เสน่หาใต้แสงดาว

คืนนี้ไปดูดาวบ้านพี่ไหม

“อ้าว สวัสดีค่ะคุณธีร์ วันนี้คุณจีคนสวยไม่มาด้วยเหรอคะ” อารยา หนึ่งในพนักงานของโรงแรมเจ้าภาพจัดงานเอ่ยทักอย่างคนรู้จักมักคุ้น

“สวัสดีครับคุณอารยา วันนี้จีไม่ได้มาครับ”

“อ้อเหรอคะ เห็นทุกทีตัวติดกันเป็นปาท่องโก๋ คู่สร้างคู่สมเลยนะคะ”

ธีร์แค่ยิ้มรับ หันไปมองนิดาที่ยืนแบะปากมองไปทางอื่นก็นึกขำในใจ

เธอยืนฟังพวกเขาแนะนำตัวกันอยู่เงียบๆ ขุ่นใจที่ต้องมารับรู้เรื่องนี้ ก่อนที่มือหนาจะเอื้อมมาจับแขนเธอแล้วดึงไปด้านหน้า

“นิดาครับ น้องจะมาช่วยผมเรื่องรีสอร์ต” เขาแนะนำอารยาให้รู้จักกับผู้ช่วยคนใหม่ “นิ นี่คุณอารยา เป็นเจ้าหน้าที่ของที่นี่”

“สวัสดีค่ะ” นิดายกมือไหว้ ความว้าวุ่นใจทำให้ต้องแสร้งปั้นหน้ายิ้มไปก่อน

“หน้าตายังเด็กอยู่เลย เรียนจบแล้วเหรอคะ” อารยาหันไปถามธีร์

“ยังครับ อีกหนึ่งปี ตอนนี้มาช่วยช่วงปิดเทอม น้องสาวของคชาน่ะครับ”

“อ๋อออออออ ก็เจ้าของรีสอร์ตนั่นแหละ ต๊าย เพิ่งเคยเจอ น่ารักน่าเอ็นดูจัง” อารยาพูดไปยิ้มไป นิดาเองก็ยิ้มตอบเมื่อถูกชมซึ่งหน้าขนาดนี้

“เดี๋ยวผมเข้าไปรอในห้องประชุมนะครับ” ธีร์เอ่ยขอตัวกับอารยา แล้วพานิดาเข้าไปรอผู้เข้าประชุมคนอื่นๆ ในห้องประชุม ซึ่งประกอบด้วยตัวแทนของรีสอร์ตและสถานที่ท่องเที่ยวแต่ละที่ในจังหวัด

หลังจากการประชุมจบลงในตอนค่ำก็เป็นช่วงเวลาของการสังสรรค์ ธีร์พานิดาไปแนะนำให้กับบรรดาผู้เข้าร่วมงานที่สนิทสนมกันรู้จักในฐานะทายาทของ ‘นิรชา’ ทุกคนให้การต้อนรับและเอ็นดูสาวน้อยเป็นอย่างมาก

“เอ่อ ขอโทษนะครับ ผม พีระ จากรีสอร์ตพีระครับ” เจ้าของรีสอร์ตหนุ่มปรี่เข้ามาหานิดาเมื่อธีร์ผละไปหยิบอาหารให้หญิงสาว

“สวัสดีค่ะ” นิดารับนามบัตรที่เขายื่นให้

“คุณ...”

นิดารู้ว่าเขาต้องการรู้จักชื่อเธอ “นิดาค่ะ”

ธีร์ยืนหน้าเข้มมองมาจากโต๊ะวางอาหาร เขาหยิบอาหารมาสองสามอย่าง แล้วรีบเดินกลับมา ไม่ใช่แค่ไอ้หมอนี่คนเดียวที่มองเมียเขาตาเป็นมัน หลายคนเลยละ แต่ละคนก็คุ้นหน้าคุ้นตาตามประสาคนในแวดวงธุรกิจเดียวกัน เขาจึงไม่ยอมให้เธออยู่ห่างตัว นี่เขาแค่เดินมาหยิบอาหารแป๊บเดียว มันก็ยังอุตส่าห์ปรี่เข้ามาก้อร่อก้อติก เขาไม่อยากให้มีเรื่องบาดหมางกันเกิดขึ้น...แต่อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด นิดาเป็นผู้หญิงของเขา

“พี่ธีร์ขา”

เขาวางจานอาหารบนโต๊ะเล็กข้างๆ ทันทีที่นิดากอดเอวเขา เขารีบโอบเธอตอบ

“ว่าไงคะ พี่หยิบของโปรดเรามาให้น่ะ” เขาขยับแขนขึ้นจับศีรษะเธอดึงเข้ามาจูบอย่างหวงแหน ทำเอาผู้ชายอีกคนยืนงง

