บทที่ 4
1122 Words
“ก็ได้ครับ ถ้าน้องอิงไม่ไปแจ้งความก็ไม่เป็นไร ว่าแต่น้องอิงขับรถไหวไหมครับ ถ้าไม่ไหว เดี๋ยวจอดรถไว้ที่นี่ก่อน ผมจะไปส่งน้องอิงที่บ้านเอง ส่วนรถของน้องอิง ผมจะโทรตามลูกน้องให้ขับไปให้น้องอิงที่บ้าน”
อิงฟ้าเกิดอาการลังเล รู้ว่านาทีนี้ตนเองไม่มีแรงขับรถกลับบ้านแน่ แต่ก็ไม่อยากทิ้งรถไว้ เพราะเกรงว่ารถจะถูกขโมยได้
“น้องอิงกลัวรถหายนะคะ”
“ไม่ต้องกลัวครับ ลูกน้องของผมพักอยู่แถวๆ นี้ ไม่เกินห้านาที พวกเขาก็มาถึงแล้วครับ หรือถ้ารถของน้องอิงหาย ผมจะซื้อชดใช้ให้น้องอิงเองครับ”
“ก็ได้ค่ะ น้องอิงสารภาพตามตรงว่าตอนนี้ไม่มีแรงขับรถเลยค่ะ”
อิงฟ้าเอ่ยบอกเสียงแผ่วเบา คำตอบของเธอทำให้พระเอกขี่ม้าขาวคลี่ยิ้มออกมาได้
“ถ้ายังงั้นไปเถอะครับ ผมขออนุญาตช่วยประคองน้องอิงนะครับ”
เจ้าของนัยน์ตาคมกริบเอ่ยขออนุญาตด้วยท่าทีสุภาพ รอให้อิงฟ้าพยักหน้ารับคำ จึงโอบแขนไปรอบเอวเล็ก ช่วยประคองร่างบอบบางให้ลุกขึ้นยืนและเดินตรงไปยังรถสปอร์ตของตนเอง
แม้เพิ่งเจอเรื่องร้ายๆ เมื่อไม่กี่วินาทีที่ผ่านมา แต่อิงฟ้ากลับคลี่ยิ้มออกมาได้ หลังจากได้รับการปกป้องจากบุรุษผู้นี้ นอกจากจะประคองเธอให้เดินมาที่รถสปอร์ตหรูหราแล้ว ยังทำหน้าที่เป็นสุภาพบุรุษ เปิดประตูรถยนต์ให้ และประคับประคองกระทั่งเธอเข้าไปนั่งในรถเรียบร้อยแล้ว
พระเอกขี่ม้าขาวแย้มยิ้มอบอุ่นให้กับอิงฟ้า ก่อนจะเคลื่อนรถออกอย่างนุ่มนวล โดยไม่ลืมโทรให้ลูกน้องของตนเองมาขับรถของอิงฟ้าไปส่งที่บ้านของหญิงสาวด้วย
“น้องอิงขอบคุณคุณมากๆ เลยนะคะ ถ้าไม่ได้คุณ น้องอิงยังไม่รู้เลยว่าตัวเองจะเป็นยังไง...”
มือใหญ่ผละจากพวงมาลัยรถยนต์ มากุมมือเล็กที่วางอยู่บนหน้าตัก แล้วบีบเบาๆ พร้อมกับเอ่ยปลอบอิงฟ้าไปด้วย
“อย่าคิดถึงมันอีกนะครับน้องอิง จำแค่เพียงว่าตอนนี้น้องอิงปลอดภัยแล้วก็พอครับ”
“ค่ะ น้องอิงจะทำตามที่คุณบอกค่ะ”
อิงฟ้ายิ้มหวาน ดวงตาคู่สวยทอดมองเจ้าของใบหน้าคมเข้มด้วยแววตาเทิดทูนระคนรักใคร่ อบอุ่นใจที่มีมือใหญ่คอยจับกุม อุ่นวาบไปทั้งหัวใจดวงน้อยในทุกครั้งที่ถูกเรียกว่า ‘น้องอิง’
อิงฟ้ากำลังตกอยู่ในภวังค์ของพระเอกขี่ม้าขาว ดวงตาทั้คู่ทอดมองแน่นิ่งอยู่ที่ใบหน้าหล่อเหลา จนไม่รู้ว่าอีกฝ่ายได้ขับรถมาถึงหน้าบ้านของเธอแล้ว
“น้องอิงครับ มองแบบนี้ผมคิดเงินด้วยนะครับ”
อิงฟ้าถึงกับอายหน้าแดงซ่านกับคำสัพยอกของชายหนุ่ม
“ถึงบ้านของน้องอิงแล้วครับ”
ชายหนุ่มเอ่ยบอกยิ้มๆ ก่อนจะก้าวลงจากรถ ยังคงทำหน้าที่ของสุภาพบุรุษ ด้วยการเดินอ้อมไปเปิดประตูรถให้อิงฟ้าด้วย
“เชิญ น้องอิงครับ”
อิงฟ้ากำลังใจละลายกับความเป็นสุภาพบุรุษของฮีโร่ เพราะนอกจากจะเปิดประตูรถให้เธอแล้ว ยังยื่นแขนเข้ามาในรถให้เธอจับประคองลงจากรถด้วย
