อาญาจอมมาร

ตอนที่ 6.คำสั่งจอมมาร/2

เธอมีนัดกับอแมนด้าเพื่อนอีกคน โดยนัดกันไปชุดแต่งงานของอีกฝ่ายที่กำลังจะจัดพิธีในอีกสองเดือนข้างหน้า

“ยายอแมนด้าที่เคยมาขอเป็นแฟนเธอตอนปีสองน่ะเหรอ ฉันนึกว่าเธอเลิกคบยายนี่ไปแล้ว”

ไอรีนไม่ค่อยถูกชะตากับอแมนด้า เพราะครั้งหนึ่งอีกฝ่ายเคยมาด่าว่าเธอ ด้วยเข้าใจว่าไอรีนเป็นคู่รักของโรสิตา ทำให้โรสิตาไม่ยอมรับรักอีกฝ่าย ซึ่งมีรสนิยมชอบสาวห้าว

“อแมนด้ากำลังจะแต่งงานกับจอร์จน่ะ จำได้ไหมนายแว่นที่อยู่คณะเดียวกับเราน่ะ” โรสิตายิ้มขำ เมื่อเห็นหน้าผะอืดผะอมของไอรีน เมื่อได้ยินชื่อของหนึ่งในชายหนุ่มที่เคยตามจีบตัวเอง

“ไม่น่าเชื่อว่ายายอแมนด้าจะตาถั่ว เลือกนายจอร์จหน้าไส้เดือนนั่นเป็นสามี”

ไอรีนทำท่าขนลุกขนพอง เธอนึกถึงจอร์จชายหนุ่มหัวเถิกตัวผอมสูงสวมแว่นหนาเตอะ ที่เคยมาตามจีบเธอมาราธอนถึงสามเดือนได้ จอร์จทำให้ไอรีนต้องขายหน้าเมื่อมาร้องตะโกนบอกรักเธอหน้าตึกเรียน จนถูกเพื่อนๆ ล้อเป็นเดือน ไม่พอยังเป็นเจ้าบุญทุ่มขนดอกกุหลาบมาประเคนให้เธอทุกวัน กว่าไอรีนจะสลัดนายหน้าไส้เดือนนี่หลุดพ้นไปจากวงจรชีวิต ก็เล่นเอาเหนื่อย

“คนเขารักกันควรยินดีด้วยนะ อย่าไปว่าเขาแบบนั้นสิไอรีน” โรสิตาปรามเพื่อน เมื่อเห็นไอรีนเริ่มนินทาสองหนุ่มสาว

“โอเค ยินดีก็ยินดี” ไอรีนกรอกตาไปมา ทำหน้าหน่ายกับความแสนดีของเพื่อนสาว โรสิตาไม่เคยโกรธเกลียดใครเป็นหรือไง ต่อให้ใครทำอะไรไม่ดีก็ไม่เคยเก็บมาเคืองใจ วีรกรรมของอแมนด้าที่เคยทำไว้กับโรสิตาเมื่อหลายปีก่อน มันใช่จะให้อภัยง่ายๆ เสียเมื่อไหร่ เมื่ออีกฝ่ายปล่อยข่าวว่าโรสิตาเป็นพวกโรคจิตชอบทำร้ายคู่นอนก่อนมีอะไรกัน จนทำให้ถูกเพื่อนทั้งมหาวิทยาลัยพากันนินทาและมองด้วยสายตาแปลกๆ แต่โรสิตาไม่แก้ข่าวซ้ำยังชอบใจที่ไม่มีใครมาวอแวกวนใจ

“จะไปกินข้าว หรือจะคุยกัน”

เสียงเข้มๆ ของจอมมารประจำบ้าน ดังขึ้นมา ทำเอาสองสาวที่มัวแต่คุยกัน รีบวิ่งเข้าไปในลิฟต์ที่คนพูดกดปุ่มเปิดประตูค้างไว้ อารามรีบร้อนทำให้ไอรีนรีบดันตัวเพื่อนรักเข้าไปข้างใน ร่างเพรียวบางของโรสิตาจึงเสียหลักถลาเข้าไปชนกับร่างสูงใหญ่ของเอริกเต็มเปาเกือบล้มคว่ำ หากอีกฝ่ายไม่คว้าตัวไว้ได้ทันก่อน วงแขนแข็งแรงโอบรัดเอวคอดไว้แนบชิดมืออีกข้างยังแตะปุ่มบนผนังลิฟต์คาไว้ แขนอีกข้างโอบรัดร่างบางจนแนบสนิทกับลำตัวหนา ใบหน้างามปะทะกับแผ่นอกกว้างจนได้กลิ่นหอมอ่อนของโคโลญผู้ชายที่ระเหยออกมาจากร่างนั้น โรสิตาเบิกตากว้างรีบผละออกห่าง จังหวะเดียวกับที่ใบหน้าคมก้มต่ำลงมาทำให้สัมผัสกับหน้าผากเนียนเต็มๆ สองหนุ่มสาวตกตะลึงนิ่งงันไปทั้งคู่ ดวงตาสบกันนิ่งราวกับโดนสะกด ก่อนจะรู้สึกตัวเมื่อได้ยินเสียงของไอรีน

