PROLONGED
272 Words
"NO WAY! I will never marry that poncio's pilate, Daddy!"
"Then, prepare yourself to be a beggar, Hija. wala na akong magagawa pa upang protektahan ka sa ngayon."
"Mayroon, Daddy! Iyon ay maging matatag ka. Paano mo ako ipapakasal sa taong hindi ko mahal? Alam kong hawak ka ng taong iyon sa leeg kaya't kamo ay wala kang magagawa."
Sa tinuran ng anak ay natahimik ang Don. Totoo naman kasi ang sinabi nito. Stable ang income ng kumpanya nila. At hawak-hawak pa niya ang kumpletong papeles.
"See, Daddy? Alam kong iba ang sinasabi ng isipan mo kaysa iyong puso," muli ay wika ng dalaga dahil hindi naging kaila sa kaniya ang reaksyon nito.
Then...
"Go, Darling. Take this bag with you. Kahit ano man ang mangyari ay huwag mong iwala iyan. Saka mo na lang buksan oras na makasigurado kang nasa ligtas kang lugar. Sige na, anak. Huwag mo akong alalahanin."
"Pero, Daddy---"
"Listen to me, Hija. Sa oras na ito ay maaring nakarating na sa kanila na nandito ka. At oras na maabutan ka ay wala na talaga akong magagawa. Always remember that your old father loves you so much."
Kahit ano'ng pagtanong ng dalaga ay hindi siya pinansin ng ama bagkus ay dinala siya sa daang sila lamang ang nakakalam.
"BAKIT! Ano ang kasalanan ko at pati nobya ko ay hindi ninyo pinatawad!"
"Don't say that, anak---"
"Kung sino man ang gumawa nito sa kaniya ay magtago-tago na! Dahil kahit butas ng karayom ay papasukin ko upang maparusahan! Wala silang karapatang gawin ito!"
Hanggang saan nga ba siya dadalhin ng galit at hinagpis dahil sa pagkawala ng pinakamamahal na kasihtahan?
- Writer
