CHAPTER 3
1042 Words
CHAPTER 3
Max POV.
It was her 3rd day here in my house but still standing and keep on fighting. At talagang naiinis ako dahil nalalagpasan niya ang mga kalokohan ko.
And now tignan natin kung makakaya pa niyang mag stay dito lalo na't gagamitin ko siya.
"Rose.." pagtawag ko sa kanya.
Hindi niya ako pinansin at patuloy lang siya sa paglalakad.
"Wait.." paghila ko sa mga braso niya.
"Ano? Kung gusto mo akong lumayas dito lalayas ako! Hihintayin ko si Ma'am Maxine nang makapag paalam ako." Umiiyak siya but f**k bakit ako nap-paused?
"W-wait, im so sorry for what happened earlier." Paghihingi ko ng tawad.
"Kung kaya mokong ikulong sa bahay ng aso ano pa kaya ang susunod mong gagawin?" Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko but fuckkk! Bat ako naawa sa kanya?
"Sorry, Rosee patawarin moko pleasee hindi na mauulit." Pagluhod ko sa kanya.
At dahil aktor ako mabilis ko siyang napaniwala at ngayon maghanda siya sa suunod na mangyayari.
I give her a hug before i go to my room, napatawad na niya ako kaya okay na. Makakabawi na naman ako.
Rosewell's POV.
Hindi ko talaga kinaya kanina at kinulong niya ako sa bahay ng aso, pano niya nagagawa yun wala ba siyang konsensya? Pero okay na at humingi na siya ng paumanhin kung kung hindi kolang talaga siya amo hindi ko siya papatawarin.
Mabuti nalang at marunong siya humingi ng sorry kahit na ganon ang ugali niya at nadadala ako sa charm niya.
"Rose kailangan mo ngayon mag grocery." Si Ma'am Maxine.
"Ngayon po?"
"Oo para bukas di kana lalabas kasi aalis kami."
"Don't worry andyan naman si Mang Kanor magda-drive."
"Umuwi po siya Ma'am eh." Sagot ko naman.
Maaga kasi si Mang Kanor umuwi dahil pinatawag siya ng asawa kasi may emergency daw.
"Pano yan."
"Magta-taxi nalang ako Ma'am." Sagot ko naman para di na ako lumabad bukas.
"No, may driver kana." Sabay tingin sa pababang si Max.
"Ay okay napo kahit mag taxi ako." Pagpipigil kopa.
"Max, may uutos ako."
"What?" Walang emosyong tanong niya sa Mommy niya.
"Ipag drive mo si Rose nang makapag grocery na."
"Ma'am, hindi ako driver at isa pa andyan naman si Manong." Reklamo niya.
"Wala siya anay kaya no choice, ngayon na."
Wala siyang magawa kundi sundin ang utos ng Mommy niya.
* * * * * *
Maya-maya pa ay may nag text sakin habang nasa byahe kami.
From Nanay:
"Nak, kailan ka magpapadal"
"Hmm, bukas tatanungin ko kung pede." Mabilis kung reply.
"Arghhh! Can you please turn on that stupid sound??!" Reklamo niya.
Mukhang naiinis siya sa ringtone ko.
"Sorry." At pinatay ko naman.
"Wala kabang ibang phone?"
"Wala, sorry kung cheap sa paningin mo balang araw makakabili rin ako ng katulad sayo." Sagot ko naman.
"As you wish."
At ibinaba na niya ako sa tapat ng supermarket.
"Hindi moko sasamahan?"
"Bakit? Ang sabi ni Mommy ipag drive kita, lampa kaba? Alam mo namang may makakita sakin at pagkaguluhan." Sagot niya.
Oo nga pala sikat nga pala siya, mabuti pa siya napapansin kahit na mayaman siya e kaming mahihirap hindi nga kami pinapansin.
