เสน่หาใต้แสงดาว

ฉันไม่ใช่แฟน แต่ฉันเป็นผัวของเธอ

นิดาลืมตาตื่นขึ้นมาในห้องที่ไม่คุ้นเคย เธอกวาดสายตามองภายในห้องจึงนึกขึ้นได้ว่าอยู่ในห้องนอนของเธอที่นิรชารีสอร์ต ความเจ็บปวดกลางร่างยามขยับตัวขึ้นนั่งย้ำเตือนว่าเธอไม่ใช่สาวบริสุทธิ์อีกต่อไป ความอ้างว้างเกาะกุมหัวใจเมื่อคนที่ครอบครองเธอทั้งคืนไม่อยู่ปลอบประโลมยามเธอตื่น

เธอตกเป็นของเขาอย่างเต็มใจ

ไม่ใช่การข่มขืน

ไร้การขัดขืน

หางตาของนิดาเหลือบเห็นบางอย่างวางอยู่บนโต๊ะข้างเตียง เธอเอื้อมมือหยิบมาดู มันเป็นถุงที่ด้านในมีแซนด์วิชแบรนด์ดังในกระดาษห่อสีขาวตัวหนังสือสีเหลืองเขียวที่เธอชอบ นม และน้ำแร่ เธอล้วงหยิบขวดน้ำแร่ออกมา จังหวะนั้นนิ้วบางก็สัมผัสกับถุงกระดาษเล็กๆ เธอจึงหยิบมัน และล้วงสิ่งที่อยู่ด้านในออกมา มีทั้งยาคุมฉุกเฉินและยาคุมกำเนิดหลายแผง

ความน้อยเนื้อต่ำใจผุดขึ้นจนน้ำตารื้น เขาคงเห็นเธอเป็นเพียงของเล่น เป็นที่ระบายความใคร่ และคิดจะผูกขาดเป็นทาสรักโดยไม่ให้เกิดสิ่งผูกมัด หากคิดอีกทีมันก็ถูกต้องแล้วนี่กับสิ่งที่เขาทำ เธอยังอยู่ในวัยเรียน อีกหนึ่งปีเธอถึงจะพ้นสถานะนักศึกษา

น่าสมเพช...คือคำที่นิดาคิดว่าเหมาะสมกับตัวเองที่สุดในตอนนี้

นิดาเอื้อมหยิบโทรศัพท์เมื่อนึกขึ้นได้ว่าบ่ายนี้ภัทรสอบวิชาสุดท้าย เป็นการปิดฉากชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัย แล้วหลังจากนี้ไม่นานเขาจะเดินทางไปเรียนต่อปริญญาโทที่อังกฤษ เธอเคยบอกเขาไว้ว่าอาจจะตามไป

ตอนนั้นแค่อาจจะ แต่ตอนนี้นิดาตัดสินใจแล้วว่าเรียนจบเธอจะบินตามเขาไปทันที

เธอเข้าไลน์เพื่อคุยกับเขา ไม่ทันได้สังเกตว่าข้อความล่าสุดถูกเปิดอ่านแล้ว

พี่ภัทร : ขอกำลังใจก่อนสอบค้าบบบ

ภัทรส่งข้อความมาก่อนเที่ยง และเวลานี้ก็คงสอบเสร็จแล้ว

นิดา : สติกเกอร์หัวใจ

นิดา : นิหลับยาวเลยค่ะ

นิดา: สอบโอเคไหม

พี่ภัทร : ชิล ขับรถแป๊บ

นิดากดออกจากโปรแกรมไลน์ รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นคนทรยศ เธอกับภัทรคบกันมานานก็จริง แต่เธอผละตัวออกมาได้ทุกครั้งที่สถานการณ์ทำท่าจะเลยเถิด ทั้งๆ ที่มันดูเป็นเรื่องปกติธรรมดาไปแล้วสำหรับเพื่อนๆ เธอหลายคู่ที่เรียนและใช้ชีวิตร่วมกันฉันสามีภรรยา รักๆ เลิกๆ เปลี่ยนคู่ไปเรื่อยๆ เพียงแค่ต้องป้องกันให้ดี แต่กับธีร์ เธอกลับควบคุมตัวเองไม่ได้เลย

เธอวางโทรศัพท์ไว้ที่เดิม จัดการกับข้าวของที่เขาวางไว้ให้ และค่อยๆ ลุกขึ้นยืน ฝืนอาการเจ็บเดินไปยังห้องน้ำ ระหว่างทางผ่านโต๊ะเครื่องแป้งที่ข้าวของกระจัดกระจาย เธอเหลือบมองภาพสะท้อนของตัวเอง ตราประทับที่กระจายบนเนินอกและร่างกายส่งให้น้ำตาไหลรินจนต้องยกมือขึ้นปาด

เธอก้าวเข้าไปอยู่ใต้ฝักบัว ใช้น้ำชำระล้างสิ่งที่เขาทิ้งไว้ภายใน สายน้ำเย็นฉ่ำ แต่ใบหน้าของเธอกลับร้อนจากน้ำตา มันแผดเผาเข้าไปในใจ

.......................

