เสน่หาใต้แสงดาว

พี่กำลังมีความรัก

“ทุกคน กินกันได้เลยครับ ตามสบายนะ ไม่ต้องรีบ อิ่มเมื่อไรค่อยกลับ” ธีร์บอกกับทุกคนอย่างอารมณ์ดี และได้รับเสียงปรบมือชอบใจจากพนักงานออฟฟิศทุกคน

เมื่อเริ่มลงมือรับประทานอาหาร พนักงานที่นั่งใกล้กันก็จับคู่จับกลุ่มคุยกันระหว่างรับประทาน ส่วนนิดาอยู่ในความดูแลของพี่ๆ ที่นั่งในกลุ่มเดียวกัน ทั้งดาว เกวลิน และธีร์

“เอ๊ น้องนิ พี่ว่าตาเราดูโรยๆ นะ อดนอนหรือไม่สบายหรือเปล่า” เกวลินสังเกตมาพักหนึ่งแล้วว่าหน้าหญิงสาวเหมือนคนป่วย ธีร์สอดมือลงไปจับต้นขานิดาใต้ผ้าเช็ดหน้า ความร้อนที่ส่งถึงมือเขาบ่งบอกว่าเธอตัวร้อนกว่าเมื่อครู่ก่อนออกมาจากออฟฟิศ นิดาผลักมือเขาออก เขาจึงคว้าจับมือเธอไว้อย่างนั้น

“ไม่เป็นไรค่ะ สบายดี” นิดาพูดให้ทุกคนในที่นั้นสบายใจ ทั้งที่อาการครั่นเนื้อครั่นตัวเริ่มกลับมาอีกครั้ง ซึ่งเธอตั้งใจอยู่แล้วว่าจะกินยาลดไข้หลังอาหารมื้อนี้จบลง

“นี่ค่ะ น้องนิ” ดาวนำกุ้งที่เธอแกะเอื้อมข้ามโต๊ะมาใส่จานให้หญิงสาว “อร่อยมากนะคะร้านนี้ กุ้งเนื้อหวานเลยละค่ะ” ดาวแนะนำ

ธีร์ปล่อยมือเธอให้เริ่มกินอาหาร

“ขอบคุณค่ะพี่ดาว” หญิงสาวตัดกุ้งเป็นชิ้นๆ แล้วใช้ช้อนส้อมจิ้มเข้าปาก “อืม อร่อยจริงๆ ด้วยค่ะ” เธอเอ่ยชมหลังจากเคี้ยวกลืน

“ปูทะเลไข่นึ่งนมสดก็พลาดไม่ได้นะคะ เดี๋ยวพี่ตักให้” เกวลินตักไข่ปูสีส้มในกระดองเอื้อมไปใส่จานให้นิดา

“ขอบคุณค่ะพี่เกว” นิดาตักน้ำจิ้มซีฟู้ดราดไข่ปูก่อนใส่ปากเคี้ยว

“เป็นไง สมคำเล่าลือไหม” เกวลินถาม นิดาก็ยกนิ้วโป้งให้เพราะยังมีอาหารอยู่เต็มปาก

“เมนูนี้พลาดไม่ได้น้องนิ ปลากระบอกต้มส้ม” ดาวตักปลากระบอกจากชามกลางโต๊ะมาใส่ชามเล็กหนึ่งตัวแล้ววางลงตรงหน้านิดา “เปรี้ยวๆ หวานๆ อร่อยมาก อาหารโบราณค่ะ”

นิดามองปลาสีเงินเรียวยาวตรงหน้า มีขิงซอยและต้นหอมเกือบทั้งต้นโปะมาด้วย เธอใช้ช้อนแซะเนื้อปลาออกจากก้าง และเพ่งมองเนื้อปลาสีขาวเนื้อนุ่มฟู ธีร์เห็นดังนั้นจึงหยิบชามปลาของเธอมา แล้วช่วยมองหาก้างเล็กๆ ที่ซ่อนอยู่ในเนื้อปลา เมื่อเห็นว่าปลอดภัยแล้วจึงตักเนื้อปลาใส่จานข้าวของเธอ ตักน้ำซุปราดตามไป พร้อมกันนั้นก็ตักต้นหอมมาไว้ในจานของตัวเอง

