TIMELESS

Comet. That enigmatic streak of light across the sky which awes every human being. Misteryoso, nakakahalina. Iyon ang isang dahilan kung bakit nagsisibilihan ang mga tao ng teleskopyo at ang iba naman ay nagsisiakyatan sa mga observatory at matataas na lugar. Everyone wants a piece of that shining rock with a golden tail appearing in the sky. Hindi bawat taon ay makakakita ka ng isang kometa. It takes years or decades to see them parade their glitters for the naked eye to see. Pero sa likod ng ganda at kinang ng mga kometa ay itinuturing ito ng iba na senyales ng kamalasan at ng delubyo. When comets appear, kings and significant people die. Political leaders are driven away from their countries tulad na lamang ni Marcos noong 1986 nang muling magpakita ang Halley’s comet. The great writer Mark Twain died in 1910 when the same comment also appeared. Hindi rin nakaligtas ang mga ordinaryong tao sa sinasabing delubyong dala ng nasabing kometa. A strong earthquake happened, forests were set ablaze by large meteors and even half on New York City burned as well. Kaya naman hindi masisisi ang mga tao na makapag-isip ng masama tungkol sa mga kometa. Kahit pa sa panahon ngayon na malayo na ang narating ng siyensya ay nananatiling may agam-agam tungkol sa pagpapakita ng mga ito. But not Odessa. Para sa kanya biyaya ang mga kometa. Nagsilbi itong bulalakaw na sumagot ng kanyang mga panalangin. Ito rin ang nagbigay daan para makilala niya ang taong magbibigay ng bagong kahulugan ng buhay niya. The man she learned to love. Mula sa terasa ng bahay ay tumingala si Odessa sa kalangitan na binibigyang liwanag ng buwan, mga bituin at higit sa lahat ng kometang may tila ginintuang sinulid na buhok. And in times like these, she remembers him. “Odessa, hinihintay ka na niya.” Muling tinitigan ni Odessa ang kometa at pilit minemorya ang hitsura noon. Gusto niyang maalala ang ganda ng kometa bago sumikat muli ang araw at lamunin na ang dilim. Nang makontento ay saka pa lamang niya nilapitan ang tumawag sa kanya. “Nasaan po siya?” “Nasa baba at kanina ka pa hinihintay.” Nginitian niya ang kausap at saka tinungo ang hagdanan. Hinigpitan pa niya ang suot na jacket upang mapawi ang mala-yelong ihip ng hanging amihan. Hudyat na iyon na malapit na ang pasko. Katunayan ay ngayon ang unang araw ng simbang gabi. At magsisimba siya kasama ang pinkaimportanteng tao sa buhay niya.