“เสียดายจัง เราแคนเซิลที่เดิมทันไหมคะ นิอยากไปที่นี่มากกว่า” เธอกอดแขนเขาแล้วชูนามบัตรที่เพิ่งได้รับให้ธีร์ดู

ธีร์อึ้งกับการเล่นละครของเธอ และเธอยังส่งสายตาให้เขารับบทต่ออีกด้วย

“แคนเซิลไม่ได้แล้วจ้ะ พี่จ่ายเต็มไปแล้ว” ธีร์ก้มลงหอมศีรษะเธอประกอบคำพูด “เอาแบบนี้ เดี๋ยวทริปหน้าเราไปรีสอร์ตคุณพีระกัน ดีไหมคะ”

“แต่นิกลับไปเรียนแล้ว ป๊ากับม้าคงไม่ให้มา”

“พี่ไปขออนุญาตให้ ป๊ากับม้าไม่ว่าอะไรหรอกค่ะ”

“อย่าลืมนะคะ” นิดายิ้มใส่ตาเขาจนตาหยี และทำในสิ่งที่ทั้งธีร์และพีระตะลึง

ฟอด

“ขอบคุณค่ะพี่ธีร์” เธอเอ่ยหลังจากเขย่งตัวขึ้นไปหอมแก้มเขา ท่ามกลางสายตาเจ้าของรีสอร์ตคนอื่นๆ ที่กำลังจ้องมองมา จากนั้นก็กอดซุกตัวอยู่กับอกเขา

คนที่ทนซีนหวานไม่ไหวเอ่ยปากขึ้น “อะ...เอ่อ ยังเรียนไม่จบเหรอครับ ละ...แล้ว...เอ่อ...ยินดีต้อนรับคุณธีร์กับน้องนิดานะครับ ว่างเมื่อไรก็มาเยี่ยมเยือนกันนะครับ” พีระหน้าเก้อ งุนงงไปหมด ไม่คิดว่าเด็กสาวคนนี้จะเป็นคนรักของธีร์ เขาเข้าใจว่าเป็นพนักงานใหม่ในบริษัทที่ติดตามธีร์มาเท่านั้น เพราะทุกทีเห็นธีร์มากับผู้หญิงสวยคมอีกคนหนึ่ง เขาไม่อยากมีเรื่องขัดแย้ง ยังต้องการรักษามิตรภาพที่ดีต่อไป จึงหยุดเดินหน้าเรื่องของหัวใจทันที

“ครับ เดี๋ยวจัดสรรเวลาได้ผมพาแฟนผมไปนะครับ” ธีร์ยิ้มให้เพื่อนร่วมธุรกิจที่ยอมถอยง่ายๆ

“ผมขอตัวก่อนนะครับ แล้วเจอกันครับ” พีระเอ่ยขอตัว เขายิ้มแห้งๆ แล้วเดินไปยังโต๊ะบริการอาหารแก้เก้อ

นิดาคลายอ้อมกอด แต่ธีร์ยังคงกอดเธอไว้ “ปล่อยได้แล้วค่ะ”

“อ้าว ยังฟินอยู่เลย ชอบอะ โดนนิหอมท่ามกลางคนหมู่มาก” เขากดหัวเธอเข้ามาหอมอีกครั้ง

“เรื่องโกหกทั้งนั้น” นิดาเงยหน้าขึ้นตวัดเสียงใส่หน้าเขา

“ทำให้เป็นเรื่องจริงไม่ได้เหรอคะ” ธีร์เซ้าซี้ แถมก้มลงจูบบนริมฝีปากอิ่มเบาๆ

“ไม่มีทาง”

“แล้วทำบ่อยเหรอคะ คล่องเชียว” ธีร์ชื่นชมในความหัวไวของเธอ

“ค่ะ ใครอยู่ใกล้ก็คว้ามาหมดแหละค่ะ”

นิดาโกหกเขาในบางส่วน เธอเคยเจอผู้ชายมาจีบทำนองนี้ แต่คนที่เธอคว้าตัวมาเล่นละครด้วยก็แค่เพื่อนผู้ชายในกลุ่มซึ่งมีแค่สามคน ถ้าเป็นคนอื่นเธอจะไม่เอาตัวไปสนิทสนมจนเกินไป ที่สำคัญ ไม่ว่าจะคว้าตัวใครมาเล่นเธอก็ไม่เคยถึงขั้นหอมแก้มเขา

“เอ๊ะ ไม่ได้นะ หอมสะเปะสะปะไม่ได้นะ” ธีร์หน้าตาแตกตื่น

“ก็ไม่มีใครมาหอมมาจูบฉันแบบนี้เหมือนกันนั่นแหละ คนฉวยโอกาส” เธอต่อว่าเขาบ้าง

ธีร์ยิ้ม “คืนนี้ไปดูดาวที่บ้านพี่ไหม”

“ไม่ไป” เธอตอบแล้วดันเขาออก หันไปคว้าอาหารที่เขาไปหยิบมาเมื่อครู่เข้าปาก