หลายวันผ่านไป_
"รีบเก็บของแบบนี้จะกลับไปนอนบ้านเหรอปลาวาฬ?" ลิลลี่รีบเข้ามาถาม เมื่อเห็นว่าเพื่อนสาวกำลังจัดกระเป๋าเป้สีชมพู หลังพวกเธอมาอยู่หอพักได้เกือบสองอาทิตย์ เพราะต้องทบทวนตำราเรียนอย่างหนัก
"พรุ่งนี้ก็ได้เจอกันแล้วนะลิลลี่ เหงาเหรอพอไม่มีคนนอนด้วยหน่ะ" ร่างบางเอ่ยแซว เดินไปที่โต๊ะหนังสือรื้อเอาเล่มวิชาสำคัญขึ้นมาวางไว้ ให้เพื่อนสาวอ่านทบทวนช่วงก่อนนอน
"ก็ต้องเหงาหน่ะสิ แล้วนัททิวจะไปส่งใช่ไหม เราติดรถไปด้วยดีกว่า"
"ได้สิ แต่ต้องกลับมาอ่านหนังสือนะ" นิ้วชี้เรียวยาวแสร้งยกขึ้นขู่
"ดุจังเลยนะเนี้ย ใครได้เป็นแฟนคงกลัวน่าดูเลย" เพื่อนสาวส่งเสียงตามหลัง เห็นว่าปลาวาฬมีท่าเร่งรีบจนจะเดินตามไม่ทัน
"...จะไปมีได้ไงล่ะ" เธอแทบหยุดชะงักในตอนได้ยิน แม้ผ่านมาหลายวันก็ยังอดนึกถึงถ้อยคำของฟอเรสต์กับเรื่องจริงที่ฟรองซัวส์พูด มันยังตอกย้ำอยู่ในความคิด
"ให้เราช่วยถือนะ ทำไมลิลลี่ปล่อยใ
