บุรุษห่วย ๆ เช่นเจ้า ข้าไม่ต้องการ

-บทที่-7 ระบบขายตรง

-บทที่-7 ระบบขายตรง

“โหดมาก” หญิงสาวตะลึงกับบทลงโทษไม่ได้สนใจประโยคสุดท้ายเลย

[...ผู้ข้ามมิติโปรดปรับเปลี่ยนการพูดให้เหมือนกับคนในยุคนี้ด้วย ไม่เช่นนั้นอาจมีบทลงโทษได้...]

“…ก็ได้ ๆ ข้าเปลี่ยนแล้ว เจ้าพอใจหรือยัง” หญิงสาวมองบนกับความเรื่องมากของระบบฝึกหัด

เพียงแค่นี้ก็จะลงโทษ ตกลงนี่ใช่ระบบแน่หรือ นึกว่าเป็นเจ้ากรรมนายเวรเสียอีก

แรงชัดจัดเต็มจริง ๆ เกาะติดยิ่งกว่าผีแม่ม่าย

[...ระบบย่อมพอใจ ผู้ข้ามมิติจะซื้อหรือไม่ หากต้องการซื้อโปรดยืนยันการสั่งซื้อ...]

“ซื้อ ๆ เอาอย่างละห้าร้อยขวดเลย” ไหน ๆ ก็จัดโปร ฯ อยู่แล้วนี่นา ก็กระหน่ำซื้อไปเลยสิ ของดีขนาดนี้ ไม่ซื้อให้โง่หรือ

[...ระบบทำการซื้อโพชั่นเสริมกำลังระดับห้า ห้าร้อยขวดในราคา 10,000 เหรียญเงินเครดิต ระบบทำการซื้อโพชั่นรักษาอาการบาดเจ็บอีกห้าร้อยขวด ในราคา 10,000 เหรียญเงินเครดิต รวมเป็นเงินทั้งหมดที่ต้องจ่ายไป 20,000 เหรียญเงินเครดิต หากผู้ข้ามมิติทำภารกิจสำเร็จจะถูกหักไปทันที ผู้ข้ามมิติจะดื่มโพชั่นเลยหรือไม่...]

“อื้อ ดื่ม” ร่อแร่ขนาดนี้ไม่ดื่มได้อย่างไร ก่อนจะทำภารกิจตนคงตายก่อน

ฟุ่บ !

โพชั่นทั้งสองขวด สีฟ้ากับสีดำ ขนาด10 g ก็มาอยู่ในมือเหยียนลี่จิน

หญิงสาวรีบกินโพชั่นทั้งสองขวดจนหมด ชั่วจิบชาร้อน ร่างกายก็เริ่มเปลี่ยนไป จากที่เคยอ่อนล้าและบาดเจ็บสาหัสพลันกระปรี้กระเปร่า แข็งแรงขึ้น บาดแผลในร่างกายเริ่มสมาน จนกระทั่งปิดสนิท ผิวพรรณเริ่มเนียนผุดผาด ความหมองคล้ำจางหาย หญิงสาวถึงกับอึ้งกับความมหัศจรรย์นี้ ถ้าจะปังขนาดนี้ หากเรานำไปขายคงรวยเละ

[...ถึงเวลาจัดการคนชั่วทั้งห้าแล้ว...]

“เดี๋ยวนะระบบ ผู้ชายรูปร่างใหญ่โต แล้วเจ้าจะให้ฉัน เอ๊ย จะให้ข้าไปฆ่าพวกมันด้วยมือเปล่านี่น่ะหรือ” หาเรื่องตายรอบสามแล้วไหมล่ะ

[...ร้านค้าในระบบมีปืนประสิทธิภาพสูงขาย...]

“ราคา” หญิงสาวกัดฟันถาม

[...หนึ่งพันห้าร้อยเหรียญทองเครดิต...]

“แพงโคตร ๆ” ไม่สนใจว่าจะถูกลงโทษแล้ว

[...ระบบแจ้งท่านไปแล้วว่า ราคาถึงจะแพงแต่มันดี...]

“...ฮึ่ม ซื้อ” สะอื้นอย่างชอกช้ำใจ

[...ระบบจะทำการหักเงินเมื่อภารกิจเสร็จสิ้น ยืนยันการสั่งซื้อปืนประสิทธิภาพสูง...]

