บทที่ 58
ด่านแรก(2)
หลังจากเร่งฝีเท้าจนมั่นใจว่าเจ้าแมงมุมแปดขานั่นมิติดตามมาแล้วทุกคนก็ผ่อนฝีเท้าลง ต้าเจี้ยนเว่ยมองหาที่สำหรับนั่งพัก สายตาไปสะดุดที่ก้อนหินใหญ่ เขายกยิ้มทะยานตนขึ้นไปด้านบนสำรวจดูว่าปลอดภัยจึงทะยานลงมารวมตัวกับคนอื่นๆ
“ข้าว่าพวกเราไปนั่งพักบนหินก้อนนั้นก่อนดีกว่า”
หลิวหนิงเจี้ยนยิ้มเฝื่อน นอกจากเขาไม่เป็นวรยุทธ์แล้ว วิชาตัวเบายังแย่ยิ่งกว่าหางเต่าเสียอีก หินก้อนใหญ่สูงขนาดนั้นเขาไม่มีทางขึ้นไปได้แน่นอน ต้าเจี้ยนเว่ยยกยิ้มมุมปากยื่นแขนมารับร่างบางของหม่าซูซินแล้วทะยานขึ้นไปบนหินก้อนใหญ่ ตามติดด้วยต้าเว่ยซิน เยว่เอ๋อร์จับแขนแกร่งของหลิวหนิงเจี้ยน เขาหันมาสบตานางอย่างตั้งคำถาม
“ท่านพร้อมหรือไม่”
มิทันได้ตอบนาง เขาก็รู้สึกว่าร่างของตนทะยานขึ้นด้านบนตามนาง พริบตาก็มายืนบนหินก้อนใหญ่ที่สูงจนเมื่อครู่เขาต้องแหงนหน้ามอง เมื่อนางปล่อยแขนเขา ร่างของหลิวหนิงเจี้ยนก็ทรุดลงทันท