“ปลาที่ไม่คุ้น น้องจะไม่ค่อยกินครับ เคยเข้าโรงพยาบาลเพราะก้างติดคอ” ธีร์บอกกับสองเลขาฯ สาวฝั่งตรงข้าม “แล้วก็ไม่กินต้นหอม” สีหน้าของเขาดูจริงจังเกินไปในความรู้สึกของสองเลขาฯ ก็พวกเธอไม่รู้นี่นา ทำไมผู้จัดการดูมีอารมณ์ขนาดนี้ แต่สำหรับธีร์แล้ว อะไรที่เกี่ยวกับสุขภาพและความกังวลของนิดา มันเป็นเรื่องใหญ่สำหรับเขาเสมอ จนเผลอแสดงความหงุดหงิดออกไปโดยไม่รู้ตัว

นิดาหันไปมองเขาด้วยความแปลกใจที่เขารู้เรื่องส่วนตัวของเธอขนาดนี้ ส่วนสองสาวฝั่งตรงข้ามได้แต่พยักหน้า และหันไปสะกิดกัน รู้สึกทะแม่งๆ กับความใส่ใจเป็นพิเศษของชายหนุ่มที่มีให้กับหญิงสาว สำนวน ‘จับปลาสองมือ’ ผุดขึ้นมารำไรในใจ

“เอ่อ พี่ธีร์ ใจเย็นๆ นะคะ ดาวไม่ทราบน่ะค่ะ ว่าน้องเคยเข้าโรงพยาบาลเพราะก้างปลา” ดาวพูดขึ้นอย่างรู้สึกผิด ทำให้ธีร์เพิ่งรู้ตัวว่าเขาแสดงกิริยาที่ไม่เหมาะสมออกไป

“โอ้ ดาว พี่ขอโทษ กลัวก้างติดคอน้องน่ะ เลยเผลอตัวไปหน่อย” ธีร์เอ่ยจากใจจริง

“ไม่เป็นไรค่ะ แฮ่” ดาวยิ้มรับคำขอโทษของเขา “กินต่อๆ ค่ะ อร่อยไหมคะน้องนิ เพิ่งเคยกินครั้งแรกใช่ไหมคะ” ดาวถามเมื่อเห็นนิดากินปลากระบอกคำแรก

“ค่ะ ครั้งแรก อร่อยนะคะ นิชอบ” คำตอบของนิดาทำให้ดาวยิ้มเพราะเธอเป็นคนเลือกเมนูนี้เอง

ธีร์ตักปลาที่ผ่านการสำรวจโดยเขาให้เธออีก “ครั้งแรกก็อร่อยประทับใจเลยใช่ไหม” อดไม่ได้ที่จะกระซิบถาม นัยของเขาไม่ได้หมายถึงอาหารตรงหน้าเลยสักนิด

“ค่ะ ดีนะคะ” นิดาหันไปตอบเขาโดยไม่ได้คิดอะไร ตอนนี้ในหัวของเธอมีแต่อาหาร ส่วนธีร์ได้แต่ยิ้มกับความไร้เดียงสาของเธอ

“ขอโทษนะครับ ขออนุญาตวางหม้อ ร้อนนะครับ” บริกรเดินเข้ามาตรงหัวโต๊ะด้านนิดาพร้อมถาดใส่หม้อแกงจืด

