ด้านพสุธา
"ปะ ขึ้นห้อง เดี๋ยวเป่าผมให้/แม่ครับเดี๋ยวผมพาน้องไปเป่าผมก่อนนะครับ ก่อนนี้น้องสระผมแล้วผมเร่งให้น้องลงมากินข้าว ผมยังไม่แห้งเลย" พสุธาชักชวนแกมบังคับคนตัวเล็ก และรีบอธิบายมารดาให้เข้าใจแล้วจับจูงมือคนตัวเล็กประสานมืออย่างแนบแน่น เพื่อพาคนตัวเล็กขึ้นไปยังชั้นสองของบ้าน
@ห้องนอนของพสุธา
พสุธาจับจูงมือคนตัวเล็กเดินตรงมายังห้องนอนของตนเองแบบเนียน ๆ
"เอ่อ พี่พสุคะ นี่ไม่ใช่ห้องที่คุณป้ากันจัดให้เตยนี่คะ" ใบเตยพูดตะกุกตะกักพร้อมกับฝืนตัวอยู่ในที
"ก็เข้าไปเอาไดร์เป่าผม แต่ขี้เกียจย้ายไปย้ายมา ก็ไปเป่าในห้องนี้เลยละกัน เสียงจะได้ไม่ดังรบกวนนายแม่เค้า ยิ่งนอนแต่หัววันอยู่" พสุธาอธิบาย
"เอ้า เหรอคะ แต่ความจริง เช็ดผมก็น่าจะพอนะคะ นี่ก็หมาด ๆ แล้ว"
"ได้ไง เดี๋ยวก็เป็นเชื้อราขึ้นสมองหรอก มาเร็ว อย่าเรื่องมาก เป่าก่อน ผมแห้งจะได้นอนเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว" พสุธาแกล้งพูดกลบเกลื่อนไปพลางก