Ilang oras pa at muli akong nakalabas ng supermarket andaming tao at ang haba ng mga pila kaya nahirapan ako. Marami akong dalang grocery's at medyo dinamihan din kasi para hindi na ako makalabas pa baka raw maligaw ako at hindi makabalik.
Malaki kasi ang Manila kaya maliligaw ka talaga at subdivision pa naman ang bahay nila.
Tumigil mona ako at hinanap ang kotse pero parang wala dito. Natatandaan ko dito ako kanina niya ibinaba at bakit wala siya dito?
Nagantay pa ako at nakaka 30minutes na akong nakatayo kakahintay pero wala talaga.
Isang oras ang nakalipas wala parin.
Marami na ang nagsisilabasan sa supermarket.
"Taas ang kamay." Nanginig ang buo kung katawan nang may tumutok na patalim sa katawan ko. "Ibigay mo lahat ng pera mo kung ayaw mong mamatay." Dagdag pa niya.
Tinakpan niya ang bunganga ko dahilan para hindi ako makasigaw. Tumulo ang luha ko dahil sa sobrang kinakabahan ako baka kung mamatay ako dito.
"Wag po parang awa mona." Sagot kopa habang tinatakpan ang bunganga ko.
"Kung gusto mong mabuhay pa ibigay mona!" Sigaw niya.
"Hey!"
"Blugggggg!"
"Bogshhhh!"
Suntok, sipa at dun nalang nakita kung nakahandusay na siya sa gitna ko.
"Let's go." Halod natulala ako at naramdaman ko nalang hinahatak na niya ako paalis.
"What are you doing? Gusto mobang mamatay?!" Singhal niya sakin habang nasa kotse at ako'y tulala parin at hindi makapaniwala.
"Salamat!" Paghahagulgul ko at niyakap ko siya. "Kung wala ka siguro hindi ko alam kung sa morgue na ako ngayon!" Habang umiiyak at yakap-yakap siya.
"Wag kangang O.A! Sa susunod wag ka kasing tatanga-tanga!" Alala niyang sabi sakin.
Hindi talaga ako makapaniwala sa nangyari sakin at first time koto. pano nalang kung wala si Max? Siguro duguan na ako dun.
"Ba't ba kasi iniwan moko?"
"f**k! Parking lot ba yun?" Sagot pa niya habang nagmamaneho.
Nagulat ako ng sunod-sunod na tumunog ang cellphone niya at nabasa ko ito dahil nasa frontseat ako.
"Max is so kind!!!"
"Sino kaya yung babaeng sinagip niya?"
"Ahhgsshhhh mababaliw ako!"
"Makita kolang ang babaeng yun talaga sinakay pa sa kotse!!"
"Pero ang swerte ni gurlll!"
"No.1 Trending na si Savior Max!"
Napakunot naman ang noo ko, pinaguusapan kami? Ganito naba siya kasikat?
"Nahhh, nevermind that rumor." Pagsalita niya.
"Sikat kanga talaga?"
No.1 trending ganon? E ilang minuto palang ang nangyari at ang bilis nang balita? Sino kaya nakakita samin? Bakit nila nalaman?
Max's POV.
Mas dumami pa ang followers ko at fans nang simulang magtrending kami ni Rose what the heck siya lang pala makakapagbalik ng popularity ko e.
Kailangan kopang dumami ang fans ko para maibalik na ako sa project at parang palubog na ang Team JoMax at pinalitan ng Team MaxWell ang galing din mag-isip ng mga fans ko.
Bakit kopa kasi inaaway si Rose? Bakit hindi ko siya iniingatan s siya lang naman pala magpapaangat sakin kailangan kung makabawi.
Kailangan kung malaman niya na mabait ako pero syempre gagamitin kolang siya just for fame hindi ako magmamahal ng mga probinsayana kung hindi lang talaga malakas ang spark namin sa fans hindi ako makikipagbati pasalamat siya mahal ko ang fans ko.
- Writer