“ขอโทษนะโรส พี่เอริก เจ็บหรือเปล่า ไอรีนขอโทษที่ซุ่มซ่าม” ไอรีนดึงตัวเพื่อนให้ออกมาจากอ้อมแขนของพี่ชาย

“มะ ไม่เป็นไร”

โรสิตาปฏิเสธเสียงสั่น หลบสายตาคมที่จ้องมองเธอ หัวใจสั่นไหวเต้นรัวราวกับตีกลอง อดนึกถึงเหตุการณ์เมื่อวันก่อนไม่ได้ แก้มนวลร้อนวูบขึ้นมาจนแดงปลั่ง

“เราเป็นผู้หญิงนะไอรีน อย่ากระโดกกระเดกให้มากนัก”

พี่ชายใหญ่ของบ้านตีหน้าขรึม ทำเสียงดุน้องสาว ก่อนจะกดปุ่มเลือกชั้น ให้ลิฟต์เคลื่อนตัวไป เขาหันหลังให้สองสาวสายตาจ้องตัวเลขบนผนังไม่ยอมหันไปมองหน้าใครอีก ทว่าเงาสะท้อนจากความมันวาวของผนัง ทำให้เขาเห็นใบหน้างามของสาวผมสั้นได้ถนัดตา และปฏิเสธไม่ได้ว่าสายตาเจ้ากรรมมันแอบจ้องมองเธออยู่

‘บ้าน่า... ยายนั่นไม่ใช่สเปกเราสักหน่อย ทำไมถึงได้เป็นแบบนี้นะ’

เอริกด่าว่าตัวเอง เมื่อรู้สึกตัวว่าเขาให้ความสนใจโรสิตามากเกินไปเสียแล้ว เขาก็แค่จับตามองพฤติกรรมของเธอ ไม่ใช่สนใจเธอแบบผู้ชายที่สนใจผู้หญิง เขาคงไม่บ้าไปชอบผู้หญิงที่ต้องสงสัยว่าเป็นพวกลักเพศหรอก ชายหนุ่มให้เหตุผลกับความคิดและความรู้สึกแปลกๆ ที่เกิดขึ้นแบบนี้ เพื่อให้ตัวเองสบายใจขึ้น...

ทั้งสามเดินทางมาถึงร้านอาหารไทยตามความต้องการของไอรีน โดยโรสิตาต้องเป็นฝ่ายโทรเปลี่ยนสถานที่นัดพบกับอแมนด้าและจอร์จเป็นที่ร้านนี้แทน โชคดีที่ทั้งสองอยู่ไม่ไกลจากร้านจึงมาถึงเกือบพร้อมๆ กัน โรสิตาขอแยกไปนั่งอีกโต๊ะด้วยความเกรงใจเอริกกับไอรีน แต่ไอรีนไม่ยอมเพราะอยากรู้เรื่องของอดีตเพื่อนตัวแสบกับนายแว่นที่เคยตามตื้อเธอ ว่ามาลงเอยกันได้อย่างไร เอริกเองจำต้องทำตามความต้องการของน้องสาว เขาเองก็อยากรู้รายละเอียดของโรสิตาอยู่เหมือนกัน จึงนั่งรับประทานอาหารเงียบๆ หูก็คอยฟังคนร่วมโต๊ะสนทนาไปด้วย

หลังจากจัดการกับอาหารเรียบร้อย ทั้งสี่ก็พูดคุยไต่ถามทุกข์สุขตามประสาคนไม่ได้พบกันมานาน จากที่ออมคำก็เริ่มคุยกันอย่างเปิดเผยโดยลืมไปว่ามีคนอื่น นั่งอยู่ด้วย

“ไม่นึกว่าเธอกับจอร์จจะมาแต่งงานกันได้ น่าประหลาด เอ๊ย... น่าแปลกใจเนอะ” ไอรีนหยิบการ์ดแต่งงานของทั้งคู่มาอ่าน พลางวิจารณ์ไปด้วย

