บุรุษห่วย ๆ เช่นเจ้า ข้าไม่ต้องการ

-บทที่-2 ความเสียใจ

-บทที่-2 ความเสียใจ

“อะ ซี้ดดด พี่กรณ์คะ นีเสียว อื้อ ละ ลิ้นพี่กรณ์สากดีเหลือเกิน มะ เมียเสียวมาก ฮื้อ” เสียงหวานหยาดเยิ้มที่คุ้นเคยนั้นกระตุกใจของวันวิสาจนปวดหนึบ

เพราะเสียงที่ได้ยินเป็นเสียงของเพื่อนรักของเธอ

“อืม ของเมียอวบนูนเลียมันขนาดนี้ ผัวจะไม่เลียให้เมียติดใจได้ยังไงล่ะครับ” เสียงของแฟนหนุ่มแทรกมาให้วันวิสาได้ยิน หญิงสาวแทบล้มทั้งยืน

ในที่สุด สิ่งที่หวาดกลัวก็มาถึงจนได้

“อ่าส์ ซี้ดดด ถะ ถ้าหากยัยสารู้ ว่าผัวของตัวเองมาเลียหอยให้เพื่อนตัวเองทุกคืน จะทำหน้ายังไงนะคะ” น้ำเสียงระริกระรี้ของฐาปนีย์ช่างยั่วยวนปกรณ์เหลือเกิน

ผัวเพื่อนแซ่บจริงอะไรจริง และเธอก็หลงรักผัวเพื่อนเข้าแล้ว อยากแสดงตัวให้ทุกคนเห็น โดยเฉพาะคู่หมั้นของคนที่กำลังโลมเลียร่องรัก

“แผล่บ ๆ รู้ก็ดีสิครับ ผัวอยากให้สารู้เหมือนกัน จะได้รู้ว่าหอยของนีทำให้ผัวติดใจแค่ไหน” ใบหน้าหล่อเหลาซุกอยู่บนความเป็นหญิง ทั้งปากและลิ้นต่างทำงานอย่างช่ำชอง

ลีลาอันยั่วยวนเร่าร้อนของชู้รักมันเร้าใจชายหนุ่มเป็นอย่างมาก ถึงจะมีอะไรกันทุกคืนเขาก็ไม่เคยเบื่อสักนิด มีแต่อยากมากขึ้น ๆ แตกต่างกับแฟนสาว แม้จะมีลีลาที่ดี แต่กลับไม่ชวนฮึกเหิมจนอยากทำเรื่องอย่างว่าเลยแม้แต่น้อย เขาจึงลุ่มหลงฐาปนีย์จนทำผิดกับคนรักไปโดยไม่รู้ตัว

ชายหนุ่มเลิกเลียกลีบดอกไม้ของชู้รัก ก่อนจะนำแท่งเนื้อใหญ่มุดเข้าสู่โพรงรักของเพื่อนแฟนจนสุดความยาวโดยที่ฐาปนีย์ยังไม่ทันตั้งตัว

สวบ!

“อะ อ๊าส์”

“อะ ซี้ดด คับแน่นเหลือ เอาอยู่ทุกวันก็ยังฟิต ซี้ด หอยของเมียพี่นี่ดีจริง ๆ ผัวรักผัวหลงจนไปไหนไม่รอดแล้ว” ชายหนุ่มกระแทกความใหญ่ยาวรุนแรง จนคนใต้ร่างกรีดร้องเสียงหลง

“อะ อ๊าส์ ระ แรง ๆ ค่ะ ผัวขา” ภาพตรงหน้ามันทำให้หัวใจของวันวิสาแหลกยับเยิน ผิดหวังกับสิ่งที่คนรักมอบให้ ช่างเป็นของขวัญวันเกิดที่มีค่ามากที่สุดจริง ๆ

ทั้งคู่โรมรันถึงพริกถึงขิง ผลัดกันรุกผลัดกันรับ เมามันกับบทรักจนเตียงนอนยับยู่ยี่ กลิ่นคาวสวาทฟุ้งกระจายไปทั่วห้อง เสียงกายหยาบกระแทกกันอย่างหยาบโลน สร้างความขยะแขยงปนเปไปกับความเสียใจของวันวิสา

เสียงครวญครางกระเส่าบาดใจ เมื่อทั้งคู่จับจูงมือกันไปใกล้จะแตะขอบฟ้า

“ซี้ดดดด จะแตกแล้ว” ชายหนุ่มกัดฟันกรอด ๆ ความคับแน่นตอดรัดเขาแรงเกินไปแล้ว

“อ๊าส์ ผัวขา แตกใส่เมียเลย อ๊าส์”

