนและดูอบอุ่นอย่างมากๆด้วยต่างหากล่ะ

แล้วบุษราภรณ์ก็ฝืนความรู้สึกของตัวเองด้วยการเอ่ยขึ้นมา

“พี่ว่าเราก็อยู่ในส่วนของเรา ส่วนตัวเขาก็อยู่ส่วนเขา เรียกว่าทางใครทางมันดีกว่านะนาง”

“ใช่ค่ะต้องเป็นแบบนี้อยู่แล้วและนางไม่อยากเจอผู้ชายประเภทนี้เห็นแก่ตัว เอารัดเอาเปรียบและก็ไม่คิดจะญาติดีกับผู้ชายประเภทนี้ด้วยหรอกค่ะ”

คิ้วนางเริ่มอารมณ์ดีขึ้นบ้างแล้ว หลังจากได้สงบสติอารมณ์มานานพอสมควรจึงตอบโต้กลับไปยังพี่สะใภ้ ซึ่งยังดูแข็งๆจากน้ำเสียง ซึ่งทำให้บุษราภรณ์ยังรู้สึกตกใจกับอารมณ์ฝังใจแค้นลึกของน้องสาวสามีเช่นนี้

“คิ้วนาง” หล่อนพยายามปราม

“ไม่ค่ะ สำหรับนางแล้ว คิดว่า ผู้ชายคนนี้ เราต้องเอาให้เข็ดค่ะ และต้องเอาให้เผ็ดและแสบสันไปเลย จะได้ไม่กล้ามาดูถูกผู้หญิงอย่างนางอีก”

ฟังคำพูดของน้องสาวสามีแล้ว ก็ทำให้บุษราภรณ์รู้สึกเหนื่อยหน่ายใจและตกใจมากกว่าเดิมที่ตกลงกันไม่ได้ คิ้วนางจะเป็นฝ่ายตอบโต้ หากแต่หล่อนสิ เกรงกลัวว่า มันจะเกิดเหตุไม่ดีกับน้องสาวสามี ที่คิ้วนางไปผูกพยาบาทเอาเรื่องเอาราวกับเขาไม่จบสิ้น และฝ่ายวาทิต นั้นก็เห็นอยู่ว่า เขามีดวงตาที่ผูกพยาบาทอย่างนั้นด้วย และเขาจะต้องทำตามอย่างที่พูดประกาศไว้แน่ เพราะหล่อนไม่อยากให้คิ้วนางตกเป็นเหยื่อในการแก้แค้นผู้หญิงของเขา คิ้วนางไม่รู้อะไรหรอก แต่หล่อนนี่ล่ะ รู้ดี

*********************

ครั้นณเวลานี้ที่ห้องพักส่วนตัวของเขายามดึกที่สงัดเงียบ เกิดอะไรขึ้น นี่มันบ้าจริง เพราะไอ้สิ่งที่ขุ่นกวนใจเขาอย่างมากที่สุดในเวลานี้ คือภาพของเด็กสาวที่หน้าตาเอาเรื่องใส่เขาอย่างโกรธแค้นอย่างมากทำให้วาทิตนึกเคือง อย่างไม่สบอารมณ์ หล่อนเป็นใครกัน และเขายังโกรธเป็นอย่างมากไม่เคยมีใครนั้นคิดกล้าที่จะราวีและท้าทายเขา อย่างนี้มาก่อน ฮึ ยัยเด็กนั่น ช่างปากกล้ายิ่งนัก

หล่อนเป็นใคร? อ้อ น้องสาวสามีของบุษราภรณ์ ที่เคยเป็นเพื่อนเก่าของเขา

หากฝีเท้าของวาทิตนั้นขยับก้าวไปเรื่อยๆในความมืด ที่มีแสงจันทร์ทอแสงกระจ่างและภาพเบื้องหน้านั้นมันทำให้เขาแปลกใจอย่างมากนึกว่าเขาลุกตื่นมาเดินคนเดียวแต่ไม่ใช่เลย