จอร์จมองหน้าไอรีนด้วยแววตาระห้อยนิดๆ ถึงเขาจะตัดสินใจแต่งงานกับอแมนด้า แต่ก็ยังเสียดายนางฟ้าไอรีน อยู่ไม่น้อย แต่วาสนาไม่ถึงได้แต่ทำใจ เมื่อเจอคนที่พร้อมจะรักและแต่งงานกับเขาอย่างอแมนด้า เขาจึงได้แต่เก็บอดีตไว้ในใจ หนุ่มแว่นหันไปสบตากับว่าที่เจ้าสาวแล้วยิ้มให้เธออย่างอบอุ่น

“อแมนด้าเธอเป็นคนน่ารักครับ เธอรักผมและผมก็รักเธอ” เขาตอบแบบสุภาพ

“ใช่ จอร์จน่ะเป็นคนดี เขาดูแลฉันดี๊ดี” อแมนด้ายิ้มให้เจ้าบ่าวของตน ก่อนจะหันไปจิกตาใส่คนถามนิดหนึ่งตามประสาคนไม่ชอบหน้ากัน “เขาทำให้ฉันรู้ว่า ฉันเกิดมาเพื่อผู้ชายคนนี้ ไม่ใช่เกิดมาเพื่อรักผู้หญิงด้วยกัน ขอบใจมากนะไอรีนที่แย่งโรสไปจากฉัน ไม่อย่างนั้นฉันคงหลงผิด และไม่มีโอกาสได้เป็นเจ้าสาวอย่างวันนี้”

ตอนท้ายอแมนด้าแสร้งขอบคุณไอรีนกับโรสิตา ทำเอาคนที่นั่งเงียบฟังอยู่ถึงกับตาลุกวาบ ตวัดสายตามองสองสาวด้วยแววตาวาววับ ทว่า ไอรีนไม่ทันเห็นสายตาพี่ชายเพราะนั่งฝั่งเดียวกับเขา คนที่เห็นเต็มๆคือโรสิตากับเพื่อนทั้งสอง โรสิตากลืนน้ำลายลงคออย่างลำบาก รู้สึกเสียววาบที่ต้นคอ ไม่คิดว่าอแมนด้าจะโพล่งอะไรแบบนี้ขึ้นมากลางโต๊ะ

“อแมนด้า ฉันกับไอรีนเราเป็นเพื่อนกัน ไม่ได้เป็นอย่างที่เธอว่าสักหน่อย” โรสิตารีบทำความเข้าใจกับอแมนด้าใหม่ หวังว่าคำพูดของเธอจะทำให้เอริกเข้าใจเธอกับน้องสาวถูกต้อง

“แหม ไม่ต้องมาแก้ตัวหรอก ใครๆ ก็รู้ว่าเธอกับไอรีนน่ะ รักกันมากแค่ไหน ดูสิขนาดเรียนจบมาแล้วยังมาทำงานที่เดียวกันเลย”

อแมนด้าไม่ยอมเชื่อ ด้วยปักใจกับพฤติกรรมของสองสาวมาตลอด เธอจำได้ว่าไอรีนเคยไปคุยกับเธอ ให้เลิกตามตื้อโรสิตา ไอรีนบอกเต็มปากว่ากำลังคบกับโรสิตาเมื่อมาถามโรสิตา อีกฝ่ายก็ไม่ตอบอะไรยืนยันคำพูดของไอรีนได้ดี นั่นทำให้อแมนด้าอกหักจนยับเยิน และหันมาคบหากับจอร์จที่อกหักจากไอรีน กลายมาเป็นความรักและมั่นคงจนตกลงแต่งงานกันในที่สุด

“นี่จะมาแจกการ์ดเชิญไปงานแต่ง หรือจะมาคุ้ยเขี่ยหาอดีตจ๊ะ” ไอรีนเริ่มไม่พอใจเมื่ออแมนด้ากำลังล้ำเส้น “คดีเก่าที่เธอเอาโรสไปนินทาเสียๆ หายๆ ยังไม่ได้เคลียร์เลยนะ โรสเขาอุตส่าห์ไม่เอาเรื่อง และยินดีพบกับพวกเธอสองคน ยังมาปากเสียอีก”

“ผมต้องขอโทษแทนอแมนด้าด้วยครับ อแมนด้าให้เกียรติโรสกับไอรีนบ้างสิ”