ตอนที่ 36
และคงคาก็มีความรู้สึกว่า เขาติดนิสัยอย่างนี้ด้วย คือเวลาพูดแล้วไม่เกรงใจใครนัก อยากพูดก็พูดออกมา เลยและพูดด้วยใจพาซื่อ ประมาณว่าดีก็ว่าดี เลวก็ว่าเลว ก็ไม่แปลกที่คำเหล่านี้จะไม่ถูกหูใคร แต่ถึงอย่างไรคงคาก็ไม่สน ไม่เคยแคร์กับการมองหน้าหรือคาดคิดจากคนรอบตัว
เมื่อหวนกลับมามาตนเองก็กลบเกลื่อนหล่อนด้วยแววตาพราวยิ้มเช่นเดิม เพราะไม่มีอะไรจะหาทางแก้ตัวจากคำที่หล่อนกล่าวอ้างและงัดเอามันขึ้นเป็นเหตุผลได้อย่างถูกต้องเหลือเชื่อ จนเขาต้องแอบยอมจำนนในที่สุด
“เป็นไงคะตัวตนของคุณ ฉันสรุปออกมาทั้งหมดแล้ว แต่ที่ร้ายกาจที่สุด ขี้โกง เจ้าเล่ห์ได้อย่างเหลือร้ายเลยล่ะ สำหรับการกระทำของคุณที่ผ่านมาคงคา”
เขากลับยิ้มรับได้อย่างหน้าระรื่น แถมเอ่ยบอกว่า
“ขอบคุณนะครับที่ชื่นชมผม”
“ฉันตำหนิคุณมากกว่า นิสัยที่แย่ๆของคุณ”
อย่างที่บอกแล้วไง หล่อนไม่ปรานีอ้อมค้อม แบบขวานผ่าซาก
เขาเจอเข้าได้ยินอย่าง