“ยืนยัน” หลายขั้นตอนจริง ๆ

[...ระบบทำการซื้อปืนเรียบร้อยแล้ว เพียงแค่ต้องการใช้มัน ผู้ข้ามมิติสามารถเรียกมันให้ออกมาได้...]

“ปืนออกมา”

ฟุ่บ !

“เจ๋งเป็นบ้า” หญิงสาวชอบใจ ก่อนจะเหลือบมองเดนทุรชนนิ่ง ๆ ก่อนจะเล็งไปที่หัวของพวกมัน แล้วลั่นไก

“ยิง !!”

ฟุด ฟุด ฟุด ฟุด ฟุด !!!!

“อั่ก” พวกมันตายไปโดยไม่ทันได้รู้ตัว ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตายเพราะอะไร

แต่คนยิงอย่างเหยียนลี่จินกลับแสยะยิ้มร้ายกาจ ราวกับนางมารร้าย แก้แค้นแล้วใครบ้างจะไม่ดีใจ อีกอย่าง ปืนนี่เจ๋งชะมัด

[...ภารกิจสังหารคนร้ายสำเร็จ ได้รับเงินรางวัล สามพันเหรียญทองเครดิต แต่เนื่องจากผู้ข้ามมิติสังหารทุรชนคนชั่วที่ทางราชการต้องการตัวถึงห้าคน ทางระบบแม่จึงเพิ่มเงินรางวัลหัวละ สองพันเหรียญทองเครดิต เท่ากับว่าท่านมีเงินทั้งหมด หนึ่งหมื่นสามพันเหรียญทองเครดิต...]

[...เงินจำนวนหนึ่งหมื่นสองพันเหรียญทองระบบจะทำการเก็บไว้ให้ ส่วนอีกหนึ่งพันเหรียญทองเครดิต ระบบจะหักจากการซื้อโพชั่นสองชนิดหนึ่งพันขวดเป็นเงินสองหมื่นเหรียญเงินเครดิต และหักการซื้อปืน หนึ่งพันห้าร้อยเหรียญเงินเครดิต ยอดคงเหลือ เก้าล้านเก้าแสนเจ็ดหมื่นแปดพันห้าร้อยเหรียญเงินเครดิต กล่าวคือ 10,000 เหรียญเงินเครดิต มีค่าเท่ากับ 1,000 เหรียญทองเครดิต หากนำเงิน หนึ่งหมื่นเหรียญเงินเครดิตไปแลกกับเงินหนึ่งพันเหรียญทองเครดิต จะได้เงินทั้งหมดสิบล้านเหรียญเงินเครดิตขอรับ...]

ฟังการหักเงินแบบหฤโหดจากระบบ ลี่จินถึงกับหน้ามืด

ค่าเงินของระบบมันแพงจริง ๆ แพงจนอยากร้องไห้

100 เหรียญทองแดงเครดิต = 1 เหรียญเงินเครดิต

100 เหรียญเงินเครดิต =10 เหรียญทองเครดิต

1,000 เหรียญเงินเครดิต = 100 เหรียญทองเครดิต

10,000 เหรียญเงินเครดิต = 1,000 เหรียญทองเครดิต

“แล้วเงินจำนวนที่เหลือ ข้าสามารถนำมาใช้ข้างนอกได้หรือไม่” ความจริงหญิงสาวไม่ได้ขาดเงินทอง เพียงแค่อยากรู้เท่านั้นเอง

แต่หากนำออกไปได้มันก็ดีเหมือนกัน

[...ผู้ข้ามมิติไม่สามารถนำเงินออกมาใช้ข้างนอกได้ อีกทั้งโลกภายนอกไม่มีอาวุธหรือยา อาหารดี ๆ มีพลังแฝงเหมือนในระบบ ผู้ข้ามมิติจะต้องซื้อจากร้านค้าในระบบเท่านั้นขอรับ...]

“อ้อ ถ้าเช่นนั้นก็ช่างเถอะ ก่อนอื่นควรกลับจวนเสียที ป่านนี้เสี่ยวซีกับเสี่ยวอวี้คงเป็นห่วงแย่แล้ว”

[...เสื้อผ้าของผู้ข้ามมิติเปื้อนเลือด...]

