แควก!
เสียงชุดเดรสรัดรูปสีฟ้าอ่อนปาดไหล่ถูกฉีกขาดผ่ากลางด้วยน้ำมือของเจ้าของห้องนอนแห่งนี้
“เอาสิ ทำเลย อยากย่ำยีฉันยังไงก็ทำ จะทำจนฉันเดินไม่ได้ เดินขาถ่างก็เชิญ แต่อย่าคิดว่าฉันจะรักคุณ ทำยังไงก็ไม่มีวันนั้นหรอก ถึงฉันท้อง ฉันก็ไม่ให้ไอ้เด็กนั่นได้เกิดมาหรอก ฉันจะฆ่ามันเพราะฉันเกลียดพ่อมัน” หล่อนนอนแน่นิ่ง น้ำตาคลอ กำมือแน่นข้างลำตัวด้วยความเคียดแค้น
“ทำไมตาใจยักษ์ใจมารแบบนี้ ตาทำให้พี่เจ็บมากรู้ไหม พี่เจ็บตรงนี้ เจ็บตรงนี้เข้าใจไหม” ดึงมือเล็กทิ้งที่กำกำปั้นแน่นมาทุบอกตัวเองแรง ๆ ด้วยความเจ็บปวด
“เจ็บนักก็ไปตายซะสิ ไปตายสิถ้าทนไม่ไหว เอาสิ อยากทำอะไรก็ทำ” มือเล็กดึงจากการจับกุมมาถอดกางเกงซับในและกางเกงในของตัวเองออก และปลดดึงบรากาวของตัวเองออกให้พ้น และชุดที่ขาดผ่ากลางทิ้ง ตอนนี้เธอเหลือแต่ร่างเปลือยเปล่า เมื่อเปลือยแล้วก็ทิ้งตัวนอนราบเหมือนเดิม พร้อมกับแยกเรียวขาทั้งสองออกให้ชายหนุ