นิดารีบวางช้อน พรวดพราดลุกขึ้นยืน กลัวน้ำร้อนจะกระเด็นใส่ตัวและขา หลบทางให้บริการที่ประคองถาดพร้อมหม้อร้อนมาวาง ธีร์ดึงเก้าอี้เธอมาชิดกับเก้าอี้ของเขา เอามือตบเก้าอี้ให้เธอนั่งลง พอเธอสอดตัวเข้ามาเขาก็โอบบ่าดึงร่างบางให้เอนมาพิงตัวเขาไว้ นิดาวางศอกเท้าขาเขาทิ้งน้ำหนักตัวลงไประหว่างที่บริกรขยับหม้อ และเก็บจานที่อาหารหมดแล้วออกไป ธีร์ใช้โอกาสนั้นกดจมูกลงบนศีรษะทุยที่พิงมาบนอกเขา ซึ่งซีนหวานนี้ก็ไม่ได้เล็ดลอดไปจากสายตาของสองเลขาฯ ฝั่งตรงข้าม

เมื่อบริกรโค้งคำนับและจากไป ธีร์กลับไม่ยอมปล่อยมือจากไหล่มน แม้ว่าหญิงสาวก็ยืดตัวมานั่งหลังตรงแล้วก็ตาม ธีร์ใช้มือซ้ายเพียงข้างเดียวหยิบถ้วยตักแบ่งมาวาง แล้วตักแกงจืดมาใส่ โดยเลือกเอาต้นหอมออกมาใส่จานตัวเอง

“แกงจืดลูกรอก เคยกินไหม”

นิดามองก้อนสีนวลๆ ที่อยู่ในถ้วย แล้วหันมามองหน้าเขาพลางส่ายหน้า “ไม่เคยค่ะ ลูกรอกคืออะไรคะ”

ธีร์เอาช้อนตักลูกรอกขึ้นมาแล้วอธิบาย “ข้างนอกนี่เป็นไส้หมู ส่วนข้างในสีเหลืองอ่อนนี่คือไข่ เขาหยอดไข่ลงไปในไส้หมู แล้วเอาไปต้ม จากนั้นก็หั่น แล้วถึงเอามาทำแกงจืด”

สีหน้าของนิดาแสดงถึงความประหลาดใจ ไม่ใช่ประหลาดใจในกรรมวิธีการรังสรรค์อาหาร แต่ประหลาดใจที่ผู้ชายสายวิศวะอย่างธีร์รู้เรื่องการทำอาหาร เธอหันไปหยิบกระเป๋าที่แขวนไว้กับพนักเก้าอี้ที่อยู่ทางด้านเขา หยิบโทรศัพท์ออกมา แล้วจัดการถ่ายรูป ธีร์จึงพยายามเกร็งมือที่จับช้อนไม่ให้สั่นเนื่องจากใช้มือซ้ายจับ

เกวลินและดาวเองก็ประหลาดใจเช่นกัน ถึงแม้ว่าธีร์จะพูดเบาๆ กับนิดา แต่ทั้งสองก็จับใจความได้ว่าผู้จัดการกำลังอธิบายเรื่องอะไรจึงตั้งใจฟังไปด้วย

“อะแฮ่ม ขอโทษด้วยนะคะที่แอบฟัง พี่ธีร์เคยทำเหรอคะ” เกวลินถามข้ามโต๊ะ

“อ๋อ เปล่าหรอกครับ ดูยูทูบน่ะครับ ฮาๆ” ธีร์สารภาพตามตรง

“ว่าแต่...พี่ธีร์สนใจเรื่องทำอาหารด้วยเหรอคะ” ดาวถามด้วยความสงสัย เพราะดูลักษณะแล้วการทำอาหารไม่น่าจะใช่แนวของผู้จัดการ ถ้าไม่กินตามร้าน ก็ต้องมีแม่บ้านทำให้ น่าจะเหมาะกว่า

“พี่กำลังมีความรักครับ และเธอคนนั้นทำกับข้าวไม่เป็น” เขาบอกแล้วมองหน้านิดายิ้มๆ ก่อนเหลือบมองสองสาวฝั่งตรงข้าม เหมือนบอกเป็นนัย