เจ้าเว่ยลดขลุ่ยลงจากปาก ค่อยๆเปิดตาขึ้นทีละข้างเข้าใจว่าเจี๋ยหลุนคงอยู่ไม่ห่างเกินสิบเก้าและพวกเธอต้องกลับโลกปัจจุบันเช่นเคย
ตอนนี้เธอกำลังทำใจว่าต้องโดนสายตาพิฆาตของพี่ชายอย่างแน่นอน
เมื่อเปิดตามองไปรอบๆกลับสัมผัสได้ถึงกลิ่นของยุคโยราณ บรรยากาศเดิมเดิม ห้องที่เธอโผล่เข้ามามืดสนิท
ไร้ความรู้สึกว่าเจี๋ยหลุนอยู่ในบริเวณนี้ ซึ่งเป็นเรื่องที่ผิดปกติไปจากเดิม ขลุ่ยไม่พาเธอกลับอนาคต แล้วยังพาเธอมาโผล่ที่นี่ เพราะอะไรต้องมีมีสิ่งใดผิดพลาดแน่นอน
"เจี๋ยหลุน ตัวอยู่ไหน" เจ้าเว่ยกระซิบเสียงเบาภายในห้องมืดสนิทจึงมองไม่เห็นอะไร
"เจี๋ยหลุน เจี๋ยหลุน" เจ้าเว่ยเสียงดังขึ้นอีกนิด แต่เรียกเท่าใดก็ไม่มีเสียงตอบรับจากพี่ชาย
แปลกมากปกติเจี๋ยหลุนต้องมากับเธอแต่คราวนี้เจี๋ยหลุนหายไป เจ้าเว่ยงงกับเรื่องนี้เป็นอย่างมาก
"นั่นใครอยู่ในห้องทรงงาน" เสียงทหารยามวิ่งกรูมายังห้องที่เจ้าเว่ยยืนอยู่ด้านใน
เจ้าเว่ยใ
