บทที่ 19
เดียวดาย
เช้าวันถัดมาเยว่เอ๋อร์ก็เข้าใจแจ่มแจ้งในสิ่งที่เหลยหยวนเหยาตกลงกับต้วนหยางชุน ชายวัยกลางคนท่าทางดูภูมิฐานมีความรู้ไม่ต้องถามเยว่เอ๋อร์ก็รู้ได้ทันทีว่าคนตรงหน้าต้องเป็นบัณฑิตมากความรู้เป็นแน่
“นี่คือใต้เท้ามู๋ อดีตเสนาบดีขั้นสี่ นับจากนี้ใต้เท้าจะมาสอนเจ้าหัดอ่านเขียน”
เยว่เอ๋อร์ก้มศีรษะรับอย่างนอบน้อม แน่นอนนางไม่ขัดเรื่องการเรียนอ่านเขียนอยู่แล้ว ด้วยส่วนตัวนางเองก็อยากจะอ่านเขียนให้คล่องเช่นกัน
“ผู้น้อยโง่เขลาต้องรบกวนใต้เท้าแล้ว”
“ขอเพียงเจ้าตั้งใจก็พอ”
“ผู้น้อยจะจำไว้เจ้าค่ะ”
เยว่เอ๋อร์เอ่ยเสียงสุภาพ สาวใช้ในเรือนของเหลยหยวนเหยายกชุดน้ำชามาให้นาง ใต้เท้ามู๋มิใช่คนเรื่องมากด้านพิธีการคำนับอาจารย์ นางจึงเพียงยกน้ำชาคำนับเขาเป็นอาจารย์อย่างเรียบง่าย แล้วเริ่มเรียนในทันที เหลยหยวนเหยายกยิ้มพอใจเมื่อเห็นว่าเด็กน้อยดูสนใจในเรื่องการอ่านเขียน เดิมทีเขาอยากจะสอนนางด้ว