“ซี้ดดด ตะ แตกแล้ว โอ้วววว” ปกรณ์เกร็งไปทั้งตัว เขาแระแทกลำแกร่งเข้าร่องรักฐาปนีย์แรง ๆ สามสี่ครั้งก่อนจะคำรามลั่นห้อง ปล่อยน้ำเชื้อสู่โพรงรักจนไหลย้อยเปื้อนผ้าปูที่นอนเนื้อดี

วันวิสาน้ำตาอาบแก้ม หัวใจบอบช้ำหนักกับภาพบาดตาตรงหน้า หญิงสาวข่มความเจ็บปวด เชิดหน้าขึ้น เม้มริมฝีปากแน่น ปากอิ่มเอื้อนเอ่ยถามคนรักเสียงสั่นพร่า

“มีความสุขมากไหมคะพี่กรณ์”

“มากสิ พี่มีความสุขมาก ของนีดีขนาดนี้คืนนี้ไม่ต้องนอนกันนะครับ” ปกรณ์ตอบกลับแต่สะโพกสอบยังคงหมุนวนไม่หยุด ถึงจะแตะขอบฟ้าไปแล้วแต่ช่องทางรักของฐาปนีย์ยังคงบีบรัดแน่นจนแท่งเนื้อแข็งขึ้นมาอีกครั้ง

ชายหนุ่มชะงักกึกกับน้ำเสียงอันคุ้นเคย ตอนที่ถึงสวรรค์สติสตังไม่อยู่กับที่เขาจึงลืมคิด แต่ว่าตอนนี้ ทำไมน้ำเสียงของฐาปนีย์ถึงเหมือนกับคู่หมั้น

ไวกว่าแสง ตาคมกล้าตวัดมาทางข้างเตียงแล้วต้องชาวาบ ความรู้สึกเหมือนตกจากที่สูง

“..สะ สา” ปกรณ์ที่กำลังเสียวสุด ๆ ต้องหัวใจหล่นหาย นึกไม่ถึงว่าแฟนสาวจะมาเห็นฉากร่วมรักของเขากับชู้รักเต็ม ๆ ตาแบบนี้ แถมยังยืนอยู่ข้างเตียงมองดูเขาเอากับคนอื่นด้วยนัยน์ตาเจ็บช้ำอีกด้วย ชายหนุ่มถึงกับพูดอะไรไม่ออก

“สะ สา พะ พี่ อธิบายได้นะ” ปกรณ์รีบร้อนถอดถอนแท่งลำออกจากโพรงสวาทของเพื่อนแฟน คว้าผ้าเช็ดตัวมาห่อหุ้มกายช่วงล่างอย่างรวดเร็ว ไม่สนว่าหยาดหยดขาวขุ่นหยดติ๋ง ๆ เปรอะเปื้อนพรมราคาแพง เพราะถึงยังไงเขากับฐาปนีย์ก็เล่นรักกันทุกที่ในห้องอยู่แล้ว

“อธิบายอะไรคะพี่กรณ์ ต่อสิคะ หยุดทำไม เมียกำลังเสียวอยู่เลย”

“อธิบายอะไรคะพี่กรณ์ ต่อสิคะ หยุดทำไม เมียกำลังเสียวอยู่เลย อะ อ้าว สา นะ นี่ เธอเห็นแล้วเหรอ” เพื่อนรักหักเหลี่ยมโหดพูดขึ้น ไม่ได้มีความตกใจแม้แต่น้อยที่วันวิสามาเห็นว่าตนเองมีอะไรกับคู่หมั้นของเพื่อนสนิท

เห็นสิดี ปกรณ์จะได้เป็นของเธอคนเดียว

ที่ผ่านมาเธอยอมเป็นรอง ยอมเป็นเมียเก็บก็เพราะรัก ใช่แล้ว เธอหลงรักปกรณ์ผู้เป็นคู่หมั้นของเพื่อน

แรก ๆ ไม่ได้รักหรอก แค่อิจฉาที่วันวิสามีแต่คนรุมล้อม มีคนรักที่ดี ซื่อสัตย์ เธอจึงอยากรู้ว่า หากผู้ชายที่รักแฟนมากเกิดมีอะไรกับผู้หญิงคนอื่น เขาจะยังรักแฟนอยู่อีกไหม

สิบเดือนก่อนหลังจากเลิกกองถ่าย เธอไปที่ผับ ได้บังเอิญเห็นคู่หมั้นของวันวิสากำลังฉลองกับเพื่อน ๆ ของเขา ถือโอกาสช่วงที่ปกรณ์เข้าห้องน้ำแอบตามเข้าไป จากนั้นจู่โจมด้วยจูบ ถึงปกรณ์จะมึนเมาแต่เขารู้ตัวเองเป็นอย่างดี แต่เพราะห่างหายจากเซ็กส์มาหลายอาทิตย์เนื่องจากแฟนสาวไม่ว่าง จึงเผลอตัวจูบเพื่อนสนิทของแฟน

