ทันทีที่ประตูบ้านที่บังคับด้วยรีโมทเปิดออก รถยนต์ของลอเรนโซ่มาจอดภายในอาณาเขตบ้านหลังหนึ่งที่อยู่บนเขา บ้านหลังนี้เป็นบ้านสองชั้นอยู่บนพื้นที่ไม่ถึงครึ่งเอเคอร์ หากคำนวณเป็นค่าพื้นที่ในประเทศไทยก็จะอยู่ที่ประมาณหนึ่งร้อยตารางวา และเป็นบ้านที่มีรั้วรอบขอบชิด
“บ้านใครคะ” นรินทร์ธิราถาม
“บ้านหลังแรกของฉันเอง บ้านที่ฉันซื้อมาด้วยน้ำพักน้ำแรงของฉัน” นรินทร์ธิราทำหน้าแปลกใจกับคำตอบ คำว่าน้ำพักน้ำแรง คำนี้ในความหมายของเธอนั้นคือ ต้องทำงานแลกเงิน แล้วคนอย่างเขาที่นอนบนกองเงินกองทอง ไม่จำเป็นสักนิดเดียวที่ต้องหาเงินซื้อบ้านหลังนี้ “เธอคงสงสัยล่ะสิว่า ทำไมฉันถึงพูดว่า บ้านหลังนี้ฉันซื้อมาจากน้ำพักน้ำแรงของฉัน”
เขาถามเมื่อรู้เท่าทันความคิดนรินทร์ธิรา จะไม่ให้รู้ได้อย่างไรก็หน้าเธอเต็มไปด้วยเครื่องหมายคำถาม นรินทร์ธิราพยักหน้าแทนคำตอบ ลอเรนโซ่จึงเฉลยให้เข้าใจมากขึ้น
