กลางดึก_
"คุณ..." เป็นเสียงหวานเอ่ยเรียกยามเปลือกตาเลื่อนเปิด แต่ต้องแปลกใจที่ตัวเธอนอนเปลือยอยู่บนเตียงคนเดียว จนนึกถึงคำพูดที่แอบได้ยินช่วงก่อนนอน
~มึงหมายถึงแผนกูหน่ะเหรอ~ เธอแอบฟังฟอเรสต์คุยสนทนากับใครบางคนในสายโทรศัพท์ อยู่นอกระเบียงหลังคิดว่าเธอหลับไปแล้ว
~สำเร็จไปแล้วสิว่ะ ยัยนั่นก็แค่ผู้หญิงธรรมดาใจง่ายจะตายไป~ คนบอกยังยืนหันหลังให้เธอ โดยที่ไม่รู้ว่าเขาได้พ่นวาจาเราะร้ายทิ่มแทงคนฟัง
~ไม่แล้วว่ะ มันไม่มีอะไรให้น่าเอาชนะ มันหมดสนุกแล้ว~
"คุณมันแย่ที่สุดเลย...อึก" แค่นึกถึงประโยคพวกนั้น ทำใจดวงเล็กมันร้าวราน โลกทั้งใบของเธอพังสลายในเสี้ยวนาที เมื่อเธอปล่อยให้คนอื่นเข้ามาช่วงชิงความบริสุทธิ์ไปเอง
หญิงสาวรีบยกมือปาดน้ำตาแทบเอ่อล้น รวบเก็บเสื้อผ้านำมาสวมใส่ลวกๆ ก่อนจะก้าวฝีเท้าเบา เดินไปเปิดประตูในตอนที่ชั้นบนทุกคนยังหลับสนิท
แก๊ก~
"...ปลาวาฬ" ฟรองซัวส์ถามเสียงสั่นคลอน ท่