และเรื่องไม่ได้จบเพียงแค่นั้น เพราะจากจูบที่เร่าร้อนทำให้ชายหนุ่มเกิดมีอารมณ์ เซ็กส์แรกจึงเกิดขึ้นในห้องน้ำ จากนั้นจึงไปต่อที่คอนโดของเขา บนเตียงที่วันวิสาเคยนอน

จากวันนั้นจนถึงวันนี้ เธอกับปกรณ์มีอะไรกันทุกคืน ยกเว้นคืนที่ชายหนุ่มไปนอนค้างที่คอนโดของคู่หมั้น

“เธอทำกับฉันแบบนี้ได้ยังไง ที่ผ่านมาฉันไม่ดีกับเธอหรือ ทั้งงานในวงการก็เป็นฉันที่จัดการให้ ทั้งเงินทองช่วงที่เธอหมุนไม่ทันก็เป็นฉัน แต่ทำไม เธอถึงทำกับฉันแบบนี้ นี่คือเพื่อนของฉันจริง ๆ หรือ” วันวิสาถามเพื่อนเสียงสั่น ๆ

“แบ่งกันกินแค่นี้มันจะตายหรือไง ฉันเพื่อนแก มีอะไรต้องแบ่งกันกินสิ” ฐาปนีย์แสยะยิ้มมองเพื่อนเยาะเย้ย

“แกน่าจะขอบใจฉันนะ แกไม่ว่าง แต่แฟนแกอยาก ฉันก็สามารถมอบความสุขให้พี่กรณ์ไง”

“เธอมันงูพิษ”

“เหอะ แล้วไงใครสน ถ้าจะโทษต้องโทษที่แก เพราะแกมันจืดชืด ไม่เร่าร้อนทำให้แฟนแกต้องมาเอากับฉัน”

“ฐาปนีย์ หยุดพูดนะ” ปกรณ์ตวาด เพียงแค่นี้เขาก็รู้สึกผิดมากแล้ว

“ก็มันจริง พี่กรณ์หลงนีเพราะนีเอาเก่ง ตอบสนองพี่ได้ทุกท่า แต่ยัยสาไม่ใช่”

“ฉันบอกให้เธอหยุด ทำไมไม่รู้เรื่อง”

“หึ มันเป็นแบบนี้สินะ สามันจืดชืด เอาไม่เก่ง ทำให้พี่ไม่อิ่มไม่ติดใจ แล้วทำไมถึงไม่บอกสาตรง ๆ ไม่ใช่ว่าสาต้องแก้ไขเรียนรู้กันได้ไม่ใช่หรือไง ทำไมถึงเลือกที่จะนอกในสา ทำไม ฮึก ฮือ ๆ สาผิดอะไร ทำไมพี่ถึงทำกับสาแบบนี้” วันวิสาร้องไห้อย่างน่าสงสาร

“สะ สา พะ พี่ขอโทษ สาไม่ผิด พี่ขอโทษนะครับ” ชายหนุ่มเห็นหน้าคนรักแล้วปวดใจ แต่คู่หมั้นเจ็บปวดกว่าเขามากนัก

“สา พี่ขอโทษ คนดี พี่ขอโทษ พี่มันชั่ว พี่มันเลว สาตีพี่เลย ตบหน้าพี่เลย ตบพี่ตีพี่ ให้สมกับความชั่วที่พี่ทำกับสา” ปกรณ์เสียงสั่น ใบหน้าซีดเผือด เห็นความเจ็บปวดของคนรัก เขาก็อยากรั้งกายคู่หมั้นมากอดแนบแน่น แต่เขามันสกปรกไปแล้วจะให้ร่างกายสะอาดของคนรักมาแปดเปื้อนไม่ได้อีก

ชายหนุ่มได้แต่คิดโทษตัวเองกลับไปกลับมา และยิ่งเขาพูดแบบนั้น วันวิสายิ่งกรีดร้องควบคุมสติไม่อยู่เป็นการใหญ่

“สารเลวทั้งสองคน ฮือ ๆ สาเจ็บ เจ็บมาก พี่ทำไมใจร้ายกับสานัก สาทำอะไรให้ถึงต้องทำแบบนี้กับสา ทำไมต้องทำร้ายหัวใจสายับเยินแบบนี้ด้วย ฮือ ๆ” วันวิสามองคนรักสายตาเต็มไปด้วยความเจ็บปวด