ธีร์ถือถุงโจ๊กเจ้าดังเข้ามาในบ้านใหญ่หลังเลิกงาน เขานำมันไปวางไว้ในครัวก่อนจะเดินขึ้นไปที่ห้องด้านบน นิดาไม่ได้อยู่บนเตียง เขาเปิดดูถุง นมและแซนด์วิชยังไม่ถูกแตะต้อง ส่วนน้ำดื่มพร่องไปเกือบครึ่ง และแผงยาหายไป เธอคงจะจัดการกับมันและเก็บไปแล้ว

เสียงน้ำฝักบัวที่ดังแว่วมา บ่งบอกให้รู้ว่าเธอกำลังอาบน้ำ

เขาค่อยๆ เปิดประตูและก้าวเข้าไปในห้องอาบน้ำ

เธอยืนอยู่ใต้ฝักบัว สายน้ำพร่างพรมจนผมเปียกลู่ ผิวกายขาวผ่องพราวด้วยหยาดน้ำ อกอูมเชิดชัน หน้าท้องของเธอแบนราบ เอวคอดกิ่ว ขณะที่สะโพกผาย บั้นท้ายอวบงอน

ความงามของเธอฉกฉวยลมหายใจของเขา

แต่น้ำตาบนแพขนตางอนยาวนั้นกระชากหัวใจเขา

เขามั่นใจว่ามันคือน้ำตา...จากแรงสะอื้นที่เธอพยายามสะกดเก็บ

ธีร์รีบปิดน้ำฝักบัว ดึงเธอมากอด ไม่สนใจว่าตนเองจะเปียก

“ไม่ร้องไห้นะคนดี ฉันรับผิดชอบเธออยู่แล้ว เราจะแต่งงานกัน” ธีร์เข้าใจดีว่าเธอกำลังเสียใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น เขาลูบศีรษะเธอปลุกปลอบ สิ่งที่เขาพูดคือความจริงจากหัวใจ ชีวิตนี้เขาไม่เคยต้องการใคร นอกจากผู้หญิงคนนี้คนเดียว

“ขอร้อง” นิดาสะอื้นอยู่กับไหล่เขา

“ขอร้องอะไร” เขากระซิบถาม

“มันจะไม่เกิดขึ้นอีก”

ธีร์กัดฟันกรอดกับความต้องการของเธอ ที่สวนทางกับความต้องการของเขา

“นะคะ” นิดาวอนขอเมื่อเขายังไม่รับปาก

“เธอไม่ต้องการเหรอ”

“ไม่ค่ะ เราจะผิดบาปไปมากกว่านี้ไม่ได้”

“มันไม่ใช่เรื่องผิด ฉันเคยบอกเธอแล้วไงว่าธรรมชาติกำหนดมาให้ชายหญิงคู่กัน และฉันก็ตั้งใจจะรับผิดชอบกับสิ่งที่เกิดขึ้น”

“ตะ...แต่”

“แต่อะไรหืม” เขาถามเมื่อเธอเงียบไป

“แต่ฉันมีแฟนแล้ว เรากำลังจะมีอนาคตร่วมกัน”

คำตอบของนิดาเหมือนอาวุธร้ายที่พุ่งทำร้ายหัวใจของเขาจนบาดเจ็บสาหัส แต่จำต้องสะกดอารมณ์ไว้ไม่เกรี้ยวกราดใส่หญิงสาวที่กำลังเปราะบางในอ้อมกอดของเขา ทว่าการยอมถอยตอนนี้ก็ไม่ใช่วิถีทางของเขาเช่นกัน

ไร้เสียงตอบรับจากเขา หากแต่อ้อมกอดแนบแน่นขึ้น จนนิดาคิดว่าเขาคงยอมพิจารณาข้อเรียกร้องของเธอ จากนั้นเสียงทุ้มพร่าก็เอ่ยเบาๆ เนิบช้า ทว่าหนักแน่น

“ฉันไปไกลกว่าคำว่าแฟน เพราะฉันเป็นผัวเธอ”

อีกแล้วกับคำคำนี้ นิดาสะอื้นแรงขึ้น และทำท่าจะทรุดลงไป ธีร์จึงช้อนตัวเธอขึ้น พาไปนั่งบนเตียง เดินไปหยิบผ้าขนหนูมาเช็ดเนื้อตัวและผมให้เธอ พลางเกลี่ยน้ำตาบนดวงหน้า

“ฉันมีแฟนแล้ว เรารักกันมานานแล้ว ฉันจะไม่ทรยศเขา” นิดาสะอื้นไห้