“นั่นสิถ้าเดินออกไปสภาพนี้งานงอกแน่ ๆ” หญิงสาวมองดูชุดที่เปรอะเปื้อนเลือดจนกลายเป็นสีแดง กลิ่นคาวคละคลุ้ง หากยังคงสวมชุดเดิม มีหวังคนในตลาดต้องแตกตื่น ดีไม่ดีเรียกเจ้าหน้าที่มาคงยุ่งพิลึก

[...ในระบบมีชุดขายขอรับ...]

“ราคา” หญิงสาวถามกลับเสียงห้วน

[...ราคาเพียงห้าพันเหรียญเงินเครดิตเท่านั้น...]

แพงโคตร ๆ หากในภพนั้น ราคาแค่นี้จิ๊บจ้อยมากแต่ค่าเงินของระบบแพงจนแทบขาดใจ

[…มันเป็นสิ่งจำเป็น ตกลงโฮสต์จะซื้อหรือไม่...]

“ซื้อ”

[...รับทราบ ระบบทำการซื้อชุดให้กับผู้ข้ามมิติเรียบร้อยแล้ว ตอนนี้ผู้ข้ามมิติเหลือเงิน เก้าล้านเก้าแสนเจ็ดหมื่นสามพันห้าร้อยเครดิต...]

“…” ลี่จินพูดอะไรไม่ออก ได้แต่อ้าปากพะงาบ ๆ

เมื่อชุดเดิมถูกเปลี่ยนเป็นชุดใหม่ ด้วยผ้าไหมชนิดพิเศษ เพราะมีระบบควบคุมความร้อน-หนาว ทั้งยังปรับแต่งรูปลักษณ์ตามผู้สวมใส่ กล่าวคือ หากผู้สวมใส่อ้วน อาภรณ์ตัวนี้ก็จะขยายตาม หากผู้สวมใส่รูปร่างผอมบาง อาภรณ์ชนิดพิเศษจะผอมตามไปด้วย

แน่นอนว่าถูกใจหญิงสาวที่สุด แม้จะต้องเสียน้ำตากับราคาที่แพงแสนแพงก็เถอะ

“เอาล่ะ กลับจวนกันเถอะ”

[...ผู้ข้ามมิติจะเดินไปหรือขอรับ...]

“ทำไมข้าจะต้องเดินไปด้วย” รถม้ามีถมเถ

[...ท่านจะเช่ารถม้าหรือขอรับ...]

“ก็รถม้าของข้าไง”

[…ท่านไม่มีรถม้า ลืมไปแล้วหรือ ว่าพอได้รับจดหมายจากโจวเหว่ย ท่านก็ลอบออกจากจวน นั่นแปลว่า ไม่มีรถม้ามาส่ง ไม่มีสาวใช้ แล้วท่านจะกลับจวนได้อย่างไร...]

ระบบทำเสียงเหนื่อย

หญิงสาวตาโต จริงสิ นางเพิ่งนึกออกว่าลี่จินคนเก่าเดินเอา ทีนี้จะทำอย่างไร ต้องเช่ารถม้ากลับจวนหรืออย่างไร

[...ระบบมีม้าขายขอรับ...]

“แต่ข้าขี่ม้าไม่เป็น”

[...ไม่ต้องกังวลขอรับ ม้าจากระบบมีประสิทธิภาพยิ่ง เพียงแค่ท่านขึ้นไปนั่งบนหลังของมัน แล้วบอกสิ่งที่ต้องการไป เพียงเท่านี้ ม้าก็สามารถนำพาท่านไปถึงจุดหมายได้อย่างปลอดภัยไร้รอยขีดข่วน...]

“…เท่าไหร่” กัดฟันถาม

ระบบขายตรงก็มาอีกแล้ว ถึงจวนเหยียนจะร่ำรวยแต่นางก็รู้สึกจนมากจริง ๆ

[...ไม่แพงเลยขอรับ ม้าพลังปราณต่ำราคา สามพันห้าร้อยเหรียญทองเครดิตขอรับ...]

“หา สามพันห้าร้อยเหรียญทองเครดิต !!”