สายตาของชายหนุ่มที่นั่งอยู่โต๊ะเยื้องกันทำให้ลอเรนโซ่เกิดความไม่พอใจขึ้นมา เป็นเพราะสายตาเขาคนนั้นมองมายังนรินทร์ธิราแทบไม่วางตา มองไปดื่มเครื่องดื่มไป ไม่สนใจสตรีสองคนที่นั่งขนาบข้าง ราวกับว่าบนโลกใบนี้ไม่มีที่ใดให้มอง นอกจากสาวน้อยมหัศจรรย์ของเขา เป็นสายตาที่ผู้ชายรู้กันดีว่า รู้สึกอย่างกับคนที่มอง
มันก็ได้แค่มอง...แต่ไม่มีวันได้แตะต้อง
ลอเรนโซ่รู้จักเจ้าของสายตาคู่นั้นดี เขาคือฟรังโก้ คนที่เรียกตัวเองว่ามาเฟีย แต่แท้จริงแล้วแค่เกาะกางเกงคนเป็นพ่อทำมาหากินและสร้างความเป็นใหญ่ให้ตัวเอง มีเรื่องมีราวกับใครดิเอโก้ คนเป็นพ่อก็จะมาเคลียร์ให้ คนจึงมองว่าฟรังโก้ร้าย มีอิทธิพล ทว่าสำหรับลอเรนโซ่ เขากลับมองฟรังโก้เหมือนเด็กที่ยังไม่โต ยังยืนด้วยแข้งขาตัวเองไม่ได้ แล้วไม่มีวันยืนได้ด้วย
“คุณลอเรนซ์คะ พรุ่งนี้ฉันขอไปร้านพี่แซมได้ไหมคะ พี่แซมเปิดร้านนวดน่ะค่ะ ฉันอยากไปอุดหน
