บทที่ 15 เป็นแฟนกันนะ
แปะ แปะ
จู่ๆ ที่ขอบตาก็ร้อนผ่าวพร้อมมีน้ำใสๆ คลอเบ้า แต่มันเอ้อล้นจนไหลลงมาอาบแก้ม
เขายังไม่ออกจากห้อง เธอจะมาร้องไห้ให้เขาเห็นไม่ได้นะ ดาว!
พยายามเตือนสติตัวเอง เอามือสองข้างประสานกัน ก้มหน้าลง คิดว่าถ้าเขาหันมาคงจะไม่เห็นน้ำตาหรอก
“ เป็นแฟนกันนะครับ ” จู่ๆ เขาก็มาคุกเข่าต่อหน้า ด้วยความตกใจก็ถอยหลังกลับ ใบหน้านวลเงยขึ้นแสดงความตกใจออกมา
“ ร้องไห้ทำไมครับ ” พี่เขาทำท่าจะลุกขึ้นมา และเอื้อมมือมาก่อน แต่เธอปัดทันที
“ ฟังนะ ที่พี่เปลี่ยนสรรพนามการเรียกตอนนั้นไม่ใช่เพราะยังแคร์ฝนหรอก พี่พูดไปตามความจริง เพราะเรายังไม่เป็นอะไรกัน ตกลงเป็นแฟนกับพี่นะ เอาไว้เงินพี่ออกเดี๋ยวจะซื้อดอกไม้ให้นะครับ ”
“ ฮึก ฮื่อๆ ” พอเขาแสดงความจริงใจ น้ำตาก็ไหลออกมาเหมือนเปิดวาล์วน้ำ
“ โอ๋ๆ พี่ขอโทษ ” พี่เขาลุกขึ้นยืนทันที คว้าร่างบางไปสวมกอดไว้
“ ฮึก ” ยังคงสะอื้น
“ ขี้แยเหมือน