“ขอบคุณมากค่ะ”
หญิงสาวเอ่ยขอบคุณเสียงหวาน ร้อนวูบวาบดั่งกระแสไฟไหลพล่านทั่วทุกเส้นเลือดในทุกครั้งที่ได้จับต้องต้นแขนแข็งแกร่ง
“เดี๋ยวผมกดกริ่งให้เด็กรับใช้มาเปิดประตูให้น้องอิงนะครับ”
เอ่ยบอกไปแล้ว ก็ทำท่าจะไปกริ่งหน้าบ้าน แต่ถูกอิงฟ้าห้ามไว้เสียก่อน
“ไม่ต้องหรอกค่ะ น้องอิงมีกุญแจเปิดประตูรั้วค่ะ”
“ถ้างั้นขอกุญแจให้ผมด้วยครับ” มือใหญ่แบมาตรงหน้าเพื่อรอรับลูกกุญแจจากหญิงสาว
อิงฟ้าควานหาลูกกุญแจในกระเป๋าสะพายอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะวางลงไปบนฝ่ามือใหญ่ แล้วก็ต้องใจเต้นรัวเร็วเมื่อถูกรวบมือเล็กไว้ แล้วจับจูงให้เดินตรงไปที่ประตูรั้วด้วยกัน
“น้องอิงเข้าไปในบ้านได้แล้วนะครับ”
เจ้าของนัยน์ตาคมกริบเอ่ยบอก หลังจากเปิดประตูรั้วบานเล็กให้หญิงสาวแล้ว
“คุณเข้าไปดื่มกาแฟก่อนไหมคะ น้องอิงจะได้แนะนำให้คุณแม่ได้รู้จักกับคุณที่ช่วยชีวิตของน้องอิงไว้”
อิงฟ้าไม่ยอมเข้าไปในบ้าน เอ่ยขอร้องไปแล้ว ก็ได้แต่หวังว่าอีกฝ่ายจะทำตาม เธออยากแนะนำให้มารดาได้รู้จักกับฮีโร่ของเธอจริงๆ
“เอาไว้วันหลังดีกว่านะครับ วันนี้ดึกมากแล้ว คงไม่เป็นการเหมาะสมสักเท่าไร หากผมจะเข้าไปรบกวนคนในบ้าน”
“แต่น้องอิงอยากขอบคุณคุณ และอยากทำอะไรเพื่อเป็นการตอบแทนคุณบ้างนะคะ”
“น้องอิงได้ ‘ตอบแทน’และ ‘ชดใช้’ ให้ผมแน่นอนครับ”
เพราะกำลังปลื้มและเทิดทูนบุรุษตรงหน้าเป็นอย่างมาก อิงฟ้าจึงไม่ทันได้สังเกตกับถ้อยคำบางคำที่เน้นหนัก พร้อมกับดวงตาคมกริบไหววูบเผยให้เห็นความชิงชังระคนโกรธแค้นในชั่วขณะ
“น้องอิงเข้าไปในบ้านนะครับ ถ้าไม่เห็นน้องอิงเข้าไปในบ้าน ผมก็ยังเป็นห่วงน้องอิง ผมจะไม่กลับบ้านจนกว่าจะเห็นว่าน้องอิงปลอดภัยดีแล้ว”
เมื่ออิงฟ้าไม่ยอมเข้าไปในบ้าน เจ้าของนัยน์ตาคมกริบจึงดันแผ่นหลังให้หญิงสาวก้าวเดินเข้าไปในบ้าน พร้อมกับปิดประตูรั้วให้ด้วย
“ผมกลับแล้วนะครับ”
“เดี๋ยวค่ะ น้องอิงยังไม่รู้จักชื่อคุณเลยนะคะ”
อิงฟ้าเอ่ยถามเจ้าของร่างใหญ่กำยำ ที่กำลังเดินตรงไปยังรถยนต์ ขณะเดียวกันก็อยากเขกหัวตัวเองจับใจ เมื่อเพิ่งนึกได้ว่าตนเองลืมถามชื่อของฮีโร่คนเก่ง
ร่างใหญ่กำยำค่อยๆ หันมามองใบหน้างามที่กำลังยิ้มให้ ชายหนุ่มกระตุกยิ้มเหยียดตรงมุมปาก ก่อนจะเอ่ยตอบเสียงเย็น
“รามิน ผมชื่อรามิน จำชื่อผมให้ขึ้นใจนะครับ อิงฟ้า!”
“ค่ะ คุณรามิน”
อิงฟ้ารับคำเสียงหวาน มองตามร่างใหญ่กำยำ ที่ก้าวเดินเร็วๆ ไปขึ้นรถสปอร์ตด้วยแววตาชื่นชม ยกย่องให้ ‘รามิน’ เป็นเทพบุตร เป็นฮีโร่ในดวงใจ โดยหารู้ไม่ว่า ‘เทพบุตร’ คนนี้กำลังกลับมาเพื่อแก้แค้นทุกคนที่ทำให้เขาเสียใจกระทั่งต้องฆ่าตัวตายในชาติภพที่แล้ว...
- Writer
