Karan
Sabah uyandığımda, her zamanki gibi yanımın boş olduğunu gördüm. Sabahın erken saatlerinde yine gitmişti. Neden böyle yaptığını bir türlü anlayamıyordum. Hızla giyindim ve eve dönmek için hazırlanmaya başladım. Bugün büyük gündü, evleniyordum. Hem de daha önce evleneceğim kızın ikiziyle. Dünyada kaç kişinin başına böyle bir şey gelirdi ki? Elimdeki gücün bile bir anlamı olmadığını anladım o an.
Eve vardığımda, ortam tam bir cenaze evi gibiydi. Annem, bu kızla da evlenmemi istemediği için ağlamaktan gözleri kızarmış, yataktan bile çıkamıyordu. Onu teselli etmek için odasına gitmek istedim, ama kapıyı açar açmaz, “Çık dışarı!” diye üzerime bağırdı. Annemi ilk defa bu kadar sinirli görüyordum. Daha fazla uzatmadan odadan çıktım ve hazırlanmak için kendi odama gittim.
Sıcak bir duş, a
