Natawa ko dahil sa itsura ni Lisa. Kanina pa siya tingin nang tingin sa akin habang nag-aayos ng kama. Alam kong hindi siya komportable sa presensya ko pero anong magagawa ko? Ayoko ng umalis, lalo pa't hinahayaan niya kong mag-stay.
"Wala akong mapapahiram sa 'yong foam. Tapos may sakit ka pa. Anong gagawin natin? Hindi kita pwedeng pabayaan na humiga na lang diyan sa sahig baka mas lalo kang ginawin," stress niyang sabi.
Nakangiti akong napatingin sa kanya. "Edi yakapin mo ko," sagot ko.
Ang bilis niyang namula kaya mas lalong lumawak ang ngiti sa labi ko. Gusto ko siyang akitin. 'Yung akit na walang halong pagkamanyak, 'yung medyo akit lang na babalik sa kanya ang lahat ng meron sa amin dati. Gusto kong maramdaman niya na kahit hindi ko siya maalala ay ako pa rin ito, 'yung lalaking
